Baneocyna dla dzieci: instrukcje użytkowania

Baneocyna jest jednym z popularnych lokalnych antybiotyków, które są poszukiwane w dermatologii, ginekologii, pediatrii i laryngologii. Ze względu na wysoką skuteczność i bezpieczeństwo narzędzie jest często przepisywane dzieciom, w tym dzieciom w pierwszym roku życia.

Baneocyna jest produkowana w tej formie:

1. Proszek, który jest używany do przetwarzania zewnętrznego. Jest to biała lub żółtawa drobna substancja pakowana w puszki po 10 gramów.
2. Maść przeznaczona do użytku zewnętrznego. Jest to jednorodna żółtawa masa o małym charakterystycznym zapachu. Jedna tubka zawiera 20 gramów maści.

Jako część baneocyny, główne substancje, które dostarczają ten lek z efektem terapeutycznym, to dwa składniki jednocześnie:

1. Neomycyna. Ta substancja w postaci siarczanu jest zawarta w 1 gramie proszku lub 1 g maści w ilości 5000 IU.
2. Bacytracyna. Taki związek z cynkiem występuje w 1 gramie maści lub 1 g postaci proszku w dawce 250 jm.

Tlenek magnezu (do 2% całkowitej masy preparatu) i skrobia ekstrahowana z kukurydzy działają jako substancje pomocnicze w proszku Baneocyny. Dodatkowymi składnikami maści są miękka parafina i lanolina.

Obie substancje czynne baneocyny mają działanie przeciwbakteryjne - neomycyna jest antybiotykiem z grupy aminoglikozydów, a bacytracyna należy do antybiotyków polipeptydowych. Ich połączenie zapewnia Baneocinowi bardzo szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego. Lek skutecznie walczy z:

• Różne rodzaje gronkowca.
• Wiele rodzajów paciorkowców, w tym hemolityczne.
• Clostridium.
• Czynnik powodujący błonicę.
• Listerie.
• Grzybicze promieniowce.
• Blady treponema.
• Czynnik powodujący wąglika.
• Gonokoki i inne bakterie z rodzaju Neisseria.
• Hemofiliczne pałeczki.
• Proteus
• Fuzobakteriyami.
• Enterobakterie.
• Salmonella.
• Escherichia.
• Czynnik przyczynowy cholery.
• Shigella.
• Klebsiella.
• Borrelia
• Leptospira
• Mycobacterium tuberculosis.

Promocyjny film leku Baneocin:

Baneocynę stosuje się w zakażeniach bakteryjnych skóry wywoływanych przez patogeny wrażliwe na ten lek. Jest przepisywany na czyraki, zapalenie mieszków włosowych, streptodermę, ropień, karbuncię, zanokcicę, liszajec, zapalenie hydradenitis i inne ropne zmiany.

Ponadto narzędzie to jest potrzebne do zapobiegania ropieniu ran, wysypek, pęknięć i innych uszkodzeń skóry. Na przykład proszek Baneotsin może obsługiwać przebicia płatków uszu, pępka i innych miejsc. Forma ta jest również stosowana do oparzeń, kanciastego zapalenia jamy ustnej (zaedah) i do leczenia wysypek w ospie wietrznej.

Lekarze laryngologiczni przepisują Baneocynę na zapalenie ucha zewnętrznego, nieżytu nosa lub zapalenia zatok, a także po operacji zatok.W chirurgii lek stosuje się po zabiegu chirurgicznym w celu ochrony szwów przed zakażeniem. Ginekolodzy przepisują takie leki, jak pielęgnacja szwów i pęknięć po porodzie, a także pęknięcia brodawek sutkowych podczas karmienia.

Instrukcje użycia maści lub proszku Baneotsin wskazują, że nie ma ograniczeń wiekowych w stosowaniu takiego narzędzia. Lek można stosować od pierwszego dnia życia, ale tylko Baneotsin dla dzieci powinien wyznaczyć lekarza. Nie zaleca się samodzielnego stosowania u dzieci do jednego roku.

Proszku baneocyny nie należy stosować w przypadku bardzo rozległych zmian skórnych, ponieważ wywołuje on działanie ototoksyczne i negatywny wpływ na nerki. Ponadto narzędzie nie jest przypisane:

• W przypadku nadwrażliwości na którykolwiek składnik środka, jak również na inne leki z grupy aminoglikozydów, na przykład gentamycyna lub streptomycyna.
• W ciężkich zaburzeniach czynności nerek.
• Z perforacją błony bębenkowej.
• Jeśli masz problemy z aparatem przedsionkowym lub ślimakowym.
• Z dodatkowym zastosowaniem antybiotyków aminoglikozydowych w środku.
• Z infekcjami oczu.

Szczególna uwaga lekarza wymaga użycia postaci proszku Baneocin w przypadku chorób wątroby lub jakichkolwiek patologii nerwowo-mięśniowych. W przypadku maści Baneozion przeciwwskazania i przestrogi są takie same.

Zwykle stosowanie baneocyny nie wywołuje negatywnych skutków ubocznych. ale niektórzy młodzi pacjenci mogą mieć reakcję alergiczną po leczeniu skóry, taką jak swędzenie lub obrzęk skóry. Ponadto lek stosowany na dużym obszarze lub z głębokimi urazami może mieć efekt ogólnoustrojowy, co objawia się działaniem oto- i nefrotoksycznym, a także problemami z przewodnictwem nerwowo-mięśniowym.

Długotrwałe stosowanie baneocyny może powodować pojawienie się oporności drobnoustrojów i ich aktywny wzrost. Ponadto, przy bardzo długim stosowaniu takiego leku, możliwe jest dodanie infekcji grzybiczej.

Lek stosuje się do miejscowego leczenia zaatakowanej skóry od 2 do 4 razy dziennie. W razie potrzeby leczoną skórę można przykryć bandażem na górze. Aby Baneocin nie miał efektu ogólnoustrojowego, skóra powinna być pokryta proszkiem lub maścią na powierzchni nie większej niż 1% (ten obszar leczenia odpowiada rozmiarowi dłoni dziecka).

Leczenie owrzodzeń pępowinowych u noworodków, zarówno w celu ich szybszego gojenia, jak i ropienia lub kultu płaczu, przeprowadza się dwa razy dziennie (z silnym ropieniem, do 5 razy dziennie). Przede wszystkim są one myte nadtlenkiem i zwilżane wacikiem, a następnie sproszkowane w postaci proszku Baneocin. Proszek stosuje się przez 3-5 dni, aż rana pępowinowa wyschnie i całkowicie się zagoi.

Możesz zobaczyć, jak przetworzyć ranę pępowinową za pomocą Baneocin w filmie:

Nadmiar dawek baneocyny niekorzystnie wpływa na pracę nerek, a także powoduje reakcję ototoksyczną.

• Nie zaleca się leczenia dziecka baneocyną razem z innymi lekami aminoglikozydowymi lub cefalosporynami, ponieważ zwiększa to ryzyko działania nefrotoksycznego.
• Połączone stosowanie baneocyny i furosemidu niekorzystnie wpływa na nerki i słuch pacjenta.
• Jeśli podczas leczenia skóry Baneocyną dziecko przepisuje leki zwiotczające mięśnie, znieczulające lub opioidowe leki przeciwbólowe, może to zaburzyć przewodnictwo nerwowo-mięśniowe.

Baneocyna jest lekiem bez recepty, więc można ją swobodnie kupić w aptece, płacąc 340-370 rubli za słoik z proszkiem i 300-360 rubli za tubkę maści.

Pudełko proszku Baneocin lub opakowanie maści należy przechowywać z dala od wilgoci i bezpośredniego światła słonecznego. Ważne jest, aby temperatura w miejscu przechowywania nie wzrosła powyżej + 25 ° C. Ponadto narzędzie nie powinno być łatwo dostępne dla małych dzieci. Okres przechowywania formy proszkowej wynosi 2 lata, a maść wynosi 3 lata.

Większość matek, które stosowały Baneocynę u swoich dzieci, była zadowolona z tego leku. Nazywają ten lek proszkiem jako apteczką pierwszej pomocy i zauważają, że Baneocin bardzo pomaga w zadrapaniach, ukąszeniach, oskórowanych kolanach, małych ranach, pryszczach, zapaleniach skóry i innych problemach. Według opinii ropne zmiany leczone tym lekiem znikają bardzo szybko.

Wielu rodziców potwierdza, że ​​sproszkowana baneocyna, stosowana zamiast proszku dla niemowląt, jest bardzo skuteczna w przypadku zapalenia skóry pieluchy i ceramiki. Stosowanie takich leków na ospę wietrzną, zdaniem matek, pomogło chronić rany przed infekcją i przyspieszyć ich suszenie. Rodzice są zadowoleni ze stosowania Baneocin na oparzenia, ponieważ lek ten przyspiesza gojenie i odbudowę skóry, ale leczenie nie powoduje bólu ani innych dolegliwości.

Na rynku farmaceutycznym nie ma całkowicie podobnych leków o takim samym składzie jak Baneocin, ale jeśli potrzebujesz zamiennika, możesz użyć:

• Maść Baktroban.
• Maść Gentamycyna.
• Maść Neomycyna.
• Maść Bonderm.
• Maść Lewomekol.
• Maść Linkomycyna.
• Maść Fuzime.