Dr Komarovsky o infekcji cytomegalowirusem

Cytomegalowirus znajduje się u dziecka. Pomimo szerokiej dystrybucji tego agenta na planecie, praktycznie nie ma o nim wiedzy o zwykłych mieszkańcach. W najlepszym razie ktoś kiedyś coś usłyszał, ale co, już nie pamiętam. Dr Jewgienij Komarowski powiedział w przystępnej formie, że jest to wirus, jak niebezpieczne i co robić, jeśli w badaniach krwi dziecko znalazło „straszną bestię”. Dajemy Ci możliwość przeczytania informacji od słynnego lekarza.

Cytomegalowirus należy do rodziny wirusów opryszczki piątego typu. Jest dość interesujący, gdy patrzy się przez mikroskop - jego kształt przypomina okrągłą kłującą skorupę kasztanowca, aw części wygląda jak koło zębate.

Uderzając osobę, ten wirus powoduje zakażenie wirusem cytomegalii. Jednak nie jest on tak agresywny: po wejściu do ciała może żyć tam spokojnie przez długi czas, nie oznaczając jego obecności. Dla tej „tolerancji” nazywany jest warunkowo patogennym wirusem, który przechodzi w reprodukcję i wywołuje chorobę tylko z pewnymi czynnikami. Główną jest osłabiona odporność. Najbardziej podatne na infekcję są ludzie, którzy przyjmują dużo leków z jakiegokolwiek powodu, żyją w obszarze zanieczyszczonym środowiskowo, często iw dużych ilościach przy użyciu chemii gospodarczej.

Wirus cytomegalii uwielbia osiedlać się w gruczołach ślinowych. Stamtąd podróżuje po ciele.

Jeśli dla dorosłych głównym sposobem zakażenia jest seks, to dla dzieci jest to pocałunki, kontakt ze śliną osoby zakażonej wirusem, dlatego czasami nazywany jest wirusem pocałunku.

Ponadto matka, duża infekcja cytomegalowirusem, przekazuje ją płodowi w czasie ciąży, co może powodować całkiem poważne wady w jej rozwoju. Dziecko może zostać zainfekowane podczas porodu poprzez kontakt z błonami śluzowymi kanału rodnego. Ponadto dziecko może zakażić matkę z mlekiem w pierwszych dniach twojego życia.

Inną drogą transmisji wirusa cytomegalii jest krew. Jeśli okruchy miały wymienne transfuzje krwi od dawcy, który ma takiego wirusa, jak również przeszczepy narządów od zakażonego dawcy, wówczas dziecko z pewnością zostanie nosicielami wirusa cytomegalii.

Jewgienij Komarowski przytacza następujący fakt: na planecie 100% starszych ludzi miało jakikolwiek kontakt z wirusem cytomegalii. Wśród nastolatków wykrywa się około 15% osób, które już mają przeciwciała przeciwko temu czynnikowi (to znaczy, że choroba została już odroczona). W wieku 35-40 lat przeciwciała przeciwko CMV występują u 50–70% osób. Na emeryturze liczba osób z odpornością na wirus jest jeszcze wyższa. Dlatego trudno jest mówić o nadmiernym niebezpieczeństwie wirusa piątego typu, ponieważ wielu ludzi, którzy byli chorzy, nawet nie wie o takiej infekcji - przeszła na nich zupełnie niezauważona.

Wirus jest niebezpieczny, z wyjątkiem kobiet w ciąży i ich nienarodzonych dzieci, ale również pod warunkiem, że po raz pierwszy dojdzie do zderzenia przyszłej matki z CMV. Jeśli kobieta była wcześniej chora, a we krwi wykryto przeciwciała, to nie ma szkody dla dziecka.Ale pierwotna infekcja podczas ciąży jest niebezpieczna dla dziecka - może umrzeć lub istnieje wysokie ryzyko wad wrodzonych.

Jeśli dziecko jest zakażone w czasie ciąży lub bezpośrednio po porodzie, lekarze mówią o wrodzonym zakażeniu wirusem cytomegalii. To dość poważna diagnoza.

Jeśli dziecko złapało wirusa już w swoim świadomym życiu, mówią o nabytej infekcji. Można go pokonać bez większych trudności i konsekwencji.

Rodzice często pytają: co to znaczy, jeśli znaleźli przeciwciała przeciwko wirusowi cytomegalii (IgG) w badaniu krwi dziecka, a przeciwnie, podano CMV +? Nie ma się czym martwić, mówi Jewgienij Komarowski. Nie oznacza to, że dziecko jest chore, ale sugeruje, że w jego ciele znajdują się przeciwciała, które nie pozwolą cytomegalowirusowi wykonywać „brudnych czynów”. Pracowali samodzielnie, ponieważ dziecko miało już kontakt z tym wirusem.

Martwić się należy, jeśli dziecko jest w wyniku badania krwi IgM +. Oznacza to, że we krwi jest wirus, ale nie ma jeszcze przeciwciał.

Obecność zakażenia wirusem cytomegalii u noworodka jest określana przez lekarzy z oddziału dziecięcego szpitala położniczego. Natychmiast po pojawieniu się okruchów dokonują przedłużonej morfologii krwi.

W przypadku nabytej infekcji rodzice powinni mieć świadomość, że okres inkubacji trwa od 3 tygodni do 2 miesięcy, a sama choroba może trwać od 2 tygodni do półtora miesiąca.

Objawy nawet dla bardzo uważnej matki nie powodują najmniejszych wątpliwości i podejrzeń - bardzo przypominają powszechną infekcję wirusową:

• temperatura ciała wzrasta;
• pojawiają się objawy ze strony układu oddechowego (katar, kaszel, który szybko zamienia się w zapalenie oskrzeli);
• są oznaki zatrucia, dziecko nie ma apetytu, skarży się na ból głowy i bóle mięśni.

Jeśli dziecko z układem odpornościowym jest w porządku, to da potężny odrzut wirusowi, jego rozprzestrzenianie się zostanie zatrzymane, a te przeciwciała IgG pojawią się w krwi dziecka. Jeśli jednak maluch nie ma wystarczającej ochrony, infekcja może „czaić się” i nabrać ospałej, ale głęboko osadzonej formy, w którą wpływają organy wewnętrzne i układ nerwowy. W przypadku uogólnionej postaci zakażenia wirusem cytomegalii, wątroba, nerki i nadnercza oraz śledziona cierpią.

Powszechnie stosuje się leczenie zakażenia wirusem cytomegalii przez analogię z zakażeniem opryszczką, z tym wyjątkiem, że wybiera się leki, które nie wpływają ogólnie na opryszczkę, ale w szczególności na wirusa cytomegalii. Istnieją dwa takie środki - „Ganciclovir” i „Tsitovin”, oba są dość drogie.

W ostrej fazie choroby dziecko otrzymuje obfite picie, przyjmując witaminy. W przypadku niepowikłanego zakażenia wirusem cytomegalii antybiotyki nie są potrzebne, ponieważ leki przeciwdrobnoustrojowe nie pomagają w zwalczaniu wirusów.

Najlepsza profilaktyka - wzmocnienie odporności, dobre odżywianie, twardnienie, sport. Jeśli kobieta w ciąży nie cierpi na cytomegalię i nie wykryje przeciwciał przeciwko temu wirusowi podczas rejestracji, automatycznie wpadnie do grupy ryzyka.

Ten młody wirus (został odkryty dopiero w połowie XX wieku), a zatem mało zbadany. Do tej pory skuteczność eksperymentalnej szczepionki wynosi około 50%, co oznacza, że ​​połowa zaszczepionych kobiet w ciąży nadal otrzymuje CMV.

Więcej informacji na temat zakażenia wirusem cytomegalii pomoże Ci wideo Dr Komarowski.