Dlaczego pierwsze IVF często kończy się niepowodzeniem i jakie jest prawdopodobieństwo sukcesu?

Po długotrwałym leczeniu niepłodności para decyduje się na IVF. Wydaje się, że długo oczekiwana ciąża jest tak bliska, że ​​niektóre kobiety zaczynają już wcześniej dbać o rzeczy dla dzieci, wózki i zabawki. Jednak pierwszy protokół zapłodnienia in vitro często nie przynosi pożądanego rezultatu. Dlaczego tak się dzieje i jakie jest prawdopodobieństwo sukcesu, powiemy w tym artykule.

Po pierwsze, należy zauważyć, że żaden lekarz, ani jedna klinika nie może zagwarantować stuprocentowej ciąży, ani w Rosji, ani za granicą. Dzięki tej myśli, która powinna zostać wysłana do pierwszego IVF, pomoże ci łatwiej przetrwać porażkę i przejść do celu.

Po raz pierwszy tylko 45-50% par może zajść w ciążę. Oznacza to, że wchodząc w pierwszy protokół, szanse zajścia w ciążę wynoszą prawie 50x50. Wtedy wszystko zależy od zdrowia mężczyzny i kobiety, ich wieku, jakości jaj i plemników oraz z innych powodów. Pierwsza IVF prawie zawsze wiąże się z dużym obciążeniem organizmu kobiety - najpierw poddawana jest procedurze stymulacji jajników, w wyniku której lekarze są w stanie uzyskać większą liczbę dojrzałych jaj do zapłodnienia „in vitro”.

Główne powody niepowodzenia pierwszego IVF są następujące.

• Wiek kobiety. Im starszy pacjent, tym mniejsze szanse na udane IVF przy pierwszej próbie.

• Zaburzenia hormonalne. Wysoki poziom hormonów folikulotropowych, które są wykorzystywane do uzyskania superowulacji w pierwszej fazie cyklu miesiączkowego, nie tworzy najbardziej korzystnego tła do noszenia dziecka. Jeśli wystąpi zespół hiperstymulacji jajników z ich wzrostem, szanse na zajście w ciążę są uważane za raczej niskie.
• Mała liczba jaj. Im mniejsze w wyniku nakłucia, uzyskano oocyty o normalnej jakości, tym mniej prawdopodobna jest ciąża. Często ma to miejsce w przypadku IVF w cyklu naturalnym, gdy stymulacja hormonalna nie była wcześniej stosowana. Następnie lekarze mogą otrzymać tylko 1, maksymalnie 2 jaja.
• Mała liczba zarodków. Nawet jeśli jest wystarczająco dużo jaj, nie jest faktem, że wszyscy z powodzeniem przechodzą etap zapłodnienia. Zarodki, które zaczynają się rozwijać z zapłodnionych oocytów, są ściśle monitorowane i wybierane - tylko wysokiej jakości, żywe i silne są wybierane do przesadzania do macicy. Jeśli istnieje tylko jeden taki zarodek, prawdopodobieństwo pomyślnego zakończenia protokołu będzie znacznie niższe.
• Endometrioza u kobiety. Jeśli endometrium jest niejednorodne, jego grubość jest niewystarczająca, implantacja może nie wystąpić. Nawet hormonalne wsparcie wzrostu endometrium przeprowadzane w pierwszej fazie cyklu nie zawsze jest skuteczne.

• Aborcje i operacje w wywiadzie. Jeśli wcześniej kobieta miała aborcje, a także została wyleczona lekiem diagnostycznym lub terapeutycznym, endometrium częściowo traci swoją funkcję. Zmiany pooperacyjne w endometrium są również trudne do skorygowania.
• Partnerzy niezgodności genetycznej. Aby wykluczyć taki powód nieudanej zapłodnienia in vitro, należy wcześniej odwiedzić genetykę i przeprowadzić testy zgodności partnerów. Teraz badania genetyczne są obowiązkowe dla par, które otrzymują IVF tylko wtedy, gdy kobieta i mężczyzna mają ponad 35 lat. Reszta może przeprowadzić tę analizę samodzielnie.
• Przewlekłe i ostre dolegliwości. W procesie stymulacji superowulacji pod działaniem dużych dawek hormonów, choroby przewlekłe występujące u kobiety, na przykład patologie nerek, wątroby, serca, cukrzycy, mogą się pogorszyć. Już po przeniesieniu zarodka kobieta może dostać infekcję wirusową lub przeziębić się, w tym przypadku zmniejsza się również prawdopodobieństwo udanej zapłodnienia in vitro.
• Słaba jakość nasienia. Jeśli IVF przeprowadza się z użyciem materiału dawcy, taki powód jest całkowicie wykluczony, ponieważ nasienie dawcy podlega ścisłemu monitorowaniu medycznemu, a przy naruszeniu spermogramu człowiek po prostu nie może zostać dawcą. Podczas zapłodnienia jaj nasieniem męża mogą wystąpić pewne trudności, jeśli istnieje męski czynnik niepłodności.

• Hydrosalpinxes. Czasami nie jest możliwe wykrycie nagromadzenia płynu w jajowodach podczas badania lekarskiego przed IVF - ta patologia nie zawsze jest widoczna nawet na USG. Jednak rozwój ciąży hydrosalpinx utrudnia. Niektórzy lekarze są skłonni wierzyć, że około jedna trzecia nieudanych pierwszych prób IVF jest związana z czynnikiem rurowym, jednak niektórzy eksperci uważają, że hydrosalpinx nie może zaszkodzić procesowi implantacji. Sprawdź u lekarza, jaką opinię posiada.

Pierwsze IVF często kończy się niepowodzeniem z powodów, których nawet wysoko wykwalifikowani lekarze nie potrafią wyjaśnić. Są to tak zwane przyczyny idiopatyczne. Wszystkie testy były prawidłowe, zarodki były dobrej jakości, transfer był udany, endometrium było gotowe, ale z jakiegoś powodu implantacja nie wystąpiła. Taki wynik nie jest najrzadszy i zaleca się traktowanie go jako procesu, który jest po prostu poza ludzką kontrolą, ponieważ w procesie poczęcia i implantacji nie wszystko jest pod kontrolą lekarzy.

Zmniejsza prawdopodobieństwo sukcesu po pierwszej próbie nadwagi kobiety, jej niewłaściwym stosunku do zdrowia. Tak więc nieprzestrzeganie zaleceń dotyczących zachowania spokoju mierzonego życia po przesadzeniu, ograniczenia wysiłku fizycznego i snu w nocy często prowadzi do braku pozytywnego wyniku.

Palenie tytoniu lub przyjmowanie nawet niewielkich dawek alkoholu po przeniesieniu zarodka zmniejsza prawdopodobieństwo sukcesu o połowę. Stres odczuwany przez kobietę od początku protokołu IVF, który kumuluje się z każdym dniem, może również utrudniać implantację zarodków, a jeśli się powiedzie, zwiększa prawdopodobieństwo poronienia we wczesnym okresie.

Pierwszy protokół ultradźwiękowy, jak przysłowiowy naleśnik, może być również „grudką”. Tylko połowa kobiet poniżej 35 roku życia udaje się matkom po pierwszym IVF. Jeśli kobieta w momencie zapłodnienia in vitro ma już 37-39 lat, prawdopodobieństwo zajścia w ciążę przy braku oczywistych przyczyn niepowodzenia wynosi około 35%.

W ciągu 40 lat tylko 15-19% kobiet po pierwszym IVF zajdzie w ciążę. W ciągu 42–44 lat prawdopodobieństwo to wynosi poniżej 8%. Nawet w tym wieku prawdopodobieństwo zajścia w ciążę w protokole IVF jest na ogół wyższe niż w przypadku poczęcia naturalnego.

Para w wieku rozrodczym, zdrowa i nie mająca problemów z układem rozrodczym, mająca stosunek bezpośredni w dniu owulacji, ma tylko 7-10% szans na poczęcie od pierwszego razu.

W drugim i trzecim protokole prawdopodobieństwo zajścia w ciążę jest wyższe niż w pierwszym, o około 5-10%. Jednak po nieudanej czwartej piątej próbie IVF szanse na sukces są mniejsze i wynoszą nie więcej niż 15%.

W 60% przypadków, gdy przeszczepia się dwa lub więcej embrionów, dochodzi do ciąży mnogiej po IVF, a kobieta, która marzyła o jednym dziecku, rodzi bliźniaki, a nawet trojaczki.

Tylko lekarz może odpowiedzieć na to pytanie. Czas najkorzystniejszy dla następnej próby IVF zależy od stanu zdrowia małżonków, zidentyfikowanych przyczyn niepowodzenia w pierwszym protokole. Dlatego nie należy rozpaczać, ale działać.

Zazwyczaj przeciętnie kobieta otrzymuje około trzech miesięcy na powrót do zdrowia. Jeśli pierwsze IVF zostało przeprowadzone bez stymulacji hormonalnej w cyklu naturalnym, można zaplanować nowy protokół już w przyszłym miesiącu po zakończeniu miesiączki.

Jeśli pobudzono pierwszy protokół, to jest bardzo prawdopodobne, że jaja lub zarodki mogą pozostać spełniające wszystkie wymagania specjalistów od reprodukcji i embriologów, ale nie są użyteczne po raz pierwszy. Następnie, po trzech miesiącach, kobietę można przypisać krioprotokołowi. Nie będzie już poddawana „wstrząsowemu” atakowi hormonalnemu i nakłuciu jajników, w sprzyjającym okresie zostanie po prostu przeniesiona na kriopreparaty, wcześniej niezamrożone. W tym przypadku nie będzie terapii hormonalnej, nakłucie jajników, kobieta będzie mniej podatna na szkodliwe działanie leków i stresu, odpowiednio, prawdopodobieństwo sukcesu znacznie wzrośnie.

Raczej trudno jest znacząco zwiększyć szanse powodzenia IVF. Jednak ignorowanie zaleceń, które lekarz podaje przed pierwszym zabiegiem zapłodnienia in vitro lub w okresie powrotu do zdrowia przed drugą (trzecią i drugą) próbą, może zmniejszyć wysiłki lekarzy do niczego. Dlatego kobieta, która jest zdecydowana zostać matką, powinna pamiętać o następujących rzeczach.

• Konieczne jest wykonanie wszystkich zalecanych testów na czas. Pomoże to określić przyczynę pierwszej awarii. Na podstawie wyników testu lekarz skuteczniej poprawi następujący protokół.
• Depresja i lęk, którym poddane są kobiety, które przechodzą nieudane protokoły, muszą pozostać w przeszłości. W dysfunkcyjnym stanie psychologicznym i emocjonalnym lepiej nie planować nowej próby, ponieważ stres narusza naturalne hormony i zapobiega ciąży. Wskazane jest, aby odwiedzić psychoterapeutę. Ten specjalista pomoże poradzić sobie z rozczarowaniem po pierwszej nieudanej próbie i skutecznie przygotować się do następnego.

• Odzyskiwanie to ważny proces. Oznacza to, że między próbami kobieta musi się jak najbardziej zrelaksować, uprawiać sport, pływać i prowadzić aktywny tryb życia. Za zgodą lekarza warto wypróbować fizykoterapię, hirudoterapię, kąpiele błotne, masaże, w tym ginekologiczne. Nie zapominaj o pozytywnych emocjach, które dają seks, zwłaszcza, że ​​po nieudanym pierwszym życiu seksualnym małżonków przez IVF przez cały okres zdrowienia nie jest regulowany zaleceniami medycznymi. Nie zapominaj, że czasami w okresie zdrowienia para sama zajdzie w ciążę, jeśli przyczyną niepłodności nie był czynnik cewkowy i brak jajników.
• Interesuj się wszystkim, co jest zapisane w Twojej dokumentacji medycznej. Jeśli lekarz ustalił, że niepowodzeniem pierwszej próby były zarodki niskiej jakości, jest to pierwszy znak, że klinika i lekarze powinni zostać jak najszybciej zmienieni, ponieważ dobry embriolog nigdy nie poleci embrionów z zaburzeniami rozwojowymi do przeniesienia. Gdyby okazało się, że embriony zostały ranne podczas transferu - rada jest taka sama: zmień klinikę.
• Uzyskaj wsparcie krewnych i przyjaciół, męża, przyjaciół. Nie wycofuj się w siebie, nie bądź sam ze swoimi obawami i doświadczeniami. Pomoże to utrzymać optymizm i optymizm. I nadal mogą być przydatne.

Podsumowując, istnieje kilka bardziej przydatnych statystyk: najczęściej oczekiwana ciąża u kobiety pochodzi z drugiej próby - 45% przypadków udanej IVF. W 25% przypadków ciąża występuje po trzecim protokole. Ale są też kobiety, którym udaje się zajść w ciążę dopiero po protokole IVF 8-9.

W następnym programie prowadzącym wideo „Live is great!” obalić mity, które rozwinęły się wokół „dzieci z probówki” i porozmawiać o cechach tej procedury.