W jaki sposób IVF? Główne etapy i cechy procedury

Zapłodnienie in vitro daje bezpłodnym parom realną szansę zostania rodzicami. Czasami jest to jedyne wyjście, a para ma szczególne, pełne czci nadzieje na procedurę. Jaki jest IVF, jakie są jego główne etapy i jakie będą kroki krok po kroku, powiemy w tym artykule.

IVF istnieje w światowej praktyce medycznej od ponad 40 lat. Po raz pierwszy dziecko poczęte w probówce urodziło się w 1978 roku w Wielkiej Brytanii. Ta dziewczyna ma teraz 40 lat i sama jest szczęśliwą matką. W Rosji metody pomocnicze są szeroko stosowane od 2012 r., Kiedy program IVF otrzymał wsparcie rządowe w walce o poprawę wskaźników demograficznych. Łącznie na planecie żyje ponad 4 miliony dzieci urodzonych na IVF. Każdego roku ponad 100 tysięcy IVF odbywa się w Rosji.

Zapłodnienie in vitro oznacza zapłodnienie poza organizmem matki. Komórki płciowe mężczyzn i kobiet są starannie dobierane. Szczególną uwagę zwraca się także na zapłodnione jaja. Tylko najlepsze zarodki są przenoszone do macicy kobiety do dalszego noszenia.

Skuteczność IVF w naszym kraju szacuje się średnio na 35-45%. Na powodzenie procedury wpływa wiele czynników: wiek kobiety, zdrowie jej i jej partnera, którego biomateriał jest wykorzystywany do zapłodnienia żeńskich komórek jajowych, poprawność wyboru protokołu IVF przez lekarza, a także indywidualna reakcja kobiecego ciała na leki, które będzie musiała przyjąć. Jednak nikt nigdy nie będzie w stanie zagwarantować 100% ciąży, nawet jeśli oboje partnerzy są młodzi i stosunkowo zdrowi.

Kobiety, które nie mają jajników, nieprzejezdnych jajowodów ani żadnych, kobiety i mężczyźni z ciężką endokrynną i idiopatyczną (niewykrytą) formą niepłodności są wysyłane do zapłodnienia in vitro z wysokim ryzykiem przeniesienia patologii genetycznych na matkę lub ojca.

W przypadku kwot IVF w Rosji, procedura jest przeprowadzana w ramach polityki obowiązkowego ubezpieczenia medycznego. Możesz również skontaktować się z reprodukcjonistami za opłatą.

W zależności od przyczyny, dla której para nie może naturalnie począć dziecka, Lekarze mogą oferować różne rodzaje zapłodnienia in vitro, które różnią się procesem i etapami.

• Jeśli kobieta zachowała czynność jajników, jaja dojrzewają i mają zadowalającą jakość, a wiek planowanej ciąży nie jest dłuższy niż 45 lat, to zazwyczaj jest wykonywany. stymulowany protokół IVF. Może być długi i krótki (różnica polega na liczbie dni przyjmowania leków hormonalnych). Stymulowana IVF ma większy wpływ na statystyki występujących ciąż, ponieważ pozwala uzyskać więcej komórek jajowych, a nawet zatrzymać je do następnej próby, jeśli pierwsza nie powiedzie się.

• Jeśli kobieta ma przeciwwskazania do stosowania hormonów, ale funkcja jajników jest zachowana, lekarze mogą zasugerować IVF w cyklu naturalnym. Takie zapłodnienie odbywa się bez wsparcia medycznego, jest bardziej naturalne dla kobiecego ciała, ale niestety skuteczność procedury jest znacznie niższa, ponieważ tylko 1 można uzyskać w takim cyklu, aw rzadkich przypadkach - 2 jajka, nie więcej. W związku z tym szanse na ciążę będą kilka razy mniejsze.

• Jeśli kobieta utraciła funkcję jajników, nie produkuje własnych jaj lub ich jakość nie nadaje się do zapłodnienia, można ją przeprowadzić IVF z użyciem jaja dawcy. Zapłodnienie dawcy będzie oferowane w przypadku całkowitej niepłodności męskiej, ale przy użyciu nasienia dawcy. Jeśli kobieta nie ma macicy ani chorób i wad głównego narządu rozrodczego nie podlega korekcie i ingeruje w ciążę, zapłodnione jaja mogą być wszczepione przez zastępczą matkę, która wytrzymuje i rodzi długo oczekiwane dziecko.

• IVF z zamrożonymi jajami dawcy, własne oocyty, plemniki i zarodki, nazywa się krioprotektem. Takie IVF mogą być zarówno stymulowane, jak i naturalne.

• Technologie pomocnicze mogą wymagać takiej dokładności biżuterii, że nawożenie będzie wykonywane tylko z jednym jajkiem i jednym plemnikiem, podczas gdy męska komórka zarodkowa pomoże wniknąć do komórki jajowej, wkładając ją pod skorupy oocytu za pomocą cienkiej igły. Takie IVF zostanie wywołane ECO + ICSI. Technika jest zalecana w szczególnie trudnych przypadkach.

Preparaty do zapłodnienia in vitro rozpoczynają się na kilka miesięcy przed cyklem, w którym planowana jest próba zajścia w ciążę. Po pierwsze, mężczyźni i kobiety, którzy chcą zostać rodzicami, będą musieli przejść wszystkie testy i przejść wszystkie niezbędne egzaminy krok po kroku, aby para mogła wejść do protokołu IVF.

Kobieta będzie miała pełen zakres badań ginekologicznych, ultrasonografii narządów miednicy, wymazy z pochwy na infekcje i mikroflorę, a także instrumentalne i chirurgiczne metody badania, takie jak kolposkopia, histeroskopia. Będzie musiała przestrzegać wszystkich zaleceń lekarza dotyczących wykonywania badań krwi na obecność hormonów (różne hormony są określane w różnych momentach w dniach cyklu miesiączkowego). Ponadto konieczne będzie zdawanie testów na obecność HIV i kiły, wirusowego zapalenia wątroby typu B i C, zakażeń TORCH, a także chorób przenoszonych drogą płciową.

Mężczyzna będzie musiał wykonać spermogram, który pokaże stan jego ejakulatu, żywotności i ruchliwości plemników oraz ich cechy morfologiczne, a także badania krwi na obecność HIV, kiły, infekcji narządów płciowych i wymazu z cewki moczowej. Obaj partnerzy wykonują prześwietlenie klatki piersiowej narządów klatki piersiowej i poddają się ogólnym badaniom moczu i krwi. Pary, w których kobieta ma ponad 35 lat lub mężczyzna w wieku powyżej 40 lat przechodzą badania genetyczne pod kątem zgodności, kariotypowania i otrzymują osobne przyjęcie genetyka.

Jeśli wykryte zostaną jakiekolwiek choroby zapalne, infekcje lub patologie, najpierw przeprowadza się leczenie, a dopiero potem ustala się datę wejścia do protokołu. Ten pierwszy etap przygotowawczy może potrwać kilka miesięcy. W ramach przygotowań do zapłodnienia in vitro małżonkowie powinni zachować zdrowy tryb życia, rzucić palenie i pić alkohol, nawet w małych dawkach, przyjmować witaminy i jeść prawidłowo.

Jeśli planuje się zapłodnienie in vitro z własnymi oocytami i plemnikami, na tym etapie zaleca się, aby para zażywała leki w celu poprawy jakości jaj i plemników.Reżim leków i witamin przepisywany przez lekarza zwykle mieści się w okresach do 3 miesięcy.

Para powinna uważnie unikać chorób wirusowych i zakaźnych, ponieważ wzrost temperatury podczas grypy lub ARVI może opóźnić IVF o kolejne kilka miesięcy, ponieważ wpływa to negatywnie na stan zdrowia reprodukcyjnego mężczyzn i kobiet.

7-10 dni przed rozpoczęciem kolejnej miesiączki u kobiety, para powinna przyjść na spotkanie z wybranym lekarzem w wybranej klinice, aby wejść do protokołu IVF. Protokół to pojedyncza próba planowania i wszystkie niezbędne do tego działania. W cyklu leczenia IVF wprowadzane są tylko pary, które mają wszystkie dostępne wyniki testów i podpisały umowy oraz umowę o świadczenie usług medycznych.

Kobieta wykonuje kontrolne badanie ultrasonograficzne narządów miednicy, jeśli to konieczne, histeroskopię biurową, aby ocenić wewnętrzny stan macicy. Po tym kobieta otrzymuje indywidualny arkusz wizyt lekarskich. Zawiera szczegółowe instrukcje i zasady życia na nadchodzący miesiąc. Przy każdej następnej wizycie kobieta będzie musiała przyjść z tą listą spotkań.

W dniu wejścia do protokołu lekarz określa cechy protokołu, wskazuje na liście receptur nazwy przepisanych leków, ich dawkowanie, częstotliwość podawania i czas trwania terapii, a także wskazuje, kiedy kobieta powinna przyjść na spotkanie następnym razem.

Każda faza zapłodnienia in vitro powinna być opłacana przez parę z wyprzedzeniem - przed rozpoczęciem etapu, jeśli zapłodnienie in vitro nie zostanie wykonane zgodnie z kwotą, ale na koszt rodziny. Jeśli na jednym z etapów lekarz zdecyduje o zakończeniu protokołu z powodu zaawansowanych powikłań lub niekorzystnej prognozy, pieniądze na etapy, które nie zostały jeszcze zakończone, są zwracane w całości bez prowizji. Środki wypłacone za już ukończone etapy nie podlegają zwrotowi.

Ten etap rozpoczyna się przed rozpoczęciem miesiąca lub po ich zakończeniu. Zależy to od wyboru czasu trwania protokołu. Najczęściej IVF w Rosji odbywa się przy użyciu długiego protokołu. Dzięki temu kobieta zaczyna otrzymywać leki hormonalne 10-14 dni przed rozpoczęciem kolejnej miesiączki.

W tym okresie leki hamują aktywność jajników, stan „sztucznej menopauzy”. To jest przygotowanie do głównej stymulacji. Pod koniec treningu lekarz przepisuje inne hormony, których zadaniem jest stymulowanie wzrostu pęcherzyków jajników. Im więcej dojrzałych pęcherzyków, tym więcej jaj można uzyskać w następnym etapie leczenia. Duża liczba oocytów zwiększa prawdopodobieństwo udanego zapłodnienia i implantacji.

W normalnym cyklu miesiączkowym kobieta zazwyczaj dojrzewa jedno jajko, rzadko dwa. Stymulacja superowulacji hormonami pozwala uzyskać od 10 do 20 komórek jajowych.

Podczas stymulacji kobieta będzie musiała przyjść do recepcji kilka razy - oddać krew na poziom hormonów, monitorować rosnące pęcherzyki za pomocą ultradźwięków. Ważne jest, aby lekarze „łapali” najbardziej optymalny czas na zbieranie dojrzałych jaj. Ponadto ważna jest odpowiedź jajników na stymulację. Kontrola pozwala zidentyfikować niewystarczającą odpowiedź w czasie, a następnie lekarz zwiększa dawkę hormonów lub zmienia lek. Ważne jest również, aby uniknąć nadmiernej odpowiedzi - zespołu hiperstymulacji jajników.

Z krótkim lub ultrakrótkim protokołem IVF (i są one używane rzadziej) kobieta zaczyna przyjmować hormony bez uprzedniego tłumienia pracy gruczołów płciowych po miesiączce i kończy się 10-13 dnia cyklu.W tym przypadku monitorowanie wzrostu pęcherzyków jest również obowiązkowe. Nie ma potrzeby płacenia za każde badanie USG, zazwyczaj 4-5 procedur diagnostycznych jest już uwzględnionych w kosztach etapu stymulacji. Ta ilość wystarcza na wysokiej jakości monitorowanie ultradźwięków.

Gdy tylko lekarz stwierdzi, że pęcherzyki dojrzewają, ich średnica przekracza 18 mm, całkowita liczba takich pęcherzyków nie jest mniejsza niż trzy, przepisuje zastrzyk hCG. Hormon ten podaje się raz na 36 godzin przed zebraniem jaj, aby komórki jajowe mogły dojrzewać w przyspieszonym tempie. Niedojrzałe oocyty nie nadają się do zapłodnienia i nie mogą zagwarantować poczęcia zdrowego i pełnoprawnego zarodka.

36 godzin po wstrzyknięciu hCG kobieta musi udać się do kliniki, aby przejść procedurę pobierania jaj. Odbywa się to poprzez przebicie. Kobieta znajduje się na fotelu ginekologicznym, kaniula jest wkładana do jajników przez tylną ścianę pochwy, przez którą lekarz wyciąga zawartość stymulowanych mieszków włosowych wraz z jajami.

Zabieg jest bolesny, dlatego wykonuje się go znieczuleniem. Zwykle znieczulenie podaje się dożylnie. Cały proces pobierania jest monitorowany przez czujnik ultradźwiękowy w czasie rzeczywistym. Pozwala to na przeprowadzenie procedury z maksymalną dokładnością.

Płyn pęcherzykowy uzyskany z zawartych w nim oocytów umieszcza się w sterylnych pojemnikach i natychmiast przesyła do laboratorium embriologicznego w celu wstępnej oceny jakości uzyskanych jaj. Manipulacja trwa nie dłużej niż kwadrans. Przez trzy godziny kobieta pozostaje pod nadzorem lekarzy po opuszczeniu znieczulenia, po czym w przypadku braku komplikacji zostaje odesłana do domu.

Po zabiegu może wystąpić niewielki ból w podbrzuszu i dolnej części pleców, małe wydzieliny krwi z pochwy, nudności, ból głowy. Objawy te zwykle ustępują w ciągu jednego dnia. Zaleca się, aby kobieta przyjęła pojedynczą dawkę antybiotyku, aby zapobiec zapaleniu.

Od dnia nakłucia przepisano jej leki, które utrzymują funkcję ciałka żółtego, które powstaje w miejscu odsłoniętych pęcherzyków. Zazwyczaj przepisywany „Utrozhestan” lub „Duphaston”. Leki te pomagają również endometrium zwiększyć jego grubość, stają się luźniejsze, dzięki czemu szanse na udaną implantację są wyższe.

Do czasu zakończenia punkcji partner kobiety musi dostarczyć świeżą porcję plemników, które zostaną wykorzystane do późniejszego zapłodnienia. Odbywa się to poprzez masturbację w oddzielnym biurze kliniki. Płyn nasienny jest również wysyłany do laboratorium w celu przeprowadzenia badań. Nie ma zaleceń dla mężczyzny po oddaniu nasienia. Może prowadzić normalne życie.

Jeśli ilość plemników jest bardzo mała lub ze względu na męski czynnik niepłodności, wytrysk w ogóle nie występuje, lekarze mogą wykonać chirurgiczną kolekcję plemników. Zabieg wykonuje się również w znieczuleniu ogólnym, w ciągu 2-3 godzin mężczyzna może opuścić klinikę.

Zaleca się kobiecie tryb cichy, dobre odżywianie i całkowity brak stresujących sytuacji. Gdy temperatura po nakłuciu jest wyższa niż 38,0 stopni, pojawienie się obfitego wydzieliny z narządów płciowych, wzdęcie brzucha, silny ból, ból podczas oddawania moczu, należy wezwać karetkę. Ale prawdopodobieństwo wystąpienia takich powikłań po nakłuciu, jeśli zostało przeprowadzone prawidłowo i zgodnie ze wszystkimi wymaganiami, jest minimalne - nie więcej niż 0,1-0,3%.

Tajemnica narodzin nowego życia pojawia się w laboratorium. Z płynu pęcherzykowego pod silnym mikroskopem izoluje się komórki jajowe odpowiednie do zapłodnienia, zlicza i umieszcza w specjalnym inkubatorze z pożywką. Tam są 4-5 godzin, po czym dodają skoncentrowane plemniki do inkubatorów. Aby zwiększyć szanse na zapłodnienie, próbują policzyć w taki sposób, że każda komórka jajowa ma co najmniej 45-50 tysięcy męskich komórek rozrodczych.

Jeśli taka liczba zdrowych i ruchliwych plemników nie zostanie wykryta w ejakulacie, można wykonać ICSI - wstawienie wybranych plemników referencyjnych pod błonę jajeczną „punktowo” i celowo. Jasne jest, że ICSI znacznie zwiększa koszt protokołu zapłodnienia in vitro.

Jeśli w protokole stosuje się mrożone jaja i plemniki, przed połączeniem ich w pożywce do inkubatora przeprowadza się delikatne rozmrażanie i staranne mikroskopowe przesiewanie uszkodzonych i nieodpowiednich komórek. Skuteczność krioprotokołów, wbrew powszechnemu przekonaniu, jest nie mniejsza niż przy użyciu świeżych komórek zarodkowych, które uzyskano kilka godzin temu.

Oznaki zapłodnienia obserwowano w komórkach jajowych już tego samego dnia, co uważa się za zero. Pierwsze zmiany na poziomie mikroskopowym obserwuje się około 16 godzin po połączeniu oocytów i plemników. Jednak lekarze będą w stanie dokładnie określić liczbę skutecznie zapłodnionych komórek jajowych tylko w ciągu jednego dnia.

Po 24 godzinach lekarz będzie w stanie odpowiedzieć na pytanie, ile zarodków zostało otrzymanych. Jeśli zapłodnienie w ogóle nie nastąpi, para będzie musiała zacząć od nowa. Jeśli z wyprzedzeniem na etapie wejścia do protokołu, możliwość ICSI powinna być przedyskutowana z lekarzem, to może być przeprowadzona w obecnym protokole.

Jak tylko nastąpiło zapłodnienie, komórka jajowa zyskuje nowy status, teraz jest to zygota. Ten jednokomórkowy embrion zawiera już chromosomy matczyne i ojcowskie, ma płeć, zawiera wszystkie informacje genetyczne - jak wysoka będzie osoba, jaki kolor oczu, włosów, jakie choroby dziedziczne będzie cierpiał.

Drugiego dnia po zapłodnieniu, które obecnie nazywa się dniami uprawy, embriolog ocenia, w jaki sposób zygota ulega rozpadowi. Ocenia się szybkość tego procesu i jakość otrzymanych zarodków. Już na tym etapie można przeprowadzić preimplantacyjną diagnostykę jakości zarodków w celu wykrycia możliwych odchyleń w ich rozwoju.

Tylko embriony, które przeszły ocenę jakościową, mogą zostać przeniesione do macicy przyszłej matki. Sam transfer może być dokonany w drugim lub piątym dniu jego istnienia. Najczęściej lekarze wolą obserwować rozwój zapłodnionych jaj do 5-6 dni, kiedy stają się blastocystami. Na tym etapie naturalnej koncepcji komórka jajowa schodzi do jamy macicy, a następnego dnia lub dwóch następuje wszczepienie do ściany macicy.

Jeśli genetycy przepisali parę na temat możliwych patologii płodu, zarodki blastocysty są badane pod kątem dziedziczenia choroby. Jeśli istnieje ryzyko choroby związanej z chromosomem płciowym, zarodki zostaną podzielone na chłopców i dziewczęta, a tylko zarodki polecane przez genetyka będą mogły przesadzać. W innych przypadkach płeć zarodków nie jest określona i nie może być ogłoszona rodzicom przed ponownym zasadzeniem.

Zarodki pięciodniowego blastocysty są bardziej narażone na implantację, więc przy przenoszeniu „pięciu dni” nie ma potrzeby sadzenia dużej liczby zarodków. W związku z tym zmniejsza się prawdopodobieństwo ciąży mnogiej. Przeniesienie „dwóch dni” lub „trzech dni” ma również swoje wady i zalety.

W dniu transferu kobieta musi przyjść do kliniki z wyprzedzeniem. Nie trzeba brać ze sobą współmałżonka, nie ma go w jego obecności. Ale jeśli chce wesprzeć ukochaną, lekarze nie będą się wtrącać. Nie trzeba przychodzić głodnym, lekarze zazwyczaj pozwalają na lekkie śniadanie, ale nie zaleca się picia, aby kobieta nie miała problemów z pełnym pęcherzem.

Para na tym etapie musi podjąć najważniejszą decyzję - ile embrionów zostanie przeniesionych do macicy. Zostaną ostrzeżeni o prawdopodobieństwie ciąży mnogiej (według statystyk dzieje się tak w 60% przypadków zapłodnienia in vitro z przesadzeniem 2-3 embrionów).

Jeśli otrzyma się wiele embrionów, małżonkowie będą musieli zdecydować o losie pozostałych. Można je zamrozić i będą przechowywane w banku kriogenicznym na wypadek, gdyby para chciała więcej dzieci, a także w przypadku nieudanego aktualnego protokołu, tak aby następny protokół nie mógł uciekać się do stymulacji hormonalnej, nakłucia, ale po prostu wykonać transfer w oknie implantacji.

Następnie kobieta umieszczana jest na fotelu ginekologicznym, a lekarz wprowadza wymaganą liczbę blastocyst do jamy macicy przez cienki cewnik przymocowany do jednorazowej strzykawki. Procedura jest dość prosta, bezbolesna i nie zajmuje dużo czasu.

Około godziny kobieta powinna być w pozycji poziomej i starać się nie ruszać. Potem może się ubrać i po otrzymaniu zaleceń lekarza ze szczegółowym opisem stylu życia po przesadzeniu, może wrócić do domu.

Okres ten jest najbardziej bolesny pod względem oczekiwania, w którym kobieta i jej partner seksualny są. Niepewność, czy miała miejsce implantacja, powoduje, że kobiety doświadczają chronicznego stresu. Kobieta pokazuje maksymalny odpoczynek. Dlatego po przeniesieniu otrzymuje listę chorych.

W domu zalecono, aby leżała bardziej lub poszła za reżimem pościeli, pokazując dobry sen, normalne odżywianie, bogate w witaminy i wszystkie niezbędne minerały. Podniecenie, emocjonalne wstrząsy należy wykluczyć, ponieważ hormony stresu zapobiegają rozwojowi własnych hormonów płciowych i zmniejszają szanse na implantację. Aby utrzymać poziom hormonów od dnia przeniesienia zarodka, dawka „Utrogestanu” lub „Duphastonu” jest zazwyczaj podwojona.

Kilka dni po przeniesieniu kobieta może powrócić do normalnego trybu życia, ale powinniśmy wykluczyć palenie i alkohol, a także wszelkie nadmierne ćwiczenia, od noszenia ciężkich paczek z supermarketu do lodówki, a kończąc na wizycie na siłowni. Weź gorącą kąpiel jest zabronione. Pierwszego dnia po przesadzeniu w ogóle nie można umyć ani pływać. Następnie powinieneś wziąć ciepły prysznic do celów higienicznych. Stosunki seksualne z mężem na tym etapie są bezwzględnie przeciwwskazane.

W tym okresie kobiety mogą doświadczyć skąpego skąpego wydzielania z dróg rodnych. To nie jest uważane za patologię. Również pojawienie się kilku kropli krwi około trzech do pięciu dni po przeszczepie nie jest uważane za zjawisko patologiczne - może to być krwawienie z implantacji, co sugeruje, że nastąpiło wszczepienie zarodka do endometrium. Jeśli nie ma takiego objawu, nie ma potrzeby rozpaczać - krwawienia z implantacji nie obserwuje się u każdej kobiety po rozpoczęciu ciąży.

Należy skonsultować się z lekarzem, jeśli wydzielina się nasili, jeśli występuje skurczowy ból w dolnej części brzucha i w dolnej części pleców, jeśli w wylocie występują zakrzepy krwi, temperatura wzrosła. Ani kobieta, ani jej lekarz nie mogą wpływać na proces implantacji. Leki nie zwiększają prawdopodobieństwa udanej ciąży, nie wchodzą w zakres kompetencji lekarzy. Jednak przestrzeganie zaleceń pomoże kobiecie pozbyć się poczucia winy, którego doświadcza wielu ludzi po nieudanej próbie IVF.

Paski testowe do ciąży po IVF nie powinny być stosowane, ponieważ kobieta otrzymała zastrzyk hCG w celu dojrzewania jaj, a ślady hormonu gonadotropowego kosmówki mogą pozostać w organizmie, więc prawdopodobieństwo uzyskania fałszywego wyniku dodatniego jest wysokie. 14 dnia po transplantacji konieczne jest przeprowadzenie analizy ilościowej zawartości hCG w osoczu krwi. Ta analiza pozwala ze 100% prawdopodobieństwem stwierdzić, że ciąża miała miejsce lub nie miała miejsca.

Jeśli wszczepiono jednocześnie kilka zarodków, ilość hCG będzie proporcjonalnie przekraczać średnią - 2 razy, jeśli kobieta zajdzie w ciążę z bliźniakami, 3 razy - jeśli trojaczki żyją teraz w jej łonie.

Gonadotropina kosmówkowa, na której opiera się diagnoza, zaczyna być wytwarzana przez komórki kosmówkowe dopiero po wszczepieniu komórki jajowej. Jego stężenie, pod warunkiem odpowiedniego rozwoju zarodka, podwaja się co 48 godzin. Jeśli zarodek przyzwyczai się, a następnie odrzuci, poziom hCG do 14 dnia po transferze będzie również znacznie poniżej normy.

W dniu 21 po przeniesieniu, to jest tydzień po pozytywnym badaniu krwi na obecność hCG, kobiecie zaleca się wykonanie pierwszego potwierdzającego badania USG w tej samej klinice, w której wykonano wszystkie poprzednie etapy. Pierwsze badanie USG można zaplanować nieco później - w ciągu tygodnia od 21 do 28 dni po transferze.

Badanie ultrasonograficzne pozwoli nie tylko ustalić fakt ciąży, ale także określić jej cechy - liczbę owoców, miejsce przyłączenia komórki jajowej, jej żywotność. Bliżej 28 dni po transferze przyszła mama już słyszy bicie serca swojego dziecka lub małych dzieci. Ważne jest, aby wykluczyć ciążę pozamaciczną, nieudaną aborcję, ryzyko poronienia lub rozpoczętego poronienia, a także wszelkie inne patologie.

31 dni po przeniesieniu przeprowadza się drugie badanie USG, które pokazuje, jak dynamicznie rozwija się zarodek (lub kilka zarodków). W tym momencie wiek ciążowy będzie wynosił 6-7 tygodni, a kobieta może być zarejestrowana w klinice przedporodowej.

Po udanym drugim badaniu USG, wyciąg z protokołu podawany jest na ręce pokazujące wszystkie etapy, leki, dawki i cechy. Zawarte są wyniki badań laboratoryjnych przyszłej matki. Za pomocą tego wyciągu powinieneś udać się do ginekologa w poradni przedporodowej w celu dalszej ciąży aż do porodu.

Przy pozytywnym wyniku diagnozy ciąży praktycznie nie pojawiają się pytania dotyczące dalszych działań.Kobieta jest zarejestrowana, jednak ponownie będzie musiała zdać wszystkie testy i przystąpić do egzaminów, aby wejść na kartę wymiany kobiety w ciąży i rodzącej. Wyniki ankiet przeprowadzonych przed IVF nie będą działać.

Jeśli wynik badania krwi na obecność hCG okazał się niestety negatywny, oznacza to, że ciąża nie nadeszła, leki progesteronowe są anulowane od tego dnia, nie trzeba ich już brać. Po zakończeniu kolejnej miesiączki kobieta musi ponownie skontaktować się ze specjalistą ds. Płodności, aby zbadać i zidentyfikować przyczyny braku ciąży. Robią USG, histeroskopię, oddają krew na hormony i infekcje. Jeśli to konieczne, popraw protokół, zmień leki, dawki.

Czasami po prostu zmienia się typ protokołu - od długiego do krótkiego lub ultrakrótkiego, od stymulowanego do naturalnego lub krioprotokołu. Ogólnie, prawdopodobieństwo sukcesu w drugim protokole jest zawsze znacznie wyższe niż w pierwszym. Ponadto para ma wszelkie szanse na nieoczekiwane zajście w ciążę w sposób naturalny: po hormonalnym „pchnięciu”, które zostało podane kobiecemu ciału, około 25% par poczyna dziecko w całkowicie tradycyjny sposób.

Po stymulacji protokołu konieczna jest przerwa 3 miesięcy. Ten czas jest niezbędny, aby ciało kobiety mogło oderwać się od obciążenia hormonalnego. Po IVF w cyklu naturalnym możesz zaplanować następny protokół już w przyszłym miesiącu. Po niekorzystnym zakończeniu ciąży, która miała miejsce w pierwszym protokole (poronienie, nieudana aborcja, ciąża pozamaciczna), konieczna jest przerwa 5-6 miesięcy. Po tych okresach kobieta może dobrze zaplanować z lekarzem nowy protokół IVF.

W okresie odpoczynku należy podjąć wszelkie środki, aby poprawić jakość komórek rozrodczych partnerów - przyjmować witaminy, dobrze się odżywiać, prowadzić mobilny i aktywny tryb życia.

Najbardziej emocjonalnie trudny okres podczas całego protokołu IVF, który kobiety nazywają tym ostatnim - okres oczekiwania na wynik. W tym okresie najważniejszą rzeczą jest nie spieszyć się z rzeczami i nie martwić się od zera, a to właśnie często przedstawia znaczną złożoność.

Najtrudniejszym pod względem dobrostanu kobiet jest zazwyczaj pierwszy etap - stymulacja jajników. Oprócz tymczasowego pogorszenia stanu i dobrego samopoczucia, wielu narzeka, że ​​pośród wysokich dawek hormonów znacznie przybrały na wadze i zaczęły się problemy z trądzikiem hormonalnym.

Jeśli rodzina nie ma wystarczającej ilości pieniędzy, ale naprawdę chce zostać rodzicami, będzie musiała być cierpliwa, ponieważ zgodnie z prawem IVF w ramach IVF można wykonywać raz w roku. Liczba prób nie jest regulowana przez prawo. Inną kwestią jest to, że według kobiet nie każda klinika jest przyjmowana przez OMS do zapłodnienia in vitro, jeśli kobieta ma ponad 35 lat, jeśli ma słabe testy lub prawdopodobieństwo powodzenia procedury jest niskie. Jeśli potrzebujesz użyć biomateriału dawcy, para będzie musiała za to zapłacić oddzielnie z własnej kieszeni.

Więcej na głównych etapach IVF powie specjaliście na temat płodności w następnym filmie.