Szczepienie DPT: działania niepożądane u dzieci, wady i zalety szczepień

Szczepienie dzieci ma na celu zwalczanie chorób, które stanowią zagrożenie dla ludzi. DPT należy również do szczepień podawanych dzieciom w pierwszym roku życia. Przeanalizujmy bardziej szczegółowo cechy takiej szczepionki, a także możliwe niepożądane reakcje na jej wprowadzenie.

Szczepionka DPT ma na celu zapobieganie wystąpieniu kilku chorób jednocześnie:

1. Błonica;
2. Tężec;
3. Krztusiec.

Wszystkie te infekcje są klasyfikowane jako poważne i bardzo niebezpieczne choroby o wysokim odsetku zgonów lub niepełnosprawności. Litery K, D i C w tytułowych szczepionkach wskazują na te infekcje, a litera A oznacza „zaadsorbowany”.

• Szczepionka ta ochroni dziecko przed trzema poważnymi chorobami. Nawet jeśli dziecko zostanie zainfekowane, choroba zakończy się szybko i bez komplikacji.
• Zastosowanie takiej szczepionki skojarzonej pozwala uniknąć trzech wstrzyknięć.
• Szczepienie DTP ma raczej niską częstość powikłań.
• Szczepionka domowa jest dostępna i bardzo skuteczna.

• Szczepionka ta jest najbardziej reaktywna, dlatego wiele dzieci ma skutki uboczne przy jej podawaniu (szczególnie przy drugiej lub trzeciej szczepionce).
• Zastrzyk jest dość bolesny i wiele dzieci płacze przez długi czas.
• Rodzice muszą płacić za importowane szczepionki oddzielnie.

Reakcja na wprowadzenie DPT pojawia się u co trzeciego dziecka, ale nie jest patologią, ponieważ w większości przypadków przechodzi bez śladu. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są drugie i trzecie szczepienie.

Są takie niepożądane reakcje na DTP:

1. Lokalny Jest to zmiana skóry w miejscu wstrzyknięcia (zaczerwienienie, pojawienie się stwardnienia lub obrzęku), jak również zaburzenia chodu z powodu bólu w miejscu wstrzyknięcia.
2. Ogólne. DTP może powodować hipertermię, biegunkę, jadłowstręt, letarg, wymioty, kapryśny nastrój, przedłużony sen.

Podwyższoną temperaturę ciała, jak również miejscowe zmiany obserwuje się u 25% dzieci. Wymioty, biegunka, senność i słaby apetyt są charakterystyczne dla pierwszego dnia po szczepieniu DPT u 10% dzieci.

Wszystkie te działania niepożądane występują pierwszego dnia po szczepieniu. Jeśli minęło już kilka dni i nie minęły, prawdopodobnie dziecko rozwinęło infekcję (bardzo często dzieci zarażają się w klinice podczas oczekiwania na manipulację).

Musisz również skontaktować się z pediatrą, jeśli reakcja na szczepienie jest bardzo wyraźna - miejsce wstrzyknięcia jest bardzo obrzęknięte (ponad 8 cm), dziecko płacze przez ponad 3 godziny, jego temperatura ciała przekracza 39 stopni.

Po możliwym szczepieniu:

• Obrzęk naczynioruchowy;
• Objawy encefalopatii;
• Pokrzywka;
• Napady padaczkowe (temperatura nie podwyższona);
• Wstrząs anafilaktyczny.

Napady drgawek rozwijają się u jednego dziecka dla 14 500 zaszczepionych dzieci. Częstość występowania ciężkiej alergii DTP wynosi 1 na milion.

Bardzo rzadko w miejscu wstrzyknięcia pojawia się ropień związany z naruszeniem sterylnych warunków podczas szczepienia. Wcześniej częstość występowania ropni była większa, ponieważ DTP wstrzykiwano w pośladek.

Badania nie wykazały bezpośredniego wpływu DTP na zaburzenia neurologiczne, dlatego w przypadku takich powikłań uważa się, że szczepionka działa jako czynnik prowokujący dla manifestacji zaburzeń, które wcześniej były jawnie ujawnione.

Tymczasem wiadomo, że składnik szczepionki krztuścowej podrażnia wyściółkę mózgu, co powoduje krótkotrwałe zaburzenia w funkcjonowaniu układu nerwowego. W takich przypadkach szczepienie DPT nie jest już przeprowadzane na dziecku (są podawane DT.)

Ogólne przeciwwskazania (gdy szczepienia nie są przeprowadzane) to:

• Ostry okres każdej choroby;
• Alergia na dowolny składnik szczepionki;
• Niedobór odporności.

Główną przeszkodą w szczepieniu DTP jest powiększony gruczoł grasicy. Jeśli zignorujesz to przeciwwskazanie, szczepienie może prowadzić do dużych problemów zdrowotnych u dziecka.

Konieczne jest odmówienie wprowadzenia DTP na chwilę z zaostrzeniem skazy, aż do osiągnięcia remisji. Po łagodnym ORZh dziecko może zostać zaszczepione 2 tygodnie po wyzdrowieniu, a po innych ostrych chorobach - 4 tygodnie.

Istnieją również przeciwwskazania do wprowadzenia DTP, ale zezwalające na szczepienie ADS. Są to patologie neurologiczne (na przykład encefalopatia), obecność drgawek lub alergii u krewnych dziecka, a także wcześniactwo.

Jeśli rodzice w ogóle nie zdecydują się na przyjęcie szczepionki, nie są wcale zainteresowani AKSD, ale jeśli wątpią w konieczność użycia takiej szczepionki, biorąc pod uwagę, że duża liczba składników może zaszkodzić dziecku, ich obawy są daremne. Ponieważ składniki szczepionki są ukierunkowane na różne infekcje, są dobrze tolerowane przez organizm dziecka. Ponadto kompatybilność tych komponentów została przetestowana od lat.

Przypomnijmy, że przed latami 50., kiedy rozpoczęto szczepienia w Rosji, błonica rozwinęła się u 20% dzieci, a śmierć stanowiła prawie 50% przypadków choroby. Tężec jest jeszcze bardziej niebezpieczną infekcją ze śmiertelnością około 85%. Cóż, koklusz przed rozpoczęciem szczepienia, DPT rozwinął się u wszystkich dzieci, postępując z różnym nasileniem. Teraz, gdy wszystkim dzieciom oferuje się szczepienia, statystyki dotyczące kokluszu zmniejszyły się o 20 razy.

Wielu dorosłych ma błędne przekonanie, że odporność po chorobie jest bardziej odporna niż po szczepieniu.Dotyczy to niektórych infekcji, ale wśród nich nie ma błonicy i tężca. Jeśli dziecko zachoruje na którąkolwiek z tych infekcji, odporność na nie rozwinie się. Podczas gdy podstawowe trzykrotne szczepienie za pomocą DTP ochroni dziecko przed tymi chorobami przez okres od 6 do 12 lat. Jeśli chodzi o krztusiec, pojawia się odporność po jej przeniesieniu, ale jej czas trwania jest taki sam jak w przypadku wprowadzenia szczepienia (od 6 do 10 lat). Okazuje się, że szczepienia są bezpieczniejsze i bardziej opłacalne.

W dzieciństwie szczepienia przeciwko tężcowi, kokluszowi i błonicy występują trzy razy. Odstęp między podaniem szczepionki DTP powinien wynosić od 30 do 45 dni. Minimalny okres, po którym możesz wprowadzić następującą szczepionkę do swojego dziecka, wynosi 4 tygodnie.

W kalendarzu szczepień należy zauważyć, że po raz pierwszy szczepionkę DPT podaje się dzieciom w wieku 3 miesięcy. Wynika to ze zmniejszenia ochrony dziecka przed infekcjami spowodowanymi przez przeciwciała otrzymane od matki. Do pierwszego szczepienia można użyć dowolnej szczepionki - zarówno importowanej, jak i krajowej. Jednocześnie zauważono, że Infanrix jest łatwiej tolerowany przez 3-miesięczne dzieci, ponieważ składnik krztuścowy w tej szczepionce nie zawiera komórek.

Jeśli istnieją powody do odwołania szczepienia po 3 miesiącach, możesz umieścić DTP w dowolnym momencie przed 4 rokiem życia. Jeśli 4-letnie dziecko nie zostało wcześniej zaszczepione szczepionką DTP, nie otrzymuje tej szczepionki, ale ADF.

30-45 dni po pierwszym wstrzyknięciu DPT, szczepienie powtarza się, dlatego średni wiek drugiego DPT wynosi 4,5 miesiąca. Szczepienie może być przeprowadzone jako ta sama szczepionka, która przeprowadziła pierwsze szczepienie i każdy inny rodzaj.

Reakcja na drugą szczepionkę może być bardziej wyraźna (to właśnie wprowadzenie DTP, na które reaguje większość dzieci), ale nie jest to patologia, ale ze względu na fakt, że organizm już zapoznał się ze składnikami szczepienia i rozwinął specyficzną odpowiedź immunologiczną, dlatego też „Spotkanie” odpowiedź będzie silniejsza.

Po raz trzeci DTP podaje się również 30–45 dni po drugim szczepieniu, dlatego wiek trzeciego szczepienia wynosi często 6 miesięcy. Jeśli szczepionka nie zostanie dostarczona w tym okresie, należy jak najszybciej podać DTP, a następnie szczepionka zostanie uznana za trzecią.

U niektórych dzieci reakcja na wprowadzenie szczepionki jest najbardziej wyraźna, co również nie jest uważane za patologię, jak w przypadku reakcji na drugą szczepionkę.

Czwarte wstrzyknięcie szczepionki DPT nazywa się pierwszym szczepieniem przypominającym i przeprowadza się je w wieku półtora roku (rok po poprzednim szczepieniu). Podobnie jak wszystkie kolejne szczepienia zapewnia wsparcie dla odporności dziecka i dorosłych na te choroby. Następnie dziecku nie wstrzykuje się DTP, ale wariant tej szczepionki bez toksoidu krztuśca - ADS-M. Szczepienie to wykonuje się w wieku 7 lat, a następnie w wieku 14 lat, po czym co 10 lat w życiu dorosłego.

Szczepienie szczepionką DPT rozpoczyna się w młodym wieku i utrzymuje odporność, która rozwinęła się po szczepieniu przez całe życie. Szczepienie to jest ważne nie tylko dla dzieci w pierwszych latach życia, ale także dla dorosłych, ponieważ ryzyko zakażenia tężcem istnieje w każdym wieku.

Obecnie szczepionki DPT są wytwarzane przez kilku producentów i mogą zawierać inne składniki. Istniejące opcje szczepionki:

• Krajowy DPT;
• Infanrix;
• Bubo - przeciwko tężcowi, błonicy i wirusowemu zapaleniu wątroby typu B;
• Pentaxim - szczepionka DTP uzupełniona składnikami chroniącymi przed zakażeniem hemofilnym i polio;
• Tritanriks-HB - szczepiony przeciwko kokluszowi, wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, tężcowi i błonicy;
• Tetrakok - obejmuje DTP i szczepionka przeciw polio;
• ADS to szczepionka, w której nie ma składnika krztuścowego (istnieje również ADS-M, który podaje się od 6 roku życia);
• AC - tylko przeciwko tężcowi;
• AD-M - tylko przeciwko błonicy.

W przypadku pierwszych trzech szczepień zaleca się stosowanie tych samych szczepionek, jednak jeśli z jakiegokolwiek powodu wprowadzenie tej samej szczepionki nie jest możliwe, dziecko może otrzymać inny lek, ponieważ wszystkie DTP są zamienne.

Ponieważ reakcje na DTP występują znacznie częściej niż w przypadku innych obowiązkowych szczepień, rodzice i personel medyczny powinni zwracać większą uwagę zarówno na dziecko, jak i na samo szczepienie.

1. Ważne jest, aby dziecko zostało zaszczepione w zdrowym stanie.
2. Najlepiej jest zaszczepić dziecko po stolcu i na pusty żołądek, podczas gdy nie zaleca się noszenia dziecka zbyt ciepło.
3. Rodzice powinni kupować leki przeciwgorączkowe kilku grup w różnych formach uwalniania (syrop i świece).
4. Lek antyalergiczny ma sens, aby trzymać dzieci, które mają wysokie ryzyko alergii. Więc dzieci 1-2 dni przed szczepieniem zaczynają dawać leki przeciwhistaminowe fundusze i nadal je otrzymywać do trzeciego dnia po szczepieniu.

Szczepionkę wstrzykuje się do tkanki mięśniowej, ponieważ to od niej uwalniane są składniki DTP z szybkością wymaganą do wytworzenia odporności. Jeśli umieścisz lek pod skórą, będzie zbyt długo, aby go uwolnić, aby zastrzyk był bezużyteczny.

Aby wprowadzić DPT, zazwyczaj wybieraj udo, ponieważ tkanka mięśniowa w nogach jest często dobrze rozwinięta, nawet u bardzo małych dzieci. Dzieci w wieku szkolnym i dorośli są szczepieni na ramię, pod warunkiem, że dostaną się do tkanki mięśniowej.

Wprowadzenie szczepionki do pośladków nie jest zalecane, ponieważ obszar ten charakteryzuje się dużą warstwą tkanki tłuszczowej. Ponadto dzięki takiemu wprowadzeniu istnieje ryzyko, że składniki szczepionki dostaną się do nerwu lub naczynia krwionośnego. Podawanie dożylne leków jest niedopuszczalne.

W domu dziecku zaleca się natychmiastowe podanie leku przeciwgorączkowego i monitorowanie temperatury ciała przez cały dzień. Wzrost temperatury jest częstą reakcją na DTP, ale ponieważ nie wpływa na wytwarzanie odpowiedzi immunologicznej, wszelkie hipertermie po szczepieniu należy wyeliminować za pomocą niesteroidowych leków przeciwzapalnych.

Gdy pojawi się zaczerwienienie, nie musisz nic robić. Jeśli pieczęć pojawi się w miejscu wstrzyknięcia, rozpuszczenie może potrwać do dwóch tygodni. Jest to również częsta reakcja z powodu miejscowego zapalenia tkanek w miejscu, w którym szczepionka jest wchłaniana. Aby pomóc swojemu dziecku, możesz użyć maści troxevasin.

Niektóre dzieci mogą mieć kaszel po podaniu. Nie wymaga żadnego leczenia, jeśli wystąpi w ciągu 24 godzin po szczepieniu. Jeśli później pojawił się kaszel, najprawdopodobniej podczas wizyty w klinice, dziecko zaraziło się jakimś rodzajem infekcji.

Po szczepieniu, daj dziecku więcej picia, a karm do woli, z nowymi produktami w diecie nie wchodź do dziecka. Zaleca się również ograniczenie spotkań z innymi ludźmi i często przewiewanie pokoju.