Rodzaje mocowania pępowiny do łożyska: normy i ryzyko odchyleń

Normalnego przebiegu i rozwoju ciąży nie można sobie wyobrazić bez dwóch niezwykle ważnych organów - łożyska i pępowiny. Są one ze sobą bezpośrednio związane podczas rozwoju płodu. W tym artykule dowiesz się o rodzajach mocowania pępowiny do łożyska, a także o szybkości i niebezpieczeństwie odchyleń.

Pępowina lub, jak można to nazwać, pępowina to wydłużona wici, wewnątrz której znajdują się naczynia krwionośne. Są one niezbędne, aby płód otrzymał wszystkie niezbędne składniki odżywcze dla wzrostu i rozwoju podczas życia wewnątrzmacicznego. Normalna pępowina wygląda jak szaro-niebieski sznur, który przyczepia się do łożyska. Zwykle powstaje w najwcześniejszym wieku ciążowym i rośnie wraz z rosnącym dzieckiem.

Pępowinę można łatwo uwidocznić już w drugim trymestrze ciąży. Jest dobrze zdefiniowany podczas badania USG. Lekarz może również ocenić stan aktywnego tworzenia tkanki łożyska za pomocą ultradźwięków. Podczas badania lekarz koniecznie ocenia, jak pępowina jest przymocowana do łożyska.

Wreszcie pępowina powstaje dopiero po 2 miesiącach od momentu poczęcia. Gdy pępowina rośnie, jej długość wzrasta. Początkowo pępowina ma tylko kilka centymetrów długości. Stopniowo wzrasta i osiąga średnio 40-60 cm, a długość pępowiny można określić dopiero po porodzie. Gdy dziecko znajduje się w łonie matki, pępowina może się nieco zapaść.

Zwykle pępowina jest przymocowana do środka łożyska. Lekarze nazywają taki układ centralnym. W tym przypadku rozwój płodu przebiega fizjologicznie. Naczynia krwionośne znajdujące się w pępowinie docierają do łożyska i zapewniają wystarczający przepływ krwi.

Przy mimośrodowym przymocowaniu pępowiny jest ona przymocowana nie do centralnej części tkanki łożyska, ale bliżej jej krawędzi. Zazwyczaj w tym przypadku pępowina nie dociera do krawędzi łożyska kilka centymetrów. Mimośrodowemu przywiązaniu pępowiny zwykle nie towarzyszy rozwój jakichkolwiek niekorzystnych zaburzeń czynnościowych. Jednak paracentralne przywiązanie pępowiny do tkanki łożyska wymaga wystarczająco ostrożnego stosunku lekarzy do rozwoju ciąży.

Najłatwiejszym sposobem określenia rodzaju przyczepienia pępowiny do łożyska jest lokalizacja tkanki łożyska wzdłuż przedniej lub bocznej ściany macicy.

Jednak centralne przyłączenie pępowiny do tkanki łożyska nie zawsze powstaje podczas ciąży. Nieprawidłowe opcje przywiązania w tym przypadku mogą prowadzić do rozwoju różnych zaburzeń czynnościowych.

Lekarze identyfikują kilka nieprawidłowych opcji mocowania pępowiny do łożyska.Tak więc pępowina może być bezpośrednio przymocowana do krawędzi łożyska. Eksperci nazywają ten załącznik regionalnym. Warunek ten charakteryzuje się tym, że naczynia krwionośne umieszczone w pępowinie znajdują się dość blisko krawędzi łożyska.

Boczne przymocowanie pępowiny do łożyska nie zawsze jest przyczyną powstawania niebezpiecznych powikłań podczas ciąży. Położnicy i ginekolodzy podkreślają stan, w którym pępowina znajduje się w odległości mniejszej niż 0,5 promienia łożyska od krawędzi. W tym przypadku ryzyko wystąpienia różnych powikłań jest dość wysokie.

Inną kliniczną opcją dołączenia pępowiny do łożyska jest otoczka. Również ten warunek nazywa się plewy. W takim przypadku naczynia krwionośne znajdujące się w pępowinie są przymocowane do błony amniochodowej.

Normalnie naczynia tętnicze, które znajdują się w pępowinie, są pokryte galaretką vartonową. Ta galaretowata substancja chroni tętnice i żyły znajdujące się w pępowinie przed różnymi urazami. Gdy pępowina przyczepia się do łożyska, naczynia krwionośne nie są pokryte galaretką vartonową. Przyczynia się to do tego, że ryzyko rozwoju różnych urazów tętnic i żył jest dość wysokie.

Według statystyk przywiązanie pępowiny do powłoki występuje podczas ciąży z jednym dzieckiem w około 1,2% przypadków. Jeśli przyszła mama czeka na bliźnięta, to w takiej sytuacji ryzyko rozwoju tej patologii wzrasta i wynosi już prawie 8,8%.

W praktyce położniczej zdarzają się przypadki, w których pępowina może zmienić swoje przywiązanie do łożyska. Powody tego mogą być różne. Może to wynikać z niedokładności w określaniu początkowego miejsca przyłączenia pępowiny do łożyska (znany czynnik ludzki), a także z powodu migracji tkanki łożyska w czasie ciąży. Należy zauważyć, że zmiana miejsca mocowania pępowiny nie występuje rzadko.

Nieprawidłowe przywiązanie pępowiny do łożyska grozi powstaniem szeregu powikłań, które mogą wystąpić na różnych etapach ciąży. Aby określić je w odpowiednim czasie, lekarze korzystają z różnych metod diagnostycznych, z których główną jest badanie ultrasonograficzne. Ultradźwięki w tym przypadku są przypisywane kilka razy. Jest to konieczne, aby lekarze mogli ocenić dynamikę rozwoju patologii i na czas skorygować wynikające z tego naruszenia.

Ponieważ naczynia krwionośne przechodzą przez pępowinę, aby ocenić natężenie przepływu krwi, lekarze powołują inną metodę diagnostyczną - sonografię dopplerowską. Badanie to pozwala ocenić, czy występują jakiekolwiek defekty w dopływie krwi do łożyska i ciała płodu. W jaki sposób pępowina jest przymocowana do łożyska, możliwe powikłania zależą od wielu aspektów.

Gdy pępowina przywiązuje się do łożyska, ryzyko różnych urazów jest dość wysokie. Również w przypadku tego rodzaju przywiązania ryzyko rozwoju niebezpiecznego krwawienia, które może rozwinąć się podczas porodu, jest dość wysokie. Niektórzy badacze uważają, że przy tego rodzaju przywiązaniu pępowiny do łożyska ryzyko opóźnienia wzrostu wewnątrzmacicznego jest dość wysokie.

W niektórych przypadkach przywiązaniu pępowiny do łożyska towarzyszy rozwój połączonych patologii. Tak więc, w tym stanie, mogą wystąpić również anomalie i wady rozwojowe narządów wewnętrznych płodu (w tym wady serca i naczyń, wady struktury układu mięśniowo-szkieletowego, atrezja przełyku), patologie naczyniowe, pojawienie się płatów pomocniczych w tkance łożyska i inne zaburzenia.

Innym możliwym powikłaniem, które może się rozwinąć, gdy pępowina jest przyłączona do łożyska, jest rozwój niedotlenienia płodu.W takim przypadku wystarczająca ilość tlenu, która jest niezbędna do oddychania tkanek, nie jest dostarczana do ciała dziecka. Powstały niedobór tlenu przyczynia się do pogorszenia funkcjonowania narządów wewnętrznych płodu. Sytuacja ta jest obarczona rozwojem niebezpiecznych patologii, które mogą wystąpić nawet po urodzeniu dziecka.

Przy przyczepianiu pępowiny do łożyska, cesarskie cięcie jest często metodą porodu. W niektórych przypadkach naturalny poród może być niebezpieczny, rozwijając niebezpieczne obrażenia i obrażenia. Aby ich uniknąć, lekarze i przepisać cesarskie cięcie.

W sprawie niskiego umiejscowienia w czasie ciąży i lokalizacji łożyska, patrz poniższy film.