Jak kościół odnosi się do IVF?

IVF istnieje od około 40 lat, ale debata na temat medycznych technik reprodukcyjnych nie kończy się. Lekarze argumentują o zagrożeniach i korzyściach płynących z zapłodnienia in vitro, o możliwych zagrożeniach, psychologowie mówią o cechach rozwoju dziecka urodzonego z zapłodnieniem in vitro, przedstawiciele religii przedstawiają swoją ocenę tego, co się dzieje.

Dla pary, która będzie IVF, wszystkie te opinie są bardzo ważne. W tym artykule przyjrzymy się, w jaki sposób Kościół prawosławny i inne wyznania odnoszą się do zapłodnienia poza organizmem macierzyńskim, który jest uważany za grzech, i jakie małżonkowie mogą otrzymać błogosławieństwo.

Aby lepiej zrozumieć związek religii z zapłodnieniem in vitro, trzeba być świadomym tego, co dokładnie robią lekarze i czy ich działania można uznać za interwencję w naturalną naturę ludzką. IVF jest zalecany dla par, które same nie mogą zajść w ciążę, a przyczyn niepłodności mężczyzny lub kobiety nie można wyeliminować innymi metodami - lekami, leczeniem chirurgicznym, psychoterapią itp.

Aby zapłodnić, weź jajko kobiety otrzymane podczas nakłucia jajników i nasienie mężczyzny. Zapłodnienie następuje w laboratorium, to znaczy poza ciałem kobiety, a następnie powstałe zarodki są umieszczane w jamie macicy. Jeśli zapłodnione komórki jajowe zostaną utrwalone, pojawia się długo oczekiwana ciąża.

Niektóre metody IVF opierają się na bliższych procesach naturalnych, w których kobieta nie otrzymuje leczenia hormonalnego, 1 lub 2 zarodki są umieszczane w macicy - zależy to od liczby uzyskanych jaj. W przypadku stymulacji protokołem IVF, gdy etapowi przygotowawczemu towarzyszy stymulacja jajników, liczba wytwarzanych jaj może być większa. W rezultacie lekarze otrzymują większą liczbę zarodków i mają możliwość wyboru spośród nich najzdrowszych, najsilniejszych i najbardziej opłacalnych. Reszta jest poddawana recyklingowi.

Czasami IVF jest możliwe tylko wtedy, gdy istnieje dawca biomateriału - nasienie dawcy lub jajo. Jest to konieczne z punktu widzenia medycyny w ciężkich postaciach niepłodności, gdy kobieta, na przykład, nie ma jajników, a mężczyzna nie ma jąder. Czasami tylko matka zastępcza może urodzić dziecko. W tym przypadku IVF wykonuje się z biomateriałem małżonków, ale inna kobieta rodzi i rodzi dziecko.

Wiara prawosławna stawia szczególnie rygorystyczne wymagania wobec IVF. Gdy tylko pojawiło się sztuczne zapłodnienie, kapłani stanowczo sprzeciwiali się IVF jako takim, motywując ich protest, mówiąc, że dzieci urodzone z takiego zapłodnienia nie mają duszy. Dusza, w opinii ortodoksów, jest wszczepiana dziecku w momencie, gdy mąż i żona są blisko, łączenie ich komórek płciowych.

Stopniowo, w miarę jak rozprzestrzenianie się IVF stawało się coraz bardziej powszechne i wzrastało, zmieniła się postawa prawosławia. ROC podkreśla, że ​​główne wartości są życiem i duszą człowieka. Ogólnie rzecz biorąc, kościół nie jest przeciwny sztucznemu zapładnianiu i uznaje obecność duszy u dzieci, uzyskanej dzięki pomocy lekarzy, ale istnieje wiele namacalnych ograniczeń.

IVF w naturalnym cyklu bez stymulacji hormonalnej jest bardziej naturalny nie tylko z powodów medycznych, ale także z punktu widzenia wiary prawosławnej. Dzięki temu nie ma badań przesiewowych zarodków. Od momentu zapłodnienia prawosławie uważa zygotę za żywy organizm obdarzony duszą.Utylizacja zarodków jest więc grzechem porównywalnym do dzieciobójstwa. A wybór embrionów według ROC jest niedopuszczalny.

Prawosławny ksiądz może być temu przeciwny z powodu potrzeby użycia nasienia dawcy lub żeńskich komórek rozrodczych. Tylko zapłodnienie pozaustrojowe z plemnikiem męża i jajem żony nie przeczy idei czystości związku małżeńskiego. Sakrament jest naruszany, jeśli zapłodnienie jest dokonywane przez spermę innej osoby lub przy użyciu cudzego jaja, związek małżeński traci swoją czystość i wartość.

Macierzyństwo zastępcze w prawosławie jest uważane za niemoralne i nieludzkie. Z punktu widzenia Kościoła wszyscy uczestnicy takiego IVF cierpią: dziecko, które może zacząć doświadczać trudności z samostanowieniem, matka zastępcza, która wbrew prawom natury i wiary, będzie musiała oddać ją urodzoną w ferworze dziecka innej kobiecie. W rzeczywistości rodzi i sprzedaje dziecko, wymieniając urodzone i urodzone dziecko na banknoty.

Prawosławie przepisuje jałową parę, której nie można wyleczyć innymi metodami, aby przyjąć bezdzietność jako daną z góry. Przyjmowanie sierot jest mile widziane, jeśli oboje małżonkowie się na to zgodzą. Możliwe jest otrzymanie błogosławieństwa na IVF, jeśli para planuje zapłodnić w naturalnym cyklu lub ze stymulacją, ale pod warunkiem, że wszystkie powstałe zarodki zostaną przeniesione na kobietę, nikt nie będzie otbrakuyut. Darowizna i macierzyństwo zastępcze nie mogą być pobłogosławione przez Kościół.

Ludzkie prawo do kontynuowania rasy w islamie jest zapisane na poziomie fundamentalnej podstawy. Dlatego we wszystkich przypadkach niepłodności małżeńskiej religia pozwala muzułmanom na niezbędne leczenie. Dopuszcza się również IVF, ale z zastrzeżeniem pewnych podstawowych warunków. Główną jest obecność w procesie tylko dwóch - męża i żony.

Innymi słowy, islam kategorycznie sprzeciwia się wykorzystywaniu dawców komórek zarodkowych do zapłodnienia. Uważa się, że biomateriał cudzego narusza integralność więzi małżeńskiej.

Problemy moralne, które nie dają odpocząć prawosławnym, dotyczące wyboru embrionów, wyboru tylko zdrowych i silnych, nie są charakterystyczne dla muzułmanów. Islam uważa, że ​​pierwsze 40 dni w łonie matki od chwili poczęcia to tylko kropla nasienia, a 40 dni to kropla krwi, kolejne 40 dni to tylko bezduszny kawałek ciała. Zaledwie 120 dni po zapłodnieniu Allah posyła anioła, który tchnie duszę w płód. Zatem selekcja, która jest przeprowadzana kilka dni później po zapłodnieniu, wpływa tylko na ciało i nie zabija duszy.

Usuwanie zarodków, które nie są ściśle wybrane i nie mogą być przeniesione na matkę, jest niedopuszczalne.. Tylko lekceważąc je, dozwolona jest naturalna śmierć w wyniku zaprzestania podziału komórek. Pozostałe embriony, w sensie islamu, nie mogą służyć jako dawca dla innych małżeństw.

Buddyści chętnie przyjmują wszystko, co przynosi ludziom radość i szczęście. IVF z tego punktu widzenia jest w pełni zgodny z zasadami wiary, ponieważ daje radość macierzyństwa i ojcostwa bezowocnej parze i radość z komunikowania się z bliskimi urodzonymi do nowej osoby.

Buddyzm wierzy, że dusza nie przychodzi i nie odchodzi, istnieje stale i jest związana tylko z fizyczną powłoką w momencie zapłodnienia. Dlatego też wierzący są wezwani do rozsądnego odnoszenia się do liczby zapłodnionych jaj: im mniejszy, tym lepiej. Idealnie nie powinieneś zapładniać komórek jajowych bardziej niż kobieta jest w stanie wytrzymać. Ale jeśli hodowla jest wymagana (na przykład rodzice mają warunki do zaburzeń genetycznych), hodowla jest dozwolona. Nie ma innych ograniczeń.

Kontynuacja wyścigu dla Żydów jest jednym z głównych przykazań. Możliwe i konieczne jest kontynuowanie go, nawet jeśli naturalnie para nie może począć dziecka. Rabin błogosławi IVF dla par, które starały się jak najlepiej począć dziecko, ale nie mogły przezwyciężyć niepłodności. W niektórych przypadkach wiara pozwala Żydom wykorzystywać materiał biologiczny dawcy, a także macierzyństwo zastępcze.

Judaizm nakłada wystarczająco surowe ograniczenia na wybór matki zastępczej na noszenie dziecka. Nie powinna być krewną małżonków, ponieważ uważa się to za kazirodcze, a kobieta nie powinna być żonata, ponieważ narusza zasady wierności małżeńskiej.

Wiele trudności pojawia się w dziedzinie prawa. Rabin powinien upewnić się, że małżonkowie jasno określili, które dziecko będzie uważane za krewnego i spadkobiercę - dla nich lub rodziny zastępczej matki. Ale procedura IVF w Izraelu jest w pełni opłacana przez państwo, a także usługi zastępczej matki do momentu pojawienia się dwójki dzieci w rodzinie. Jeśli później chcesz trzeciego dziecka, IVF będzie musiało być wykonane na własny koszt.

Według opinii młodych matek, które miały okazję mieć dziecko, dzięki IVF największa trudność pojawia się w rodzinach prawosławnych. Nadal nie zawsze można znaleźć kapłanów, którzy chrzczą takie dzieci. Niektórzy ojcowie stanowczo odmawiają tego, powołując się na fakt, że chrzest będzie nieważny.

Młoda matka ma niewielki wybór - albo odmówić chrztu, albo nadal szukać kapłana o bardziej lojalnych poglądach, lub ukryć fakt IVF podczas spowiedzi przed rytuałem.

Zwolennicy innych religii nie muszą stawiać czoła takim trudnościom. Mniej niż połowa przyszłych matek szuka błogosławieństwa przed spowiednikiem. Jednak dość duży procent kobiet przychodzi do rabina, kapłana, pastora, mułły po tym, jak ciąża już się zaczęła rozwijać, ponieważ podświadomie potrzebują odpowiedzi na wiele duchowych pytań.

Bardzo rzadko można znaleźć kobiety, których duchowi opiekunowie kategorycznie zabraniają jakiejkolwiek formy zapłodnienia in vitro. Zazwyczaj takie kobiety są członkami licznych sekt i związków religijnych, które są dość agresywne i kategoryczne. Nie mają wolnego wyboru.

Jak kościół odnosi się do IVF, zobacz poniższy film.