Jak często można podawać antybiotyki dziecku?

Antybiotyki są silnymi lekami, które mogą niszczyć różne rodzaje bakterii, niektóre rodzaje grzybów i warunkowo patogenną mikroflorę.

Prawie wszystkie leki przeciwbakteryjne mają imponującą listę przeciwwskazań i skutków ubocznych. Dlatego, gdy rodzice zadają sobie pytanie, jak często antybiotyki można podawać dziecku, należy pamiętać, że lekarz przepisuje antybiotyki. Dlatego możliwe jest podanie ich dziecku tylko wtedy, gdy lekarz uzna to za konieczne.

• Z infekcjami bakteryjnymi. Choroby spowodowane spożyciem bakterii chorobotwórczych.
• Z infekcjami wirusowymi - grypa i ARVIjeśli powikłania bakteryjne zaczęły się rozwijać na tle choroby wirusowej (zapalenie zatok, ból gardła, zapalenie migdałków, zapalenie oskrzeli, zapalenie opon mózgowych itp.)

Lekarze pediatryczni starają się nie przepisywać antybiotyków w przypadku łagodnych, a nawet bakteryjnych zakażeń. Jeśli chodzi o stosowanie tak poważnej i czasami ryzykownej terapii, potrzebne są pewne wskaźniki. Antybiotyki, na przykład, będą przepisywane do okruchów do 6 miesięcy, po trzech dniach nie obniżania temperatury powyżej 38 stopni. Ale dziecko w ciągu 2-3 lat w podobnej temperaturze lekarz może zalecić tylko leki przeciwgorączkowe i witaminy.

Spróbujmy dowiedzieć się, jak długo można przyjmować antybiotyki i jak często można powtarzać kuracje z nimi.

Zazwyczaj średni przebieg leczenia antybiotykowego wynosi średnio od 3 do 14 dni. W niektórych sytuacjach lekarz jest zmuszony do przedłużenia leku, ale jest to wyjątkowy, ekstremalny środek.

Nie chodzi o kaprysy producentów, którzy deklarowali takie maksymalne okresy leczenia antybiotykami, a nie formalne podejście lekarzy. Po prostu każdy „szkodliwy” mikroorganizm, z którego antybiotyk jest wysyłany do walki, stopniowo „przyzwyczaja się” do tego efektu. A to, według ustaleń naukowców, zajmuje około 14 dni. Niektóre bakterie giną w ciągu pierwszych kilku dni po rozpoczęciu leczenia, ale zawsze istnieją niektóre z najbardziej odpornych i przebiegłych mikroorganizmów, których ten antybiotyk nie zniszczy.

Dzięki takim zmutowanym bakteriom stopniowo wyprostuje odporność. Ale ciało „pamięta”. A kiedy następnym razem podobne drobnoustroje dostaną się do niego, będą w stanie szybko dostosować się do już znanego antybiotyku.

Na podstawie tych informacji lekarz będzie mógł wybrać narzędzie, które skutecznie poradzi sobie ze sprawcami nowej choroby. Ten sam lek z małą różnicą między chorobami zwykle nie jest przepisywany.

Pamiętaj - dziecko stało się łatwiejsze, ponieważ wiele bakterii w jego ciele zostało zniszczonych. Ale nie wszystkie. A reszta nie może się doczekać, kiedy przestaniesz atakować ich lekarstwa. Potem spokojnie, po utworzeniu własnej obrony przed antybiotykiem, przeniesie chorobę na poziom przewlekły.

Konieczne jest zaprzestanie przyjmowania antybiotyków z wyprzedzeniem i powiadomienie lekarza, jeśli:

• U dziecka, 72 godziny po rozpoczęciu terapii antybiotykowej, nie ma zauważalnej poprawy lub jego stan się pogorszył. Prawdopodobnie powodem jest to, że drobnoustroje są odporne (stosowane) na ten antybiotyk lub lek jest wybierany błędnie, a bakterie są na niego niewrażliwe. W takim przypadku pediatra przepisze dziecku inny lek.
• Jeśli dziecko po pierwszym zażyciu antybiotyku wykazało silną reakcję alergiczną. Zazwyczaj wyraża się to swędzącą skórą, wysypką, obrzękiem, zaburzeniami układu pokarmowego, temperatura może utrzymywać się, ale sytuacja stanie się znacznie bardziej skomplikowana.

Jeśli znany jest czynnik powodujący zakażenie, lekarz wybierze określony antybiotyk, który poradzi sobie z przyczyną choroby. Ale częściej lekarze znajdują się w sytuacji, w której nazwa „szkodliwych” bakterii jest nieznana, a czas nie czeka. Następnie powołaj antybiotyki o szerokim spektrum działania. Jak wiesz, są one podzielone na grupy.

Pierwsza grupa - penicylina («Amoksycylina„,„ Augmentin ”,„Ampicylina„,„ Ampioks ”,„ Mezlocillin ”i inne). Z takimi lekami, nie najbardziej agresywnymi, ale nie najskuteczniejszymi, lekarz zazwyczaj rozpoczyna leczenie.

Po nich następują antybiotyki - przedstawiciele grupy Macrolides. („Erytromycyna”, „Roksitromitsin”, „Klarytromycyna», «Azytromycyna», «Sumamed„,„ Midekamitsin ”,„ Zener ”,„ Josamycin ”i inne). Biorąc pod uwagę częstość występowania tych leków, obecnie istnieje dość duża liczba szczepów bakteryjnych opornych na makrolidy.

Dopiero gdy leki z dwóch pierwszych grup nie przyniosą pożądanego efektu, lekarz zwróci się do trzeciej grupy antybiotyków - „Cefalosporyny”. Najbardziej popularny w praktyce lekarzy pediatrycznych - „Zetriakson”, „Cefix”, „Cefazolina», «Cefaleksyna, Cefurotoksym, Claforan, Cefobid, itp. Te antybiotyki rozszerzają ich wpływ na większość bakterii i grzybów znanych nauce. Dzieci mogą brać cefalosporyny 1-3 pokolenia. Antybiotyki 4 pokolenia w pediatrii starają się nie używać. Antybiotyki cefalosporynowe mogą być przepisywane pacjentowi natychmiast na początku leczenia, jeśli choroba jest poważna, stan dziecka jest zagrożony, a lekarz nie ma czasu, aby przejść przez antybiotyki innych grup.

Niestety, dzisiejsza rzeczywistość jest taka, że ​​lekarze w poliklinikach nie „zawracają sobie głowy” wyborem leków i dość często przepisują antybiotyki bezzasadnie. Na przykład z ARVI. Nie myśl, że lekarze nie studiowali dobrze w szkołach medycznych, jest to po prostu ogólnie przyjęte podejście, które zostało całkowicie zatwierdzone przez Ministerstwo Zdrowia - w każdej dziwnej sytuacji przepisuj antybiotyki! Dlatego nasze dzieci z tobą otrzymują już wystarczającą ilość niepotrzebnych leków, nie jest konieczne wypchanie ich za każdym razem ciężkimi antybiotykami.

Znany lekarz dziecięcy Jewgienij Komarowski jest pewien, że im więcej dziecko pije antybiotyki, czy bierze je w zastrzyki, tym częściej choruje.

Obejrzyj transfer dr Komarovsky'ego tutaj:

Bakterie stają się niewrażliwe na leki i za każdym razem trudniej wyleczyć takie dziecko.

Konwencjonalne środki nie mają na nie wpływu, dlatego lekarz, jeśli to konieczne, aby ponownie przepisać antybiotykoterapię, będzie zmuszony szukać i przepisywać rzadko przyjmowane leki, które z reguły są bardzo drogie. Tak, a ich wpływ jest często w warunkach klinicznych nie jest w pełni przetestowany. I prawie żaden rozsądny rodzic nie jest gotowy pomóc korporacjom farmaceutycznym w eksperymentowaniu na własnym dziecku!

Tak jak instrukcje przewidują użycie tego konkretnego leku. Rodzice powinni pamiętać, że każdy środek ma swój własny okres ważności. Jeden antybiotyk jest aktywny przez 4 godziny, drugi - 12 godzin. Dlatego, aby zapewnić ciągłość działania leku na patogeny choroby, należy ściśle przestrzegać dziennego schematu pojedynczych dawek.

Większość antybiotyków penicylinowych przepisuje się 3-4 razy dziennie. Większość makrolidów bierze się 2-3 razy dziennie. Antybiotyki są bardzo wygodne, które należy przyjmować tylko raz dziennie (np. W grupach cefalosporyn i nitrofuranów).

Uważnie przeczytaj instrukcje i nie zapominaj, że liczba przyjęć zależy od wieku. Przez ile lat, który lek, w którym należy przyjmować dawki, jest zadaniem arytmetycznym nie dla rodziców. Prawidłowa odpowiedź zostanie udzielona tylko przez wykwalifikowanego lekarza.

Rodzice muszą wiedzieć o czasie usunięcia antybiotyku z organizmu. Z jakiegoś powodu uważamy, że lek, który jest szybciej wyświetlany, sam w sobie jest lepszy i bardziej odpowiedni dla dziecka. To nie do końca prawda. W rzeczywistości szybko rozwijające się antybiotyki zabijają mniej patogenów. A leki, które są dłużej wyświetlane, powodują bardziej znaczące uszkodzenia drobnoustrojów. Penicyliny są całkowicie eliminowane z organizmu w ciągu pół godziny - godziny. Makrolidy - za 6 - 12 godzin.

Po kilku godzinach cefalosporyny zaczynają być wydalane, reszta leku jest stopniowo wydalana przez jelita w ciągu 24 godzin, a następnie przez skórę. Antybiotyki tetracyklinowe są najczęściej wydalane po około 12 godzinach. Nie są one przepisywane dzieciom poniżej 8 lat, ponieważ substancja może być „osadzona” w szkliwie zęba i szkielecie kości.

Aminoglikozydy są najtrudniejszymi antybiotykami dla ciał dzieci. Są usuwane przez prawie 110 godzin, bakterie są niszczone bardziej efektywnie, ale ryzyko zatrucia wzrasta. Dlatego pediatrzy przepisują aminoglikozydy w wyjątkowych przypadkach.

• Przyjmowaniu antybiotyków powinna towarzyszyć terapia „ochronna”. Tak więc po zakończeniu kuracji antybiotykowej, przez kolejne sześć miesięcy, aby nie wyleczyć konsekwencji, jakie mogą wywołać te leki, w tym samym czasie, gdy przyjmuje się środki przeciwbakteryjne, należy zacząć przyjmować leki, które ochronią organizm dziecka przed niszczącymi skutkami. W zapobieganiu dysbiozie można podawać okruchy „Linex”, bakteriofagi „Bifidumbakterin”, „Bifiform„Itd. Ile dni na przyjmowanie takich leków, lekarz powie, zwykle nadal daje dziecku kilka dni po zakończeniu leczenia antybiotykami.
• Antybiotyki nie mogą być zastąpione innymi lekami! Na świecie są rodzice, którzy absolutnie odmawiają antybiotykom swoim dzieciom. Ale jednocześnie bez wątpienia dają dzieciom immunomodulatory w przypadku chorób, a następnie piszą o skutecznym leczeniu w Internecie. Nie powtarzaj ich „wyczynu”!

Immunomodulatory nie mogą pokonać bakterii, zwiększają mechanizmy obronne organizmu.Dla własnej odporności dziecko niekontrolowane przyjmowanie takich leków jest bardzo szkodliwe, ponieważ odporność stopniowo staje się „leniwa” i traci zdolność do wytrzymywania zewnętrznych zagrożeń bez wsparcia chemicznego.

Antybiotyki nie mogą być zastąpione. Możemy zrealizować tylko zasadę ich działań i potrzeby dziecka, jeśli lekarz zdecydowanie je zaleca. Ponadto istnieją choroby, których nie można wyleczyć bez antybiotyków, takich jak zapalenie zatok, ropne zapalenie migdałków, zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowych, posocznica itp.

Uważa się, że antybiotyki, które nakłuwają tyłek lub żyły, są bardziej skuteczne w leczeniu chorób. To jest tylko ogromny błąd, który jednak był prawdziwy 20 lat temu.

Jesteś po stronie dziecka, ale nie chce znieść bólu.

Jeśli lek ma analogi w postaci zawiesiny, kropli, tabletek lub kapsułek, zapytaj, czy dziecko może je przyjąć.

Faktem jest, że substancja antybiotykowa w nowoczesnych tabletkach i zawiesinach ma nasiąkliwość do 95%. Jest to więcej niż wystarczające, aby proces leczenia przebiegał w normalnym tempie i bez zastrzyków, traumatyczne dla psychiki dziecka.