Liszajec u dzieci

Nieprzyjemna i zaraźliwa choroba skóry liszaja może utrudnić życie nie tylko jednemu konkretnemu dziecku, ale także całej grupie dzieci. Dowiesz się o tej chorobie, sposobie jej przenoszenia i tym, jak można ją wyleczyć.

Zakażenie skórno-krostkowe skóry. Jest to zawsze spowodowane infekcją bakteryjną. Głównymi „winowajcami” krost na ciele i twarzy są Staphylococcus aureus, ostry paciorkowiec. Czasami działają razem.

Choroba szybko rozprzestrzenia się w zamkniętych społecznościach dziecięcych - w przedszkolach, szkołach, sanatoriach i obozach wakacyjnych.

Choroba występuje u dorosłych, ale u dzieci jest znacznie częściej diagnozowana. Ponadto, ze wszystkich bakteryjnych zewnętrznych uszkodzeń skóry, jest on liszajem, który uważany jest za lidera w rozpowszechnianiu w praktyce pediatrycznej.

W zależności od rodzaju drobnoustroju i stopnia uszkodzenia choroba dzieli się na:

• zakaźny liszajec;
• liszajec zwyczajny;
• pęcherzowy liszajec;
• impetigo bockhart;
• rozcięcie liszajec.

Istnieje kilka innych podtypów choroby, ale prawie nigdy nie są diagnozowane, ponieważ istnieją tylko na stronach prac naukowych, encyklopedii i całkowicie powtarzają obraz kliniczny głównych typów choroby. Ich leczenie nie różni się od terapii podstawowej, a zatem lekarze nie przejmują się tak rzadkimi diagnozami.

Gronkowce i paciorkowce otaczają dziecko niemal wszędzie. Ale to nie znaczy, że każde dziecko jest narażone na rozwój liszajec.

Infekcja przyczynia się do:

• rany i otarcia na skórze;
• ciepło, warunki wysokiej wilgotności;
• naruszenia higieny;
• okres po chorobie, kiedy odporność jest osłabiona;
• podwyższony poziom cukru we krwi, cukrzyca.

Okres inkubacji choroby trwa średnio 7-10 dni. To jest dokładnie czas, w którym mikroorganizmy dostosowują się, tłumią lokalną odporność i zaczynają się rozmnażać. Liszajec pojawia się jako wysypka i strup. Dotknięte miejsca dają dziecku wiele dyskomfortu - swędzenie, pieczenie, ból.

Kiedy dziecko nie radzi sobie ze swędzeniem, zaczyna czesać wysypkę, a mikroby są w stanie rozprzestrzeniać się na sąsiednie obszary skóry. W ten sposób dochodzi do infekcji własnej.

Czasami w płynie wypełniającym pęcherzyki może być zmieszana krew. Erupcje wybuchają dość szybko, a dotknięty obszar zostaje pokryty żółtawą skorupą.

Od tego momentu swędzenie nie do zniesienia zatrzymuje się, skorupy wysychają i stopniowo znikają. Na ich miejscu pozostaje mała różowa plamka, która ostatecznie przechodzi bez śladu, nie pozostawiając żadnych blizn ani plam.

Często wysypka u dzieci zaczyna się od góry i rozprzestrzenia się. Przede wszystkim dotyczy to trójkąta nosowo-wargowego, kącików warg, podbródka. W odpowiedzi na zapalenie pobliskie węzły chłonne mogą nieznacznie wzrosnąć.

Większy dyskomfort powoduje chorobę wywołaną przez paciorkowce. Zakażenie gronkowcem nie powoduje ciężkiego swędzenia, po pęknięciu pęcherzyków zmienia się w rany, w tym okresie można zaobserwować lekkie uczucie pieczenia. Najbardziej bolesna jest mieszana (wulgarna) infekcja.

U małych dzieci choroba powoduje zmiany w stanie ogólnym - mogą wystąpić złe samopoczucie, utrata apetytu, zaburzenia snu.

Zarazki do hodowli preferują ciepłe, wilgotne środowisko. Dlatego ważne jest, aby na wczesnym etapie po odkryciu pierwszej wysypki całkowicie ograniczyć kontakt z wodą dla niemowląt. Dotkniętej skóry nie można zwilżyć.

W domu leczenie obejmie kilka ważnych działań: leczenie środkiem antyseptycznym, stosowanie leków, które lekarz uzna za konieczne do przepisania. W przypadku lokalnych zabiegów, pęcherzyki należy otworzyć i starannie nasmarować bawełnianym wacikiem, co z nich zostało.

Chociaż zakażenie ma charakter bakteryjny, antybiotyki nie zawsze są przepisywane dziecku. W przypadku łagodnej i ograniczonej choroby dolegliwości zwykle nie są potrzebne środki przeciwdrobnoustrojowe, wystarczające jest leczenie antyseptyczne.

Najczęściej przepisywane są:

• Antyseptyki - roztwór brylantowej zieleni (brylantowej zieleni), jodu, nadtlenku wodoru.
• Maści - tetracyklina (oko), erytromycyna.
• Antybiotyki - „Ampicylina», «Amoksycylina„,„ Erytromycyna ”,„Klarytromycyna», «Cefazolina».

W przypadku wykrycia liszajec należy zgłosić to nie tylko poliklinice, ale także instytucji dziecka, którą odwiedza dziecko - przedszkole lub szkoła. Zakażenia gronkowcowe i paciorkowcowe, nawet dla jednego ucznia - to powód przeprowadzania testów na dużą skalę i znajdowania źródła zakażenia.

Lekarstwa ludowe nie są warte leczenia. W każdym razie eksperci ostrzegają przed takimi działaniami rodziców. Powikłania zaniedbanej infekcji mogą być zbyt poważne, jeśli sznurek lub rumianek, z którym owrzodzenia były nawilżone, nie zadziała.

I raczej nie będzie miała akcji.Jeśli wszystko zostanie wykonane prawidłowo, leczenie nie będzie długie i trudne, po 7-10 dniach problem zostanie całkowicie rozwiązany.

Zapobieganie liszajem jest dość proste i pasuje do podstawowych pojęć zasad higieny. Dziecko musi nauczyć się częściej myć ręce. Małe dziecko powinno terminowo przycinać paznokcie na uchwytach.

U dzieci, zwłaszcza w pierwszym roku życia, są one bardzo ostre, a jeśli matka tęskni za momentem, dziecko może zostać porysowane dorosłym nagietkiem. A rana jest potencjalnym miejscem rozrodu mikrobów.

Ważne jest, aby monitorować czystość skóry, kąpać dziecko w odpowiednim czasie, aby uniknąć zanieczyszczenia rannych obszarów skóry - otarć lub skaleczeń. W skali całego organizmu bardzo ważne jest wzmocnienie odporności dziecka, aby nauczył się „odpychać” patogeny. W tym celu zaleca się hartowanie, przyjmowanie witamin w zależności od wieku, zrównoważoną dietę, przestrzeganie schematu dziennego i brak silnego stresu.

Zobacz poniższy film na temat tego, czym jest paciorkowiec i jak sobie z tym poradzić.