Objawy i leczenie dysbiozy u dzieci

Dysbakterioza nazywana jest brakiem równowagi mikroflory jelitowej, co wyraża się pogorszeniem trawienia dziecka. Zobaczmy, dlaczego dziecko może rozwinąć dysbiozę, jak się manifestuje, jest diagnozowane i leczone.

Pojawienie się dysbiozy jest możliwe dzięki:

• Terapia antybiotykowa;
• Trauma porodowa;
• Ostre lub przewlekłe choroby układu pokarmowego;
• Długotrwałe stosowanie leków;
• Pozostań w niekorzystnych warunkach środowiskowych;
• Stres i częste przeziębienia, a także bierne palenie;
• Niezrównoważone odżywianie, w tym wczesne wprowadzanie żywności uzupełniającej;
• Robaczyca;
• Infekcje wirusowe.

Dysbakterioza u dzieci objawia się:

• Zwroty;
• Oddech;
• Wymioty;
• Zaburzenia snu i niespokojne zachowanie w niemowlęctwie;
• Niski przyrost masy ciała w pierwszym roku życia;
• Obfity stolec w postaci pasty lub płynnej, z pianką, zielenią, białawymi grudkami, zgniłym lub kwaśnym zapachem;
• Napady bólu kilka godzin po jedzeniu;
• Dudnienie w żołądku i wzdęcie;
• Wielohydowitaminoza;
• Uporczywe zaparcia u starszych dzieci;
• Pojawienie się kolki jelitowej;
• Odbijanie;
• Uczucie bólu żołądka po jedzeniu;
• Utrata apetytu;
• Pojawienie się pleśniawki, częste choroby zakaźne;
• Wysypka skórna.

U dziecka skład mikroflory może być najczęściej zakłócony z powodu:

1. Później przywiązanie do piersi, w wyniku którego dziecko nie otrzymuje czynników ochronnych z siary, przyczyniając się do wzrostu pożytecznych bakterii.
2. Zbyt wczesny lub bardzo ostry transfer do mieszanek pokarmowych, gdy korzystne mikroorganizmy nie zdążyły jeszcze skolonizować jelit.
3. Niezrównoważone odżywianie starszego dziecka, jeśli spożywa mało błonnika, co jest ważne dla funkcjonowania bakterii w jelitach.

U zdrowych dzieci jelita zawierają bakterie, reprezentowane głównie przez bakterie mlekowe i bifidobakterie, a także przez pałeczki jelitowe. Takie bakterie stanowią 97% całej mikroflory w jelicie. Pełnią wiele cennych funkcji dla ciała - usuwają toksyny, regulują odporność, syntetyzują witaminy, uczestniczą w procesach metabolicznych, stymulują perystaltykę, pomagają wchłaniać wapń, syntetyzują niektóre aminokwasy.

U dzieci częstość dysbiozy wynika przede wszystkim z faktu, że po urodzeniu ich jelita są całkowicie sterylne. Jest skolonizowana przez mikroflorę podczas porodu, z pierwszym karmieniem piersią i karmieniem w pierwszych miesiącach życia.Dlatego lepiej jest karmić mleko matki, ponieważ taka dieta pomaga skolonizować jelita niemowlęcia przy pomocy samych bakterii, które powinny tam normalnie żyć.

W przypadku ekspozycji na jakikolwiek czynnik powodujący dysbakteriozę, na przykład brak karmienia piersią lub długotrwałe leczenie antybiotykami u niemowląt, liczba bifidobakterii i laktobakterii we florze jelitowej maleje. Patogenne drobnoustroje stają się większe, co prowadzi do zakłócenia przewodu pokarmowego.

Dysbakteriozę można sklasyfikować na podstawie mikroflory, która obecnie dominuje w przewodzie pokarmowym dziecka, na przykład drożdżakach lub dysbakteriozie gronkowcowej.

W zależności od rozkładu patologii może być:

• zlokalizowane;
• wspólne (nazywane jest również uogólnione).

Powszechną postacią oprócz naruszeń przewodu pokarmowego może być grzybica, zapalenie płuc, zapalenie migdałków. Ukryta postać objawia się nieznacznie zmniejszonym apetytem, ​​częstymi infekcjami i niską wagą w porównaniu z rówieśnikami.

Przebieg choroby może być reprezentowany przez fazy dekompensacji (pogorszenie stanu dziecka) i subkompensację (objawy są umiarkowane), jak również kompensację (nie ma objawów klinicznych). Istnieje również podział dysbiozy według ciężkości.

• Pierwszy etap jest utajoną dysbiozą, która nazywana jest również kompensacją, ponieważ funkcja trawienia jest słabo upośledzona. Dziecko okresowo gromadzi gazy w jelitach, pogarsza apetyt. Masy odchodów mogą mieć nierówne zabarwienie. Często występują zaparcia, ale mogą one występować naprzemiennie z uwolnieniem skroplonego stolca. Dziecko czasami zachowuje się niespokojnie i łatwo się podnieca.
• W drugim etapie choroba ulega rekompensacie. Inne objawy łączą się, powodując, że dysbakterioza jest podobna do innych chorób przewodu pokarmowego (zapalenie jelit, zapalenie jelit, zapalenie jelita grubego). Dziecko może wymiotować, słaby apetyt, wzdęcia, częste zwracanie pokarmu. Dziecko zaczyna okazywać niepokój około 2 godziny po jedzeniu. Mógł zakłócić sen. Lekarz może również zauważyć, że przyrost masy ciała jest niewystarczający.
• Trzeci etap uważany za ciężki. Stan dziecka pogarsza się, jest powolny, odmawia jedzenia. Częstymi objawami tego etapu są biegunka, skurczowy ból brzucha, sporadyczna gorączka, zaparcia. Dziecko cierpi na hipowitaminozę i niedokrwistość. Istnieje ryzyko odwodnienia i rozwoju posocznicy.

Istnieją cztery stopnie nasilenia tej patologii, w zależności od wyników badania i zidentyfikowanego składu mikroflory:

• W pierwszym stopniu zaburzenia w ciele dziecka są niewielkie. Bifidobakterie określa się w ilości co najmniej 107-8. Dominującym typem bakterii są beztlenowce. Warunkowo chorobotwórcza flora reprezentowana jest przez maksymalnie dwa rodzaje mikroorganizmów, a ich liczba nie przekracza 102-4.
• Drugi stopień zaburzenia charakteryzujące się wzrostem liczby bakterii tlenowych. Ich liczba jest porównywana z florą beztlenową. Liczba oportunistycznych bakterii wzrasta do 106-7. Zamiast zwykłych bakterii jelitowych określa się laktozę ujemną i hemolizę.
• Znaki trzeciego stopnia jest przewaga bakterii tlenowych. W jelicie wykryto dużą liczbę warunkowo patogennej mikroflory, a bakterie mlekowe i bifidobakterie są znacznie zmniejszone.
• Około czwartego stopnia twierdzą, że bifidobakterie są nieobecne w przewodzie pokarmowym dziecka, a E. coli i bakterie kwasu mlekowego są znacznie zmniejszone. Warunkowo patogenne mikroorganizmy o takim stopniu choroby często wykazują oporność na terapię antybiotykową.

Dysbakteriozę można zidentyfikować na podstawie objawów klinicznych po wyznaczeniu dodatkowych badań - coprogramybiochemiczne i bakteriologiczne analiza stolca.

Dalsze leczenie będzie ukierunkowane na kolonizację przewodu pokarmowego normalną mikroflorą i stymulację jej wzrostu.

Przede wszystkim zwróć uwagę na dieta dziecko z dysbioząjak również dieta. Leczenie antybiotyki możliwe tylko po wyznaczeniu przez lekarza, jeśli istnieją dowody. Dziecko może mieć przepisane bakteriofagi i antyseptyki jelitowe. Daj wielką wagę otrzymaniu probiotyki.

Dla niemowlęcia jednym z ważnych czynników w leczeniu dysbiozy jelitowej jest karmienie piersią. Jeśli jest to niemożliwe z pewnych powodów, dziecko powinno być karmione dostosowaną mieszanką wzbogaconą o czynniki ochronne.

Z powodu dysbakteriozy odporność dziecka maleje, więc dziecko staje się mniej chronione przed różnymi infekcjami wirusowymi i bakteryjnymi. Dysbakterioza może również wpływać na wchłanianie składników odżywczych w jelitach, co prowadzi do niewystarczającego spożycia związków mineralnych i witamin do organizmu dziecka.