Objawy i leczenie zakażenia wirusem cytomegalii u dzieci

Choroby wirusowe u dzieci są dość powszechne. Jedną z tych patologii jest zakażenie wirusem cytomegalii. Jak niebezpieczna może być ta choroba, ten artykuł powie.

Czynnikami wywołującymi zakażenie wirusem cytomegalii (CMVI) są wirusy cytomegalii. Te mikroorganizmy należą do grupy wirusów DNA. Te mikroby w przynależności do nozologii należą do wirusów opryszczki. Ta struktura morfologiczna określa specyfikę działania mikrobów.

Możesz spotkać cytomegalowirusa w różnych płynach biologicznych i tajemnicach. Maksymalne stężenie odnotowuje się w ślinie i gruczołach ślinowych. Dość często istnieje nośnik wirusów. W tym przypadku wirusy są obecne w ciele dziecka, ale nie pojawiają się żadne objawy niepożądane. Maksymalne ryzyko obserwuje się u dzieci z poważnymi stanami niedoboru odporności.

Niektórzy naukowcy twierdzą, że może to spowodować długoterminowy nosiciel zakażenia wirusem cytomegalii do rozwoju nowotworów złośliwych w przyszłości. Dane te są bardzo sprzeczne i nie są uznawane przez wszystkich specjalistów medycznych. Cytomegalowirus znajduje się na całym świecie. Nawet w krajach rozwiniętych gospodarczo i dobrze prosperujących występuje dość wysoka częstość występowania tych mikroorganizmów.

Według statystyk prawie 3% dzieci ma wirusy we krwi. Dość często te dzieci są nosicielami choroby, ale same nie chorują. Istnieją również wrodzone formy CMVI. W tym przypadku przyszłe dziecko zostaje zainfekowane nawet podczas rozwoju wewnątrzmacicznego. Pierwsze niepożądane objawy choroby mogą wystąpić u noworodków.

Naukowcy wciąż zauważają, że najwyższe rozpowszechnienie tej infekcji występuje w krajach rozwijających się gospodarczo. Wielu lekarzy uważa, że ​​wysoka częstość zakażeń wirusem cytomegalii prowadzi do ogólnego wzrostu śmiertelności. Wpływ tych mikroorganizmów na układ odpornościowy niemowląt prowadzi do rozwoju nabytych stanów niedoboru odporności, które przyczyniają się do nabywania współistniejących przewlekłych chorób narządów wewnętrznych.

Istnieje kilka form tej infekcji. Najczęściej u dzieci uogólniona wersja choroby. Według statystyk występuje u 85% dzieci, które mają wirusa cytomegalii we krwi.

Osobliwością wirusów jest to doskonale penetrują komórki. Prowadzi to do tego, że drobnoustroje te można znaleźć w wielu narządach wewnętrznych. Gdy znajdą się w ciele dziecka i osiedlą się w komórkach, zaczną się aktywnie rozmnażać i rozwijać w nich. W rezultacie liczba cząstek wirusowych w ciele dziecka wzrasta wielokrotnie.

W końcu uszkodzone komórki uzyskują swój charakterystyczny wygląd. Wyglądem przypominają „oczy sowy”. Duże rozmiary jądra i protoplazmy odepchnięte na brzeg komórki powodują charakterystyczny wygląd uszkodzonych komórek. Również odnotowane podczas choroby naciek limfocytowy. Ten stan kliniczny sugeruje, że układ odpornościowy był już zaangażowany w proces zapalny.

Na samym początku choroby tempo rozprzestrzeniania się nowych cząstek wirusowych jest nieznaczne. Wynika to w dużej mierze ze specyfiki układu odpornościowego, który aktywnie radzi sobie z wirusami. Po pewnym czasie odporność zainfekowanego dziecka zaczyna słabnąć. Prowadzi to do tego, że cytomegalowirusy zaczynają się aktywnie mnożyć, a choroba staje się aktywna.

Okres inkubacji zakażenia wirusem cytomegalii może być inny. W dużej mierze zależy to od początkowego stanu odporności dziecka. Wcześniaki lub dzieci z uporczywymi anatomicznymi wadami rozwojowymi są narażone na zwiększone ryzyko. Starsze dzieci cierpiące na przewlekłe choroby narządów wewnętrznych są również podatne na łagodne zakażenia. W większości przypadków Okres inkubacji CMVI wynosi od 2 tygodni do 3 miesięcy.

Niepożądane objawy tej choroby mogą być bardzo różne. Najczęstsze to:

• Wysypki skórne. Najczęstszy objaw. Manifestacja wysypek skórnych. Z wyglądu przypominają małe krwotoki, które są powszechne na skórze. Ten objaw występuje w 75-80% przypadków.

• Wysypka wybroczynowa. Oczywista plamica małopłytkowa. Ten stan kliniczny występuje w 75% przypadków. Charakteryzuje się pojawieniem wielu siniaków, które znajdują się na różnych częściach ciała. Ten objaw jest wyjątkowo niekorzystny i dość często występuje u dzieci w ciągu 2-3 lat.

• Żółknięcie skóry. Pojawienie się tego objawu jest związane z uszkodzeniem tkanki wątroby. Ten objaw kliniczny występuje w 60-70% przypadków.

• Powiększona wątroba i śledziona. Warunek ten jest związany z zaangażowaniem w proces zapalny układu odpornościowego, a także w ważne narządy.

• Hipotrofia. Całkiem dobrze, ten kliniczny objaw objawia się u dzieci do roku.

• Wcześniactwo Infekcja wewnątrzmaciczna płodu przyczynia się do upośledzenia przepływu krwi przez łożysko i różnych patologii narządów wewnętrznych. Ostatecznie przyczynia się to do narodzin dzieci dużo wcześniej.

• Uszkodzenie mózgu. Ten kliniczny objaw objawia się z reguły rozwojem zapalenia mózgu. Występuje w 15-20% przypadków.

• Zapalenie siatkówki i wewnętrznych struktur oka. Z reguły objawia się to zapaleniem naczyniówki i siatkówki.

Infekcja może występować na różne sposoby. Dość często dzieci są zarażane od dorosłych. Ponadto dzieci są zainfekowane od siebie w zorganizowanych grupach. Możesz zostać zarażony krwią. Najczęściej występuje to podczas różnych interwencji medycznych - podczas transfuzji krwi lub podczas inscenizacji zastrzyków i zakraplaczy.

Dość częstą postacią tej choroby jest izolowana zmiana w gruczołach ślinowych. Tylko w niektórych sytuacjach klinicznych wirusy mogą rozprzestrzeniać się na narządy wewnętrzne. Uogólnionym formom choroby towarzyszy gorączka. Dość często jego wartości nie przekraczają wartości podgorączkowych.

Chore dziecko ma ból gardła, który może mieć bardzo różną intensywność. Mieć dziecko zwiększają się węzły chłonne obwodowe. Najczęściej grupa szyjnych węzłów chłonnych jest zaangażowana w proces zapalny. Z biegiem czasu dziecko zwiększa wątrobę i śledzionę. W niektórych przypadkach objawia się to żółknięciem skóry.

Nieswoiste objawy zatrucia obejmują ból głowy, zawroty głowy, nasilenie ogólnego osłabienia, utratę wagi, utratę apetytu i zaburzenia snu. Długi przebieg zakażenia wirusem cytomegalii przyczynia się do opóźnienia rozwoju fizycznego dziecka od jego rówieśników.Wiele dzieci słabo się rozwija i radzi sobie z obciążeniami codziennymi.

W przypadku zakażenia jamy ustnej i gardła dziecko ma objawy przypominające zapalenie gardła. Błony śluzowe jamy ustnej i gardła stają się czerwone. Dość często migdałkowate migdałki powiększają się i zaczynają wisieć nad otworem ust.

Uogólnione postacie choroby, którym towarzyszy uszkodzenie wątroby, mogą również wystąpić wraz z rozwojem innych niepożądanych objawów choroby. Różne choroby przewodu pokarmowego występują często u chorych dzieci.

Ciężkim formom choroby towarzyszy wyraźny wzrost temperatury ciała. W niektórych przypadkach może osiągnąć wartości 39-40 stopni. W okresie gorączki dziecko z reguły odczuwa gorączkę i silne dreszcze. Na tle wysokiej temperatury u chorego dziecka mogą wystąpić wymioty. Dla niektórych dzieci gorączka może trwać dość długo - przez kilka tygodni.

Badanie kliniczne zakażenia wirusem cytomegalii ma głównie charakter pomocniczy. Tylko wystarczająco doświadczony pediatra może podejrzewać chorobę. Ustal prawidłową diagnozę i wykonaj diagnostykę różnicową tylko za pomocą testów laboratoryjnych.

Określenie swoistych przeciwciał przeciwko wirusowi cytomegalii jest głównym elementem diagnozy. Opinie rodziców, którzy przeprowadzili swoje dzieci, te badania, najbardziej pozytywne. Zauważają, że tylko dzięki przeprowadzonym testom możliwe było postawienie prawidłowej diagnozy. Badania te są praktycznie bezbolesne i mogą być wykonywane u małych dzieci w bardzo młodym wieku.

Podwyższony poziom cytomegalowirusa we krwi dziecka jest zawsze poważnym problemem dla rodziców. Wygląd Ig M świadczy o pierwszym spotkaniu wirusów z ciałem dziecka. W niektórych przypadkach może to wskazywać na ponowne zakażenie przewlekłą odmianą choroby. Zwykle ten stan występuje u dzieci, które cierpiały na duży stres lub zaostrzenie przewlekłej choroby w przeddzień.

Jeśli podczas ciąży kobieta ma wysokie miana immunoglobulin M dla cytomegalowirusa we krwi, może to wskazywać, że możliwe jest zakażenie wewnątrzmaciczne jej nienarodzonego dziecka. Możliwe jest wykrycie wzrostu Ig M w ciągu 1-1,5 miesiąca od momentu pierwszego wejścia wirusów do organizmu dziecka. Wystarczająco wysoką zawartość tych cząsteczek białka odnotowuje się przez kolejne 15-20 tygodni.

Wraz z rozwojem tej choroby pojawiają się inne składniki immunologiczne - Immunoglobuliny G. Ich podpis u różnych dzieci może się znacznie różnić. Z reguły z pewnym spadkiem aktywności replikacji wirusa, liczba tych cząsteczek białka zaczyna się zwiększać. Pozytywna analiza igG wskazuje, że organizm dziecka zna ten typ wirusa.

Ustaw etap rozwoju choroby, opierając się tylko na badaniach laboratoryjnych, niestety jest to niemożliwe. W trakcie choroby testy ciągle się zmieniają. Aby zapobiec rozwojowi powikłań, konieczne jest monitorowanie laboratoryjne.

Materiał biologiczny do badań może być bardzo różny. W większości przypadków używa się do tego krwi żylnej lub śliny. W niektórych sytuacjach klinicznych wirusy można wykryć w moczu. Ilościowe oznaczenie wirusów za pomocą tego testu pomaga ustalić aktywność procesu życiowego mikroorganizmów.

Możliwe jest zidentyfikowanie zaburzeń funkcjonalnych w pracy organów wewnętrznych poprzez prowadzenie analiza biochemiczna krwi. Gdy stan zapalny wątroby dotyczy krwi obwodowej, zwiększa się ilość aminotransferaz wątrobowych ALT i AST. Znacznie rzadziej u chorego dziecka wskaźniki całkowitej bilirubiny rosną. Zmniejszenie liczby płytek krwi w ogólnym badaniu krwi może być pierwszym laboratoryjnym objawem plamicy małopłytkowej.

Jako badanie przesiewowe podczas ciąży, specjalne próbka pp65 To badanie pomaga zidentyfikować mikroorganizmy, nawet u kobiet w ciąży na różnych etapach ciąży. Ponadto badanie to jest aktywnie wykorzystywane do kontrolowania specyficznego leczenia przepisanego dla zakażenia wirusem cytomegalii. Ten test pozwala zidentyfikować czynnik sprawczy choroby nawet tydzień przed pierwszymi objawami niepożądanymi. Wady tego badania - dość wysoki koszt.

W niektórych przypadkach klinicznych wymagane jest kilkakrotne pobranie materiału. W tym przypadku patogeny można wykryć dość dokładnie w surowicach. Zazwyczaj materiał biologiczny jest pobierany z różnicą kilku tygodni.

Aby zidentyfikować uszkodzenia narządów wewnętrznych, dodatkowe konsultacje przeprowadzają różni lekarze. W takim przypadku pediatra może skierować chore dziecko na konsultację z urologiem, ginekologiem, gastroenterologiem lub okulistą. Dość często, przy aktywnej formie procesu zapalnego, wykonuje się USG narządów jamy brzusznej.

Rozwój choroby może być bardzo różny. Zaangażowanie w proces zapalny narządów wewnętrznych jest bardzo niekorzystne. Rokowanie choroby w tym przypadku jest wyraźnie gorsze. Długiemu przebiegowi choroby, zwłaszcza występującemu w postaci uogólnionej, towarzyszy zmiana metabolizmu. Ostatecznie przyczynia się to do wyraźne opóźnienie chorego dziecka w rozwoju fizycznym.

Wiele dzieci, które mają długotrwałą infekcję wirusem cytomegalii, może znacząco różnić się wyglądem od swoich rówieśników. Zwykle mają mniejszą wagę i wzrost, ich tkanka mięśniowa nie jest wystarczająco rozwinięta. Nawet niewielki wysiłek fizyczny może prowadzić do szybkiego zmęczenia niemowląt. W wieku szkolnym te dzieci uczą się gorzej i szybko się męczą, nawet po 2-3 lekcjach.

W wyniku zapalenia mózgu wywołanego wirusem cytomegalii, dziecko może doświadczyć niektórych osłabiona pamięć i uwaga. Dość często objawia się to trudnością zapamiętywania konkretnych liczb lub zdarzeń. Niemożność odpowiedniego przesunięcia uwagi obserwuje się również u niemowląt, które miały zapalenie mózgu wywołane wirusem cytomegalii.

Choreoretinitis, które występuje u 10-12% dzieci z zakażeniem wirusem cytomegalii, może prowadzić do rozwoju dziecka uporczywe upośledzenie wzroku. W niektórych przypadkach spadek pracy analizatora wizualnego rozwija się stopniowo. Wszelkie zaburzenia widzenia pojawiające się u dziecka po przejściu zapalenia choreoretinowirusa cytomegalii należy koniecznie zidentyfikować i leczyć.

Neurolodzy dziecięcy również zauważają, że niektóre dzieci mogą się rozwijać zaburzenia psychicznektóre przejawiają się także w różnych odchyleniach w rozwoju umysłowym. Dość często te objawy występują wraz z zaburzeniami sercowo-naczyniowymi. Niektóre dzieci spotykają się i zaburzenia mowy. Te niebezpieczne powikłania mogą rozwinąć się u dzieci, u których infekcja cytomegalowirusem jest bezobjawowa.

Cała terapia terapii cytomegalowirusem może być podzielona na dwa główne obszary. Jest to specyficzne leczenie przeciwwirusowe i objawowa opieka medyczna.Leki, które mają niszczący wpływ na wirusy, obejmują „Ganciclovir”. Lek ten można przyjmować zarówno doustnie, jak i podawać pozajelitowo. Lek ten ma wyraźny efekt terapeutyczny, który pozwala osiągnąć dobry wynik.

Ten lek jest dobrze nagromadzony w komórkach. Dystrybucja w organizmie jest bardzo umiarkowana. Lek dobrze przenika do różnych narządów wewnętrznych.

Nagromadzenie leków może występować w różnych materiałach biologicznych, w tym w płynie. Ogromna większość metabolitów leków jest wydalana przez nerki. Średni okres półtrwania w tym przypadku wynosi 3,0-3,5 godziny Jeśli dziecko ma przewlekłe choroby nerek lub dróg moczowych, wówczas lek może gromadzić się w organizmie znacznie dłużej.

Foscarnet - Inny lek stosowany w leczeniu tej infekcji. To narzędzie jest wprowadzane tylko pozajelitowo. Metabolity tego leku są również wydalane przez nerki. Przyjmowanie tego leku może przyczynić się do rozwoju niepożądanych skutków ubocznych. Obejmują one wyraźny spadek odporności, upośledzenie wydalania wątroby i nerek.

Jeśli na tle leków u dziecka zawartość płytek krwi i neutrofili znacznie spadnie we krwi obwodowej, wówczas stosowanie tych substancji chemicznych całkowicie ustaje. Wybór dalszego leczenia w tym przypadku pozostaje dla lekarza prowadzącego.

Zgodnie z podstawowym mechanizmem działania, leki te są cytostatyczne. W takim przypadku wymagane jest wyznaczenie środków immunostymulujących, które pozwolą zachować i uzupełnić utraconą odporność. Schemat terapii farmakologicznej jest dość skomplikowany i wymaga obowiązkowego monitorowania przez lekarzy.

„Cytotect” - To jest lek stosowany w stanach niedoboru odporności. W swoim składzie narzędzie to zawiera immunoglobuliny cytomegalowirusa. Recepta tego leku jest przeprowadzana przez lekarza prowadzącego z obowiązkowym ustaleniem wymaganej dawki. Dość często przyjmowaniu leku towarzyszy pojawienie się wielu różnych skutków ubocznych. Najczęstsze z nich to bóle głowy, zawroty głowy, nudności i tkliwość w jamie brzusznej, silne pocenie się.

W niektórych przypadkach występuje lekooporność. Z reguły warunek ten występuje przy długim przebiegu choroby.

Aby wyeliminować lekooporność, należy właściwie dobrać konkretną terapię. Przewlekły przebieg choroby wymaga obowiązkowego przepisania wspomagającego leczenia immunostymulującego. Ta specyficzna terapia jest przepisywana przez immunologa dziecięcego.

Informacje na temat pokonania wirusa cytomegalii można znaleźć w następnym filmie.