Kiedy dzieci zaczynają się pieprzyć?

Pieprzone i chodzące niemowlęta są tak ściśle ze sobą powiązane, że raczej trudno jest oddzielić te etapy formowania mowy u niemowlęcia indywidualnie. Niektóre źródła wskazują, że dzieci zaczynają krzyczeć po opanowaniu kraterów wokalnych - melodyjnych samogłosek. Inni specjaliści są skłonni wierzyć, że początkowe etapy wokalizacji są agukani, a kradzież następuje później. Trzecie źródła twierdzą, że nie ma żadnej różnicy. Jednak być może rodzice z niecierpliwością czekają na pierwsze dźwięki dziecka. W tym artykule opiszemy czas, cechy i rozwój agukani.

Termin „agukanie” w medycynie nie istnieje, istnieje pojęcie „jelita”, które zawiera różne opcje wymowy pierwszych dźwięków. Krzyczeć i ryczeć dzieci zaczynają się na pewnym etapie rozwoju przedwerbalnego. Pierwszym krokiem jest płacz. To on towarzyszy pojawieniu się małego człowieka w świecie, aw pierwszych tygodniach jest jedynym środkiem porozumiewania się niemowlęcia z innymi.

Noworodek krzyczy z powodu głodu lub przeziębienia, z powodu upału lub infekcji dziecięcej z powodu wilgotnych pieluch i od miesiąca życia oraz z powodu potrzeby komunikowania się z mamą. W wieku 2-3 miesięcy, w miarę rozwoju słuchu i wzroku, dziecko uczy się uśmiechać, naśladować dźwięki, które słyszy. W tym czasie zaczyna ryczeć i pieprzyć się. Ale pierwsze dźwięki można poczekać jeszcze później - do 7 miesięcy niektóre dzieci uparcie milczą.

Następnym krokiem w rozwoju mowy jest bełkotanie - gryzienie i starzenie się są skomplikowane, w nich rozróżnia się sylaby i dźwięki charakterystyczne dla rodzimego języka dziecka.

Niemowlęta zaczynają tasować nie według własnej woli, a zwłaszcza nie z powodu wysiłków dorosłych, by uczyć dziecko, jak to robić. Po prostu agukanie i wąchanie zapewniały fizjologiczny i psychofizyczny rozwój. Nawet głuche dzieci mają trudności, ale na etapie bełkotania ich rozwój przedwerbalny jest spowolniony, ponieważ nie słyszą samych siebie.

Początkowo dzieci śpiewają proste samogłoski na wszystkie sposoby, a następnie, w środku okresu duszenia, dodaje się spółgłoski krtaniowe i tylno-laryalowe - „g”, „k”.

Czy muszę się martwić i biegać do lekarzy, jeśli za trzy miesiące dziecko nie agukat? Oczywiście, że nie, ponieważ rozwój mowy i przedmowy dzieci przestrzega zasad indywidualności i nie może być taki sam dla wszystkich. Ponadto okresy rozwoju mowy mogą się zmieniać z okresami całkowitej i przerażającej ciszy rodziców. Dziecko, które od 2 miesięcy zadowoliło swoją matkę „aha” i „aha”, może milczeć. Jeśli okruchy przestaną budzić się po 4 miesiącach lub później, nie wahaj się, jest to tymczasowe zjawisko spowodowane strachiem, stresem, chorobą, ząbkowaniem. Dzieciak, tak jak kiedyś, zapomina o nowej umiejętności, ale w sprzyjających okolicznościach ponownie wraca do boomu.

Niemowlę nie może agukat według „tradycji rodzinnej”. Jeśli w rodzinie gospodarstwo domowe jest całkowicie ciche, nie jest przyzwyczajone do uśmiechania się, śmiechu, jasnego wyrażania swoich emocji, to dzieci dorastają tak samo. Im więcej mówią, rozmawiają, uśmiechają się z dzieckiem, im więcej śpiewają pieśni i czytają wiersze, tym szybciej zacznie powtarzać dźwięki, które usłyszał, a te próby staną się agonią i zawieszeniem.

Powodem wizyty u lekarza może być niezwykłe gryzienie lub krzyk w formie pisku lub nucenia, które dziecko wykorzystuje do komunikowania się po 6 miesiącu życia.Niski poziom, pozbawiony emocjonalnego nastroju, może być pierwszym objawem zaburzeń mózgu lub zaburzeń psychicznych.

Brak agukaniji w pierwszym roku życia jest charakterystyczny dla dzieci z autyzmem, z zespołem Downa i innymi zespołami genetycznymi. Czasami brak naturalnych dźwięków dla dzieci mówi o dziecku, które doznaje urazu czaszki, krwotoku mózgowego po urodzeniu lub bezpośrednio po nim, o porażce poszczególnych ośrodków, w tym centrum rozpoznawania mowy i dźwięku.

Wcześniaki zaczynają się trząść później niż ich rówieśnicy.

Nauczaj tego nie może, ale możesz pomóc dziecku. Głównym asystentem matki w tej sprawie będzie codzienna komunikacja z dzieckiem.

Dziecko z niecierpliwością zacznie ryczeć i szurać, jeśli matka przemówi do niego spokojnym tonem, często zmienia intonację, mówi śpiew. Ważna jest także głośność mowy - nie trzeba krzyczeć ani szeptać, dzieci najlepiej postrzegają średnie częstotliwości mowy ludzkiej.

Wzajemna imitacja jest tym, co rodzice muszą osiągnąć. Innymi słowy, dziecko będzie powtarzać osobne dźwięki po matce, a matka musi je powtarzać dla dziecka. Wtedy pojawi się efekt rozpoznawania dźwięku, dziecko zacznie się śmiać w odpowiedzi. Komunikacja stanie się bardziej emocjonalna.

Mama powinna naprawdę próbować nazywać dziecko wszystkimi zabawkami i przedmiotami, które mu daje. Ale konieczne jest nawiązanie przedwerbalnego kontaktu z dzieckiem, gdy mieszkanie jest stosunkowo ciche. Dzieci są łatwo rozpraszane przez obce dźwięki - krzyki innych dzieci, telewizję, głośną mowę dorosłych, a zatem czas na komunikację należy wybrać korzystnie.

Nauczanie dziecka, jak grać dźwięki, pomoże w masażu dłoni i palców dziecka, ponieważ centrum mowy mózgu i doskonałe umiejętności motoryczne są ze sobą ściśle powiązane. Przydatna terapia mowy masażem, oparta na lekkich dotknięciach krtani i okolicy podżuchwowej. Jeśli nic nie pomoże, możesz spróbować zastosować metodę „pasywnej imitacji”. Tak więc logopedzi i patolodzy wczesnego dzieciństwa nazywają ćwiczenia na wargi. Mama będzie musiała wymówić „gu” i „ha”, jednocześnie otwierając dolną gąbkę palcem dłoni, jakby powtarzała własną artykulację.

Dzieci pilnie potrzebują aprobaty, a zatem wszelkie pierwsze dźwięki powinny być doceniane przez dorosłych. Jeśli mama i tata szczerze się z nich cieszą i pokażą dziecku tę radość, będzie to najlepsza zachęta do dalszego rozwoju gułagu i agukanu.

Gdy dziecko zaczyna wymawiać pierwsze dźwięki, należy je nagrać w telefonie lub dyktafonie. Jest to przydatne nie tylko dla zadowolenia dziadków, ale także w przypadku, gdy dziecko nagle zamilknie w pewnym okresie rozwoju. Wtedy będzie można zastosować technikę „naśladowania siebie”.

Aby osiągnąć normalną mowę i rozwój przedwerbalny od dziecka, nie jest konieczne zmuszanie go do powiedzenia czegoś. Jeśli dziecko odczuwa irytację i irytację ze strony najbliższej osoby - matki, znacznie trudniej będzie mu zacząć komunikować się z nią iz otaczającym ją światem.

Nie potrzebujesz zbyt długiego „seplenienia” z okruchami. Naśladowanie jego „gu-gu” i „agag” nie powinno trwać dłużej niż pół roku.Następnie dziecko powinno stać się pełnoprawnym rozmówcą, z którym rozmowy są całkiem dorosłe.

Staraj się unikać konfliktów i otwartych kłótni w obecności dziecka. Napięcie i gniew w głosie dorosłych wcale nie pobudza chęci powtarzania tego, co zostało usłyszane. Dzieci dorastające w rodzinach o niekorzystnym klimacie psychologicznym rozwijają się z dużym opóźnieniem.

Dr Komarowski opowie o normach i czasie rozwoju dzieci w następnym filmie.