Wszystkie statystyki dotyczące IVF: od prawdopodobieństwa ciąży po raz pierwszy do odsetka powikłań

Planowanie zapłodnienia in vitro Chcę wiedzieć, jak skuteczna może być ich próba i jakie komplikacje mogą pojawić się w drodze do długo oczekiwanej ciąży. Wiele klinik obsługuje usługi reprodukcyjne i twierdzi, że ma „wysoki procent udanych protokołów przy pierwszej próbie”, a para naprawdę chce w to uwierzyć. Oczywiście, o „wysokich stopach procentowych” mówi się w celach promocyjnych, i jest to całkiem zrozumiałe, ponieważ pragnienie posiadania dziecka jest tak wielkie, że w tej chwili zdrowy rozsądek śpi. W tym artykule zebraliśmy wszystkie statystyki dotyczące IVF w Rosji. Porównaj, pomyśl, wyciągnij własne wnioski.

Przede wszystkim należy zauważyć, że statystyki są rzeczą upartą, oczywiście, ale doświadczenie pokazuje, że może ona ugiąć się w interesie tych, którzy z niej korzystają. Zainteresowania są całkiem zrozumiałe - korzyści, zysk, prestiż. Tak więc każda klinika i każde centrum rozrodcze w Rosji prowadzi własne statystyki udanych i nieudanych prób IVF, ale nie każda klinika będzie wykorzystywać rzeczywiste liczby na swojej stronie internetowej lub w rozmowie z potencjalnymi klientami. Aby zainteresować klientów (i IVF jest kosztowną procedurą), czasami pobiera się numery rosyjskojęzyczne i są one nieco „upiększane”, ponieważ pacjent praktycznie nie jest w stanie sprawdzić prawdziwości kliniki.

Nie polegaliśmy na statystykach, które mówią poszczególne kliniki, ponieważ nie można ich uznać za wiarygodne, aby wybrać najbardziej prawdziwe dane. W tym artykule wykorzystaliśmy dane z szeroko zakrojonego badania Europejskiego Centrum Reprodukcji i Embriologii, które corocznie przygotowuje raporty na temat stanu i problemów technik rozrodczych na świecie dla WHO (Światowa Organizacja Zdrowia). Dane te są pozbawione komercyjnego tła, a zatem bardziej wiarygodne.

Metoda zapłodnienia in vitro (IVF) jest praktykowana na świecie od czterech dekad. W tym czasie około 5 milionów dzieci pojawiło się na planecie dzięki metodzie zapłodnienia poza organizmem matki (in vitro, „in vitro”). Niepłodność jest problemem znacznie powszechniejszym niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Około 20% par doświadcza jakiejś formy kobiecej, męskiej lub wzajemnej niepłodności. Większość przyczyn, które prowadzą do braku zdolności poczęcia dziecka, jest usuwana innymi metodami - medycznie, chirurgicznie. IVF jest wymagane w około 25% przypadków niepłodności.

Każdego roku rosyjscy lekarze wydają około 70 tysięcy protokołów IVF. Około 18% z nich wydaje się na kwoty kosztem (i przy udziale) środków z budżetów regionalnych i federalnych (zgodnie z polityką OMS). Ze względu na fakt, że program IVF w 2012 r. Został uznany na poziomie państwowym i wspierany zarówno ustawowo, jak i finansowo, liczba dzieci poczętych w „probówce” i urodzonych tylko dzięki wysiłkom lekarzy, szybko rośnie. W latach 2017-2018 odsetek eko-dzieci wśród całkowitej masy nowonarodzonych Rosjan i Rosjan wynosił 0,7-1,5% (w zależności od regionu kraju).

Wśród pacjentów klinik w Rosji - osób w różnym wieku, ale najczęściej kobiety w wieku od 32 do 35 lat szukają pomocy reprodukcyjnej - prawie 80% z nich.Standard życia tych pacjentów, według badania, jest powyżej średniej. Wpływa to na znaczny koszt takich usług (przy okazji, według statystyk z 2018 r. W Rosji, wynosi średnio od 140 do 250 tys. Rubli). Nawet dla procedury OMS nie będzie całkowicie za darmo, kwota dopłaty może wahać się od kilku tysięcy rubli do kilkuset tysięcy rubli.

Pośród przyczyn, dla których zapłodnienie in vitro jest pokazywane przez pary, nie ma określonych „przywódców”. Czynniki niepłodności męskiej stanowią około 45% wszystkich przypadków zapłodnienia in vitro, podczas gdy czynniki żeńskie stanowią około 40%. Pozostałe przyczyny to wzajemne powody, dla których naturalna ciąża nie występuje ze względu na kombinację czynników ze strony obojga małżonków lub brak powodów.

87% par jest prawnie małżeństwem, około 11% nie jest zarejestrowanymi parami, ale mieszka razem. Około 2% klientów reprodukcyjnych stanowią samotne kobiety z różnymi formami niepłodności i brak stałego partnera, około 0,1% pacjentów to samotni mężczyźni, którzy chcą wychowywać i wychowywać własne dziecko, które jest dla nich zastępowane przez zastępczą matkę.

Wśród pacjentów, którzy najpierw ubiegają się o IVF, średnia długość „bezowocności” przekracza 6-7 lat. Do 90% pacjentów poddaje się IVF innym metodom leczenia niepłodności. Kobiety bardziej martwią się wynikami i konsekwencjami zapłodnienia in vitro, ponieważ tylko oni zwracają się do psychoterapeutów w klinikach o wsparcie w trakcie leczenia. W recepcji nie było jeszcze mężczyzn.

Wśród metod dominuje tradycyjny IVF, w którym jaja są zapładniane w laboratoryjnej szalce Petriego, a następnie przenoszone do jamy macicy po kilku dniach. ICSI (intracytoplazmatyczna iniekcja plemników, w której plemnik jest „ręcznie” wstrzykiwany do komórki jajowej) stanowi około 40% wszystkich protokołów IVF. IMSI (metoda przesiewowa plemników do wprowadzania do komórki jajowej) jest wymagana w 89% przypadków ICSI.

Diagnostyka przedimplantacyjna (na wniosek pacjentów lub silna rekomendacja genetyki) jest wykonywana w około 30% przypadków zapłodnienia in vitro. Zasadniczo jest to istotne dla matek i ojców związanych z wiekiem, a także dla tych, którzy w rodzinie mieli przypadki nieprawidłowości genetycznych. Ta diagnoza pozwala na wybór zarodków na zasadzie genetycznej. Przesadzone zostaną tylko zdrowe zarodki.

Udany protokół to taki, który zakończył się wraz z początkiem ciąży. Sukces zależy od wielu powodów. Jeśli weźmiemy pod uwagę różne rodzaje protokołów, największa szansa na sukces po raz pierwszy daje IVF stymulację hormonalną - od 35 do 45% protokołów kończy się wraz z początkiem ciąży.

Protokoły w cyklu naturalnym bez wsparcia hormonalnego od pierwszej próby odnoszą sukces tylko w 10-11% przypadków. Krioprotokole, które wykorzystują uprzednio zamrożone jaja lub plemniki, jak również zarodki zamrożone, odnoszą sukces w 25-27% przypadków po raz pierwszy.

Zapłodnienie in vitro przy użyciu materiału dawcy ma raczej wysoki poziom w porównaniu z innymi typami wydajności - do 47% udanych protokołów. Połączenie IVF + ICSI pozwala zajść w ciążę przy jednej próbie około 36% par.

Jeśli para nie może zajść w ciążę przed IVF przez 3 lata, szanse na poczęcie w wartości wyjściowej wynoszą około 30%. Jeśli doświadczenie niepłodności wynosi 3-6 lat, prawdopodobieństwo spada do 27%, a po 6 latach niepłodności - 24%. Po dekadzie nieudanych prób poczęcia dziecka szanse na udany protokół od pierwszej próby nie przekraczają 18%.

Powtarzane protokoły są zazwyczaj bardziej skuteczne niż pierwsze. W drugim protokole szanse zajścia w ciążę zwiększają się o 5%, w trzecim - o 8-10%, jednak po protokole 3-4 szanse zwykle nie rosną, aw niektórych przypadkach zaczynają spadać poniżej średniej wartości bazowej 30%.

Największa liczba udanych protokołów jest rejestrowana, jeśli kobieta ma mniej niż 32 lata.Po 40 latach prawdopodobieństwo implantacji zarodków po transferze spada do 11%, a po 43 latach do 8%.

Po pierwszym nieudanym protokole w okresie odpoczynku i powrotu do zdrowia między pierwszym a drugim ciążą może wystąpić w sposób naturalny z powodu doświadczonej stymulacji hormonalnej. Dzieje się tak w 25% przypadków.

Najlepsze wyniki dla IVF zaobserwowano z niedrożnością jajowodów. Dzięki tej diagnozie ponad 55% kobiet zachodzi w ciążę. Przy niepłodności spowodowanej zaburzeniami hormonalnymi, IVF pomaga 45% kobiet stać się matkami. Przy wystarczająco poważnych formach endometriozy odsetek udanych protokołów wynosi 43%, przy policystycznych jajnikach - 49%, przy niezidentyfikowanych przyczynach, ciąża występuje w 25% przypadków, męskie formy bezdzietności są bezpiecznie rozwiązywane przez IVF w 49% przypadków. Jeśli oboje małżonkowie są jałowi, IVF odnosi sukcesy w 20% przypadków.

Pogorszenie samopoczucia w procesie terapii hormonalnej odnotowuje około 75% kobiet. Około połowa wszystkich pacjentów skarży się na przyrost masy ciała i nudności. Jednak negatywne konsekwencje i komplikacje nie występują tak często, jak sądzą same kobiety.

Na przykład zespół hiperstymulacji jajników występuje w 2,5% wszystkich protokołów ze stymulacją w ciągu ostatnich dwóch lat. Ciąża mnoga po przesadzeniu 2 zarodków rozwija się w około 40-45% przypadków. Kilku z nich należy ostrzec o tym przy dołączaniu do protokołu, a pacjent ma prawo odmówić przeniesienia kilku embrionów, dając zgodę tylko na jeden, ale prawdopodobieństwo zajścia w ciążę zmniejszy się około dwukrotnie.

Prawdopodobieństwo chorób endokrynologicznych u kobiety po urodzeniu dziecka z IVF wynosi 20%, jest to wynik agresywnej terapii hormonalnej, którą kobieta otrzymała na etapie przygotowawczym do zapłodnienia i przeniesienia zarodka.

Jednak według oficjalnych danych Europejskiego Centrum Rozrodu i Embriologii prawdopodobieństwo zachorowania na raka po IVF nie przekracza 0,00001%. Nowotwór może rozwinąć się tylko wtedy, gdy kobieta ma już procesy nowotworowe przed IVF, po prostu nie zostały zdiagnozowane. W tym przypadku hormony spowodują wzrost komórek złośliwych, a choroba pojawi się po pewnym czasie od urodzenia. Chociaż w tej kwestii lekarze i naukowcy nie doszli jeszcze do wspólnej opinii.

Niestety, z absolutnej liczby kobiet, które zaszły w ciążę przez IVF, kobiety dają tylko około 80% dziecka przed porodem. Dwie na dziesięć kobiet w ciąży ponownie wchodzą w kategorię planowania macierzyństwa, ponieważ ciąża jest zakończona. W 90% przypadków występuje we wczesnych stadiach (do 12 tygodni), najczęstszymi przyczynami są poronienia, nieudana aborcja. Prawdopodobieństwo ciąży pozamacicznej po IVF jest niskie - nie więcej niż 2%. Ci, którzy niosą podwójne, potrójne ryzyko wyższe, szczególnie w drugim i trzecim trymestrze ciąży.

W połowie i ostatniej trzeciej ciąży po IVF poród przedwczesny jest uważany za główne zagrożenie - kończy się do 30% ciąż po IVF. Powody mogą być różne, często patologie i łożysko previa, jego przedwczesne starzenie się, stan przedrzucawkowy, wielowodzie lub niska woda i liczne płody są często postrzegane jako powikłania ciąży.

Bez problemów i komplikacji tylko 15% kobiet zdaje raport z ciąży po IVF. Reszta odnotowała pewne patologie, komplikacje, które wymagają stałego nadzoru medycznego, a czasem interwencję. Do 85% wszystkich ciąż pełnoletnich kończy się cięciem cesarskim. Nie dlatego, że kobiety nie mogą same rodzić. Właśnie taka praktyka rozwinęła się w rosyjskiej ginekologii i położnictwie - lekarze wolą nie ryzykować zdrowia matki i płodu podczas porodu, a dla ciężarnej „ECO-shnitsam” zalecić zaplanowaną operację.

Przez długi czas w społeczeństwie krążyły pogłoski, że dzieci poczęte w probówce różnią się od innych dzieci.Dziś mity są stopniowo obalane, ponieważ zgromadzono wystarczającą ilość informacji, aby podsumować pierwsze wyniki 40-letniego stosowania metody zapłodnienia in vitro. Tak więc twierdzenia, że ​​dzieci IVF są bezowocne, nie są prawdą. Pierwszym dzieciom, które urodziły się dzięki IVF, udało się całkiem dodać własne dzieci w całkowicie naturalny sposób.

Nie jest też prawdą, że po IVF istnieje zwiększone ryzyko zachorowania dziecka. Rosyjskie Stowarzyszenie Rozrodu Człowieka w jednym badaniu badało prawie 30 tysięcy protokołów IVF, co spowodowało ciążę i poród. Jest jasne, że Odsetek dzieci urodzonych z pewnymi patologiami nie przekracza odsetka dzieci poczętych w sposób naturalny.

Po urodzeniu dzieci IVF rozwijają się nawet przed kalendarzem rozwoju. Pediatrzy twierdzą, że takie dzieci rzadziej chorują, ich stan zdrowia jest nieco lepszy niż ich rówieśników, którzy zostali poczęci w łóżku, a nie w probówce. Można to wytłumaczyć bardziej staranną selekcją komórek rozrodczych, monitorowaniem rozwoju zapłodnionego jaja i pionem biomateriału niskiej jakości.

Jednak odsetek dzieci z wrodzonymi nieprawidłowościami (około 0,02% całkowitej liczby noworodków) po IVF ma również swoje własne wyjaśnienie. Sztuczne zapłodnienie, zwłaszcza ICSI, pozbawia proces koncepcji tak ważnego czynnika ewolucyjnego jak dobór naturalny. Plemniki - nośnik zmutowanego genu w środowisku naturalnym prawdopodobnie umrze, będzie wyprzedzał bardziej zdrowych „kolegów”. Dzięki ICSI wchodzi do jaja dzięki wysiłkom specjalistów od płodności. Dlatego odsetek chorób wrodzonych po ICSI jest nieco wyższy - 0,5%.

Prawdopodobieństwo narodzin chłopców i dziewcząt po IVF jest w przybliżeniu równe. Po ICSI dziewczęta rodzą się częściej, ale różnica jest niewielka - 52% dziewcząt w porównaniu do 48% chłopców.

Z jakiegoś powodu Rosjanie są przyzwyczajeni do tego, że kliniki IVF odnoszą większe sukcesy w zagranicznych klinikach. Statystyki świata zebrane przez WHO nie wykazują tego trendu, ale ujawniają kilka interesujących niuansów:

• W USA W ciągu ostatniego roku urodziło się wiele eko-dzieci, ich udział w ogólnej liczbie noworodków wynosi prawie 1,9%. Jednak skuteczność IVF nie przekracza rosyjskiego - średnio wynosiła 36% przy pierwszej próbie i 45% przy drugiej.
• W Izraelugdzie szczególną uwagę poświęca się IVF (państwo płaci za próby niepłodności par, dopóki nie mają dwójki dzieci), wydajność protokołu IVF osiąga 55% i jest to najwyższy wynik na świecie. Jednak koszt protokołu, w przeciwieństwie do rosyjskiego, jest prawie 2,5 razy wyższy.
• W Korei Południowej liczba udanych protokołów po raz pierwszy wynosi 39%, ale tylko dla własnych. Statystyki dotyczące zagranicznych pacjentów, którzy przyjeżdżają do Korei w celu leczenia niepłodności, a na podstawie lokalnych klinik są IVF, powyżej - prawie 50%. Z tym, co jest połączone, trudno powiedzieć jednoznacznie, być może z mentalnością Koreańczyków, co można streścić krótko: „Najlepsze dla gościa! „

Poniższy film pokazuje szczegółowo, w jaki sposób IVF odbywa się poprzez manipulację medyczną, czas zabiegu i wyjaśnienie zawiłości stosowanych technologii wspomaganego rozrodu.