Objawy i leczenie zapalenia gruczołowego u dzieci

Często chore dzieci, zasmarkane i kaszlące prawie stale - nie takie wyjątkowe zjawisko. Wielu rodziców ma do czynienia z faktem, że dziecko z jednego szpitala trafia do drugiego, a więc prawie przez cały rok.

Być może nie jest to słaba odporność, jak sądzą babcie i matki, ale migdały. O tym, co to jest i jak leczyć dziecko z zapaleniem gruczołu krokowego, opiszemy szczegółowo w tym artykule.

Zapalenie gruczołowe - Choroba, która dotyczy zmian patologicznych w migdałku gardłowym. Migdałki (podniebienny, językowy, jajowaty, gardłowy) mają określony cel, którym jest ochrona ciała przed przenikaniem wirusów i bakterii. Składają się z tkanki limfoidalnej. Gdy patogen choroby atakuje nosogardziel, migdałki odpowiadają na to przerostem (tj. Wzrostem wielkości).

Ludzie nazywali migdałki po prostu migdałkami. Zazwyczaj u zdrowego dziecka są małe, nie powodują niepokoju i nie przeszkadzają w oddychaniu. Jeśli migdałki są powiększone, zawsze oznacza to, że ciało desperacko walczy z jakimś obcym patogenem lub bakterią.

Jeśli dziecko choruje częściej niż rówieśnicy, wówczas niesparowany migdałek gardłowy przestaje radzić sobie ze stałym obciążeniem i zaczyna rosnąć. Ta właściwość tkanki limfoidalnej, która w rzeczywistości jest naturalnym filtrem ciała, jest charakterystyczna dla innych migdałków. Same przerośnięte migdałki stają się dużym problemem, ponieważ ich zapalenie powoduje zapalenie gruczołu krokowego.

Ryzyko - niemowlęta w wieku od 2 do 7 lat, aw ciągu 2 lat jest mniej powszechne, a większość pacjentów ma od 4 do 6 lat. Adenoidy dotyczą około 6% dzieci różnych płci, podczas gdy w regionach północnych i południowych nie ma to znaczenia.

W zależności od tego, jak długo dziecko cierpi z powodu naruszenia oddychania przez nos, kaszlu, zapalenia gruczołowego jest ostre, podostre i przewlekłe.

Ostra postać choroby występuje równolegle z SARS lub inną chorobą wirusową i trwa około tygodnia. Podostre zapalenie gruczołu krokowego jest chorobą trwającą nie dłużej niż trzy tygodnie, zwykle jest rejestrowane u dzieci z już przerośniętymi migdałkami. Choroba przewlekła to choroba, która trwa ponad sześć miesięcy, zwykle ma skargi nie tylko na to, że przerośnięty migdałek gardłowy uniemożliwia normalne oddychanie nosem, ale także niedostateczne funkcje sąsiednich organów - dziecko zaczyna słyszeć gorzej, często ma ból gardła.

Zgodnie z kombinacją objawów klinicznych zapalenia, występuje nieżytowe zapalenie gruczołowe, surowicze (wysiękowe) i ropne. Alergiczne zapalenie gruczołu krokowego, które rozwija się w wyniku przedłużonego kontaktu z alergenami, należy rozważyć oddzielnie.

Aby lepiej zrozumieć stan dziecka, ważne jest, aby rodzice znali nawet niemorfologiczne i kliniczne typy choroby, ale jej stopień, ponieważ w pełni odzwierciedlają prawdziwy obraz i pozwalają na przewidywanie leczenia:

• Zapalenie gruczołowe 1 stopień. Gdy jest zarośnięty, migdałek gardłowy pokrywa około jednej trzeciej objętości (kostnej części przegrody nosowej). Możliwe jest oddychanie przez nos, chociaż jest to trudne.
• Zapalenie gruczołu krokowego 2 stopnie. Przerostowany migdałek blokuje połowę vomeru, a zatem oddychanie jest często trudniejsze.
• Zapalenie gruczołowe 3 stopnie. Oddychanie przez nos jest bardzo trudne, dziecko prawie zawsze oddycha przez usta, ponieważ ciało migdałowate jest tak powiększone, że pokrywa dwie trzecie światła.
• Zapalenie gruczołowe 4 stopnie. Zasadniczo dziecko nie może oddychać nosem, ponieważ przerośnięta tkanka limfatyczna całkowicie pokrywa kanały nosowe. Czwarty stopień nie jest uznawany przez wszystkich lekarzy, niektórzy oceniają chorobę o trzy stopnie, a skrajny jest uważany za trzeci. Liczy się tutaj nie tyle numer kolejny przed słowem „stopień”, ile udział kanałów nosowych się zamyka.

W przypadku choroby 1-2 stopnie manifestacji mogą występować tylko z jednej strony - tylko jedno nozdrze jest trwale ułożone lub utrata słuchu występuje tylko na jednym uchu. Jednak częściej dotyczy to zarówno przewodów nosowych, jak i obu rurek słuchowych.

• Głównym powodem wzrostu adenoidów są ostre infekcje wirusowe dróg oddechowych, które są powszechne wśród dzieci. SARS, grypa, ostre infekcje dróg oddechowych najczęściej powodują zwiększony wzrost migdałków. Jeśli z jakiegoś powodu odporność dziecka nie jest wystarczająco silna, jest chwilowo osłabiona, na przykład z powodu niedawnej choroby, wtedy prawdopodobieństwo przerostu migdałków znacznie wzrasta.

Odporność dzieci nie może w ogóle konkurować z osobą dorosłą, a jeśli w pierwszych sześciu miesiącach życia dziecka chronią przeciwciała przed matką w czasie ciąży (co wyjaśnia bardzo niską częstość występowania zapalenia gruczołu krokowego w okresie niemowlęcym), wtedy, gdy nie ma ochrony wrodzonej, cały ciężar spada na własna, jeszcze nie w pełni ukształtowana odporność dziecka.

• Drugim najczęstszym powodem powiększenia migdałków jest indywidualna skłonność do alergii. Jeśli dziecko cierpi na reakcje alergiczne z objawami układu oddechowego - alergiczny nieżyt nosa, kaszel, wówczas jest on narażony na zwiększone ryzyko rozwoju przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego, które będzie się pogarszać za każdym razem, gdy dojdzie do kontaktu z alergenem (na przykład podczas kwitnienia sezonowego).

Jeśli dziecko żyje lub przez większość czasu przebywa w pomieszczeniu, w którym jest gorące i oddycha nadmiernie suchym lub zakurzonym powietrzem, prawdopodobieństwo rozwoju patologicznych adenoidów jest wyższe. W tych warunkach śluz nosowy wysycha szybciej, a patogeny mogą przedostać się przez nos prawie bez przeszkód i osiąść w gardle. Zapalone migdałki będą rosły szybciej.

Wbrew powszechnemu przekonaniu, zapalenie gruczołowe nie jest zaraźliwe dla innych. Dziecko jest zaraźliwe tylko w ostrej fazie infekcji wirusowej choroby, ponieważ ogromna większość wirusów jest przenoszona przez kropelki unoszące się w powietrzu. W tym przypadku dziecko „podzieli się” z innymi nie zapaleniem gruczołu krokowego, ale wirusem grypy lub inną infekcją.

Wirusy zwykle powodują ostre zapalenie gruczołowe. U dzieci z chorobami przewlekłymi mogą powodować zaostrzenie. Ropne zapalenie gruczołowe jest często dowodem wtórnego zakażenia bakteryjnego.

Objawy są zróżnicowane i rozległe i nie ograniczają się do kataru i kaszlu, jak może się wydawać na pierwszy rzut oka. W przeciwieństwie do większości chorób jamy ustnej i gardła, nie można dostrzec zapalenia gruczołowego w domu, patrząc na gardło. Adenoidy znajdują się w łuku nosogardzieli, tylko lekarz laryngologiczny może tam zobaczyć, a następnie za pomocą specjalnego lustra z latarką na długiej rączce.

Rodzice mogą jednak podejrzewać problemy z migdałkiem gardłowym bez wizualnej oceny migdałków gardłowych.

Istnieje kilka oznak, które mogą wskazywać na chorobę:

• Przewlekły nieżyt nosa. Trudne oddychanie przez nos aż do całkowitego braku zdolności oddychania przez nos. W tym przypadku dziecko zaczyna oddychać przez usta.

• Nadmierne wydzielanie śluzu z nosa, który nie tylko strzela, ale także wpływa do nosogardzieli. W przypadku ropnego zapalenia gruczołowego wydzieliny mają zielonkawy kolor i bardzo nieprzyjemny zapach.
• Temperatura ciała w ostrym i ropnym zapaleniu gruczołowym może być dość wysoki (do 38,0-39,0 stopni). Przewlekłe duże migdałki zwykle nie powodują gorączki, objawy przebiegają bez gorączki.
• Sen dziecka jest zakłócony ze względu na to, że we śnie musi oddychać głównie przez usta. Dziecko śpi niespokojnie, często budzi się. Wyraźnym objawem choroby jest pojawienie się chrapania.

• Szczęśliwe dziecko ospałe, osiadłe, nieaktywnema zmniejszoną zdolność zapamiętywania nowych informacji, zainteresowanie codziennymi sprawami, które były dla niego ważne.
• Starsze dzieci może narzekać na bóle głowy, utratę słuchu.

• Głos traci jasny kolor, staje się bardziej ochrypły i monotonny.
• Kaszel nie zawsze się pojawiadlatego też nie można go uznać za obowiązkowy objaw zapalenia gruczołowego. Jeśli tak, ma charakter przewlekłego, suchego bezproduktywnego.

• Pojawienie się tzw. Maski adenoidalnej. W przypadku przewlekłego przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego zmienia się wyraz twarzy dziecka. Ze względu na stale otwarte usta dziecko wygląda nieco opóźnione, wyraz oczu nie jest zbyt znaczący. Fałdy nosowo-wargowe są wygładzone, występuje silne ślinienie się, ukąszenie się zmienia. Skrzynia może stać się pusta.

ENT dla dzieci w diagnostyce i określeniu zasięgu choroby wykorzysta kilka metod.

Najpierw sam zbada migdałek gardłowy. Nie tak dawno temu sondował ręcznie. Procedura jest nieprzyjemna. Obecnie oficjalnie uznaje się go za mniej informacyjny, ponieważ rozmiar migdałka gardłowego jest dość indywidualny, a palpacja nie może być sposobem na określenie patologicznego wzrostu migdałków gardłowych.

Jednak ręczna metoda badania ma jeden określony plus - lekarz ma pojęcie o konsystencji migdałków. Jeśli są nie tylko duże, ale luźne, z pewnością powiadomią specjalistę. Jeśli obserwuje się miękkość z systematyczną obserwacją, a dynamika migdałków dziecka stale wzrasta, jest to powód do bardziej szczegółowego badania.

Kontrola wzrokowa nazywa się „rhinoscopy pleców”. Wraz z nią lekarz bada migdałek gardłowy i otaczającą przestrzeń za pomocą specjalnego lustra, które wchodzi przez usta. Jeśli dziecko jest małe, to niezwykle trudno jest wykonać tę manipulację. Następnie kolejna metoda przychodzi z pomocą systemowi ENT - przednia nekroskopia, kiedy migdałki są kontrolowane za pomocą instrumentów, które są wkładane przez nos.

Najbardziej pouczającą metodą jest prześwietlenie nosogardzieli, jednak nie wszyscy rodzice się na to zgadzają i nie wszyscy lekarze ją oferują, ponieważ procedura ta wiąże się z napromieniowaniem ciała dziecka. Jeśli zachodzi potrzeba uzyskania szczegółowego zdjęcia obszaru nosogardzieli, lekarz może zlecić tomografię komputerową, która również dostarcza informacji i dokładnych danych.

Tomograph nie jest w każdym szpitalu i klinice, a prowadzenie badań na własny koszt może być dość kosztowne. Badanie endoskopowe jest uważane za najczęstszą metodę diagnozowania zapalenia gruczołu krokowego. Dzięki niemu lekarz wprowadza miękką, elastyczną rurkę endoskopową do nosogardzieli przez nos lub usta i otrzymuje dość dokładny obraz powierzchni migdałków.

Wszystkie te metody i kombinacja kilku z nich pozwalają lekarzowi określić obecność lub nieobecność zapalenia gruczolakowatego, jego cechy kliniczne (ropne lub nieżytowe), aby określić zasięg choroby przez obszar oddychania przez nos powyżej normy,kiedy dziecko oddycha bez przeszkód. Ponadto lekarz powinien wykluczyć obecność guzów w nosogardzieli, polipach i innych chorobach, które mogą dawać podobne objawy. Wszystkie te dane są bardzo ważne przy podejmowaniu decyzji dotyczących taktyki leczenia.

Wszyscy rodzice dbają tylko o jedno pytanie - jak zmniejszyć migdałki i złagodzić stan dziecka. Odpowiedź jest jednoznaczna - dziecko musi być leczone. Bez terapii zapalenie gruczołowe zawsze przechodzi w stadium przewlekłe, co może powodować wiele problemów - od pojawienia się „maski adenoidowej” na twarzy do poważnych powikłań serca i nerek.

Jeśli lekarz ocenia chorobę w stopniu 1-2, wówczas przepisuje się leczenie zachowawcze. Jeśli dziecko ma stopień 3-4, w którym światło jest zamknięte przez przerośnięte migdałki gardłowe o dwie trzecie lub więcej i jest skomplikowane przez zapalenie, zaleca się interwencję chirurgiczną. Operacja jest również zalecana dla dzieci, u których wzrost migdałków (nawet 2 stopnie) doprowadził do nakładania się lub częściowego zamknięcia trąbek Eustachiusza, w wyniku czego słuch znacznie się zmniejszył.

Operacja usuwania migdałków nazywana jest „adenotomią”. Operacja jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Wielu przedstawicieli starszego pokolenia pamięta, że ​​zanim gruczoły zostały usunięte bez znieczulenia, ponieważ same migdałki pozbawione są włókien nerwowych. To nie było tak dużo bólu, ile strasznego, ale dlatego, że znieczulenie nie jest dziś używane nawet do łagodzenia bólu, ale po to, aby dziecko mogło wygodniej przejść operację.

Dzisiaj w medycynie istnieje kilka sposobów przeprowadzenia takiej operacji:

• Klasyczna adenotomia za pomocą noża w kształcie okrągłego, który służy do odcinania przerośniętych migdałków;

• Adenotomia laserowa stosowanie precyzyjnego sprzętu laserowego zamiast noża;

• Adenotomia zimnej plazmy używając metody bezkrwawej.

Pierwsza metoda, choć „wycofana” w wielu pokoleniach młodych pacjentów, jest uważana za najbardziej traumatyczną.. Po tym wyzdrowienie trwa dłużej, istnieje szansa na nawrót. Operacje laserowe są dokładniejsze i mniej traumatyczne. Techniki zimnej plazmy są stosunkowo nowe, wykazują doskonałe wyniki pod względem jakości interwencji i krótkiego okresu regeneracji. Wybór metody i metody znieczulenia jest zadaniem lekarzy, ponieważ każde dziecko może mieć indywidualne wskazania i przeciwwskazania.

Przeciwnicy leczenia chirurgicznego często wskazują, że niepożądane jest usuwanie migdałków jako ważnego organu odpornościowego.. Rzeczywiście, lekarze mogą przepisać nie całkowite usunięcie, ale wycięcie lub częściowe usunięcie stanu zapalnego i przerostu migdałków, jeśli istnieje powód, by sądzić, że pozostała część tkanki limfoidalnej nie będzie dalej rosnąć.

Obawa przed adenotomią nie jest konieczna, mówią eksperci, ponieważ operacja trwa około 15 minut, po kilku godzinach dziecko czuje się świetnie. W przypadku braku powikłań pooperacyjnych zostaje wypisany do domu po 3-5 dniach.

W przypadku nieskomplikowanego zapalenia gruczołu krokowego 1-2 stopni, dziecku przepisuje się leczenie zachowawcze, które obejmuje kilka obszarów jednocześnie. Ważne jest nie tylko zmniejszenie stanu zapalnego migdałków, ale także zatrzymanie procesu ich wzrostu, a można to zrobić tylko poprzez wzmocnienie odporności dziecka.

Usuwanie obrzęku i stanu zapalnego ułatwia płukanie nosa i gardła oraz płukanie nosogardzieli. Zwykle do tego celu używają soli fizjologicznej, roztworu furatsiliny, lokalnego środka antyseptycznego ”Miramistin„ Jeśli u dziecka zostanie rozpoznany ropny przebieg choroby, lekarz, po przeanalizowaniu wyników analizy śluzu nosa baccavi, będzie w stanie przepisać najdokładniejszy antybiotyk przeciwko „winowajcy” ropnego zapalenia. Powszechnie stosuje się antybiotyki z grupy penicylin. Być może jako miejscowe wkroplenie do nosa i przyjmowanie antybiotyków w pigułkach.

W leczeniu ropnego zapalenia gruczołu krokowego nie stosuje się wcale antybiotyków. Lekarz przepisuje leki - glikokortykosteroidy („Beclomethasone”, „Fliksonaze” itp.) W postaci nosa, to znaczy, że będą musieli zakopać się i rozchlapać do nosa. W alergicznym zapaleniu gruczołu krokowego lekarz przepisuje leki przeciwhistaminowe w połączeniu z preparatami wapnia. W różnych postaciach choroby można przepisać niesteroidowy lek przeciwzapalny Ibuprofen.

Czas trwania kursu i dawki określa lekarz, biorąc pod uwagę wiek małego pacjenta i nasilenie objawów. Oprócz leków lekarz przepisuje cały szereg środków wzmacniających układ odpornościowy. Wskazane jest, aby dziecko wykonało ogólny masaż wzmacniający, aby wykonywać ćwiczenia oddechowe zgodnie z systemem Strelnikova. Oficjalnie lek nie został udowodniony, ale szeroko praktykowana jest klimatoterapia w przypadku zapalenia gruczołu krokowego. Rodzice powinni zabrać dziecko do morza, oddychać morską bryzą i wygrzewać się na słońcu.

Mogą być przepisane procedury fizyczne związane z narażeniem na ciepło, promienie i aerozole terapeutyczne na migdałkach. I tylko wtedy, gdy po sześciu miesiącach nie będzie przestrzegany wynik terapii, stan dziecka pozostanie taki sam lub pogorszy się, a następnie rodzicom zaleci się wyrażenie zgody na operację.

Większość dzieci polubi okres rehabilitacji po operacji na gruczołach, ponieważ lekarze zalecają podawanie ... lodów! Jedzenie może być trudne, ponieważ połykanie będzie bolało przez co najmniej tydzień po zabiegu. U niektórych dzieci, po zabiegu chirurgicznym, temperatura wzrasta, nawet jeśli nie było jej wcale przed operacją. Lekarze nie zalecają podawania w tym przypadku leków przeciwgorączkowych opartych na kwasie acetylosalicylowym, ponieważ może to spowodować krwawienie.

Wzmocniona aktywność fizyczna, sport powinien być odroczony o co najmniej miesiąc, ale dużo chodzenia na świeżym powietrzu jest możliwe i konieczne, pomaga wzmocnić układ odpornościowy i szybszy powrót do zdrowia.

Jeśli operacja została przeprowadzona jesienią lub zimą, kiedy obserwuje się wzrost sezonowych chorób wirusowych, konieczne jest zabezpieczenie dziecka przed kontaktem z innymi ludźmi przez co najmniej kilka tygodni. Zwiększy to prawdopodobieństwo, że nie będzie on „podnosił” kolejnego wirusa i nie zacznie znowu boleć. Jeśli miasto ma komorę solną, gdzie dziecko może iść na kilka sesji, będzie to dodatkowy plus. Samo wdychanie jonów soli nie pomaga w wyleczeniu, ale sterylne powietrze (w takich komorach takie jest) będzie korzystne w procesie rewitalizacji.

Rodzice, u których zdiagnozowano zapalenie gruczołu krokowego, muszą udać się do Internetu, aby znaleźć lekarstwo, które „bez tabletek i zabiegów chirurgicznych” pomoże wyleczyć dziecko. Takie przepisy są poszukiwane nawet przez tych, których dzieci mają 100% wskazań do operacji. Wiara w cud nie może być zabroniona, ale należy rozumieć, że wszystko środki ludowe może być zarówno użyteczna, jak i szkodliwa, jeśli dziecko ma stadium nie większe niż 1-2. A w przypadku etapu 3-4 leczenie domowe jest prawdziwą przestępczością rodzicielską.

Jednak tradycyjna medycyna może być bardzo przydatna na etapie zdrowienia po operacji, a nawet lekarze „starej szkoły”, którzy nie akceptują „czarów” w jakiejkolwiek formie, powiedzmy to.

Do bezpiecznych środków należą:

• Roztwór soli. Jest przygotowany z łyżeczki soli i litra wody. Roztwór może być stosowany do mycia nosogardzieli podczas leczenia zachowawczego i do zapobiegania zapaleniu gruczołu krokowego przy pierwszych objawach nowicjusza SARS lub grypy.

• Rumianek lub szałwia rosołowa. Buliony przygotowane z apteki tych ziół mogą być używane do płukania gardła, do mycia nosogardzieli, do picia zarówno podczas leczenia bez operacji (z niewielkim wzrostem migdałków), jak i po zabiegu (jako napój). Do płukania i mycia można użyć wywary z dziurawca i nagietka. Najważniejsze jest, aby nie zastępować leczenia przepisanego przez lekarza ręcznie wypłukanymi ziołami. Metody domowe mogą tylko nieznacznie uzupełniać podstawową terapię, a nie ją zastępować.

• Oddzielnie skup się na inhalacji. Wielu rodziców uważa, że ​​dziecko z migdałkami, które oddycha nad gotowanymi ziemniakami pod kocem, jest traktowane w ten sposób. W rzeczywistości gorące wdychanie może tylko pogorszyć proces zapalny, zwłaszcza jeśli jest ropny. Co więcej, taka metoda (nad ziemniakiem lub miską wrzącej wody) może spowodować oparzenia dróg oddechowych, a to tylko pogorszy stan dziecka i może wymagać hospitalizacji.

Inhalacje z inhalatorami parowymi, jeśli znajdują się w domu, mogą być stosunkowo użyteczne tylko w ostrym nieżytowym zapaleniu gruczołowym, gdy oczywiste jest dodatkowe nawodnienie błon śluzowych. Dla wszystkich innych form choroby takie procedury są bezużyteczne. I z ropną postacią - niebezpieczną dla życia i zdrowia. Nebulizatory do leczenia migdałków nie są stosowane, ponieważ są przeznaczone do zabiegów z użyciem leków w leczeniu chorób dolnych dróg oddechowych (oskrzeli, płuc).

Środki zapobiegające tej chorobie powinny mieć na celu wzmocnienie ochrony immunologicznej dziecka. Ogólnie rzecz biorąc, zapobieganie musi być zaangażowane od samego narodzin dziecka.

• Tworzenie optymalnych warunków. Jeśli dziecko oddycha suchym i zakurzonym powietrzem, a także oparami chemicznymi, w ciągu 3-4 lat uformuje nie tylko oporne zapalenie gruczołu krokowego, ale także kilka innych przewlekłych chorób układu oddechowego.

• Zapobieganie alergiom. W pokoju dziecka nie powinny znajdować się przedmioty i rzeczy potencjalnie niebezpieczne w sensie alergicznym - dywany, duże miękkie zabawki stojące w rogu i pełniące funkcję kolekcjonerów kurzu domowego. Książki powinny być przechowywane w szafie za szybą. Aby oczyścić domową matkę, najlepiej jest użyć chemii gospodarczej, która nie zawiera chloru, a jeśli dziecko jest podatne na alergie, umyć podłogi bez chemii domowej. Rzeczy i pościel dla dzieci do prania hipoalergicznego proszku do prania dla dzieci.

• Wzmocnienie odporności. Zdolność organizmu do odpierania ataków wirusów i bakterii ma bezpośredni wpływ na to, jaki sposób życia prowadzi dziecko. Poruszające się dziecko, które ma wystarczająco dużo czasu, aby spędzić dzień na świeżym powietrzu, jest mniej narażone na choroby, a jeśli tak, są znacznie szybsze, bez poważnych komplikacji. Od najmłodszych lat dziecko musi być zahartowane, nie przywiązane do komputera, ale do sportu i spacerów. Lokalna odporność (w gardle) będzie wyższa, jeśli dziecko pije nie tylko ciepłe, ale także zimne napoje, a także systematycznie je lody.

• Za wszelkie choroby zakaźne rodzice powinni być w stanie działać kompetentnie, aby zminimalizować ewentualne negatywne konsekwencje, w tym zapalenie gruczołowe. Nie można przepisać dziecku antybiotyków, leków przeciwwirusowych i innych leków. Jedynym wyjątkiem są leki przeciwgorączkowe, a nawet wtedy - w temperaturach powyżej 38,5-39,0.Cała reszta powinna być przepisywana wyłącznie przez lekarza, którego roztropna i rozsądna mama i tata wezwą do domu pierwszego dnia.

W przypadku chirurgicznego leczenia zapalenia gruczołu krokowego w Internecie rodzice napisali całe tomy recenzji. Dlatego ci, którzy mają przejść operację, mogą się z nimi dobrze zapoznać i wyciągnąć własne wnioski. Większość matek, które przez długi czas nie mogły zdecydować o natychmiastowym usunięciu migdałków u dziecka, a nawet z 3. stopniem choroby, nadal zmagały się z metodami konserwatywnymi, w końcu nadal chodziły z dziećmi do operacji i nie żałowały tego. Ciągłe uporczywe choroby ustały, dzieci stały się bardziej aktywne, dociekliwe.

Szczególnie godne uwagi recenzje powtórnych operacji. Niestety, zapalenie gruczołowe często powraca, a niektóre dzieci muszą przejść interwencję dwa lub nawet trzy razy. Nie ma dużej różnicy, w której klinice należy poddać się leczeniu. W każdym razie matki, które wybrały płatne organizacje prywatne dla swoich dzieci, wskazują tylko jedną korzyść - pozwalają im wrócić do domu w dzień lub nawet wcześniej. Reszta poziomu sprzętu, kwalifikacje chirurgów są prawie takie same.

Opinie na temat leczenia migdałków bez operacji, choć liczne, bardziej przypominają broszury reklamowe, ponieważ na końcu każdej smutnej historii o 3-4 stopniach migdałków u dziecka zawsze pojawia się wzmianka o pewnym „balsamie”, „dr Ivanov z takiej kliniki” lub „ metodologia autora.

Dr Komarovsky opowie o adenoidach w następnym filmie.