Riboxin dla dzieci: instrukcje użytkowania

Ryboksyna jest lekiem, który dzięki ulepszonemu metabolizmowi tkanek ma szeroki zakres zastosowań. W szczególności lek ma działanie przeciwhipoksyczne, jest skuteczny w leczeniu arytmii, stymuluje naprawę tkanek podczas niedokrwienia. Substancja czynna, inozyna, jest związana z ludzkim ciałem, ponieważ jest częścią RNA.

W farmaceutykach inozyna jest uważana za prekursor ATP - adenozynotrifosforanu. Ta definicja oznacza, że ​​inozyna jest niezbędna do syntezy ATP, a bez niej procesy takie jak metabolizm glukozy i tak zwane oddychanie tkanek - nasycenie komórek różnymi tkankami tlenem nie może odpowiednio postępować w organizmie. Ponadto poprawia się stan tkanek, nawet jeśli z jakiegoś powodu tlen nie jest dostatecznie dostarczany.

Faktem jest, że inozyna aktywuje substancje w komórkach zdolnych do rozkładu glukozy na dwutlenek węgla i wodę bez tlenu lub z niewielką ilością tlenu. Dodatkowo, dodatkowa energia jest uwalniana podczas rozkładu glukozy. Tkanki otrzymują dodatkową dawkę energii, pomagają normalnie funkcjonować narządy wewnętrzne.

Dlatego podczas stosowania Riboxin u pacjentów istnieje znaczna poprawa metabolizmu. Lek poprawia również regenerację tkanki serca. Jest to ważne na przykład w rehabilitacji po zawale mięśnia sercowego, a także w leczeniu arytmii. Ryboksyna zwiększa siłę skurczów serca. Jest to ważny parametr pracy tego ciała.

W aptekach lek ten sprzedawany jest pod marką „Riboxin”, chociaż jest produkowany przez różnych producentów. Ten popularny środek jest zalecany w przypadku chorób układu krążenia, na przykład w celu zapobiegania zakrzepicy. I chociaż ten lek jest szeroko stosowany u dorosłych, będzie on rzadziej stosowany w pediatrii, na przykład, jeśli dziecko przechodzi radioterapię w przypadku raka.

Zazwyczaj Riboxin jest przepisywany tylko w wieku 18 lat, ale zgodnie z indywidualnymi wskazaniami i tylko na receptę lekarza, w niektórych przypadkach lek ten jest stosowany we wcześniejszym wieku. Jednak dzieciństwo nie jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania leku. Tak u dzieci w wieku powyżej 12 lat lek jest stosowany tylko po dokładnej ocenie stosunku korzyści i ryzyka. W wyjątkowych przypadkach Riboxin stosuje się u dzieci od 3 lat, a nawet niemowląt.

W tym ostatnim przypadku stosuje się ciekłą postać dawkowania leku. Ogólna formuła wskazań do stosowania u małych dzieci i niemowląt jest taka sama: jeśli ryzyko rozwoju choroby przeważa nad potencjalnym szkodliwym działaniem leku.

Lek jest często przepisywany kobietom w ciąży i karmiącym. W czasie ciąży inozyna przyczynia się do utleniania komórek w tkankach matki i płodu, co zapobiega ich niedotlenieniu, a także pomaga dobroczynnym substancjom w lepszym dotarciu do tkanek matki i dziecka.

Czasami kobieta, która zażyła Riboxin w czasie ciąży, mając pewność co do jej bezpieczeństwa, podaje je dziecku jako „witaminę”. Lekarze kategorycznie nie zalecają tego.

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do przyjmowania ryboksyny jest indywidualna nietolerancja składników składowych. To na przykład skrobia ziemniaczana, pochodne celulozy, glin - wchodzi w barwnik pigmentowy skorupy tabletki. Tabletka zawiera również cukier, który należy rozważyć, jeśli dziecko ma cukrzycę. Roztwór do wstrzykiwań zawiera także substancje pomocnicze.

Nie należy przyjmować tego leku, jeśli zdiagnozowano niewydolność nerek. W tym stanie nerki częściowo lub całkowicie tracą funkcję produkcji moczu, a inozyna jest eliminowana z organizmu wraz z nią. Przy hiperurykemii - wysokim stężeniu kwasu moczowego we krwi, Riboxin również nie jest przepisywany. Według niektórych badań choroba ta występuje u 3% dzieci. Dlatego, przyjmując ryboksynę, konieczne jest kontrolowanie poziomu kwasu moczowego we krwi.

Ryboksyna jest dostępna w postaci żółtych tabletek i czerwonych kapsułek 200 i 300 mg oraz dwuprocentowego roztworu do wstrzykiwań w ampułkach 10 i 20 ml. W postaci pigułki lek przyjmuje się doustnie, tj. Przez usta po posiłku.

Z 14 lat przepisana dawka leku jest taka sama jak dla dorosłych. Dzieci starsze niż 12 lat są zazwyczaj przepisywane 2-3 razy dziennie z małą dawką, a jeśli lek jest dobrze tolerowany i nie występują działania niepożądane, lekarz stopniowo zwiększa dawkę zgodnie z chorobą dziecka, jego stanem ogólnym, analizą parametrów krwi i innymi czynnikami. Zazwyczaj dzienna dawka leku wynosi 0,6-2,4 mg.

Dzieci w wieku poniżej 12 lat, dzienna dawka inozyny jest obliczana na podstawie masy ciała, na podstawie obliczeń 10–20 mg na 1 kg masy ciała. Ta dawka jest zwykle podzielona na 2-3 dawki. Małe dzieci i niemowlęta są trudne do połknięcia tabletek i kapsułek. Dlatego można otworzyć kapsułkę, uzyskać niezbędną ilość białego proszku i przygotować roztwór przez zmieszanie z niewielką ilością wody. Jednak ta metoda nie jest zalecana przez lekarzy, ponieważ bardzo trudno jest dokładnie obliczyć, ile proszku należy podać dziecku.

Roztwór do wstrzykiwań można podawać dożylnie - za pomocą strzykawki lub zakraplacza, lub domięśniowo. Podawanie dożylne zapewnia szybsze działanie leku, dlatego jest stosowane w nagłych przypadkach iw szpitalu. W domu dziecku łatwiej jest podać pigułkę, jeśli to konieczne, zmiażdżąc ją.

Opinie rodziców wskazują, że pomimo tego, że instrukcje stosowania leku stwierdzają, że dzieci muszą stosować lek z ostrożnością, lekarze czasami przepisują ten lek nawet dzieciom w wieku 6 lat i młodszym, które nie cierpią na choroby układu krążenia lub inne.

Dlatego nawet jeśli pediatra przepisał ten lek, nadal warto skonsultować się z kardiologiem. Zdarzają się przypadki, gdy wąski specjalista odwoła taką wizytę. Jednocześnie, jeśli istnieją dowody, Riboxin daje dobre wyniki w leczeniu dzieci.

Bardziej szczegółowe instrukcje dotyczące korzystania z Riboxin można znaleźć w poniższym filmie.