Zapalenie pęcherzyka żółciowego u dzieci

Choroby pęcherzyka żółciowego występują u dzieci z pojawieniem się różnych objawów. Jedną z tych patologii jest zapalenie pęcherzyka żółciowego.

Zapalenie wewnętrznej ściany pęcherzyka żółciowego nazywa się zapaleniem pęcherzyka żółciowego. Ta patologia może rozwijać się w każdym wieku. U dzieci zapaleniu pęcherzyka żółciowego towarzyszy rozwój licznych objawów związanych z zaburzeniami trawienia.

Rzadko, tylko wewnętrzna ściana pęcherzyka żółciowego jest zaangażowana w proces zapalny. Częściej zapalenie przechodzi również do dróg żółciowych. Takie patologie są najczęściej spotykane w praktyce dzieci. Ta cecha u dzieci wynika z anatomicznej bliskości wszystkich narządów wewnętrznych.

Według statystyk dzieci mają znacznie częściej przewlekłe formy tej choroby. Ostre i ropne warianty są rejestrowane w praktyce dzieci znacznie rzadziej. W niektórych przypadkach przebieg choroby może być utajony. W tej sytuacji nie występują żadne niepożądane objawy patologii.

Rozwój choroby prowadzi do wielu czynników przyczynowych. Niektóre rodzaje bakterii mogą powodować ciężkie stany zapalne, które dość szybko prowadzą do rozprzestrzeniania się procesu zapalnego we wszystkich drogach żółciowych. Najczęstszymi przyczynami prowadzącymi do rozwoju choroby są giardia i zakażenie robakami.

Wtórne ogniska zakażenia również przyczyniają się do rozwoju stanu zapalnego w pęcherzyku żółciowym. Przewlekłe zapalenie migdałków spowodowane przez florę bakteryjną, w przypadku nieudowodnionego leczenia, może prowadzić do pojawienia się niepożądanych objawów zapalenia pęcherzyka żółciowego u dziecka.

W zależności od czasu wystąpienia niepożądanych objawów choroby, wszystkie kliniczne warianty choroby dzieli się na ostre i przewlekłe. Pierwsza zgłoszona choroba nazywa się postacią ostrą. Ta opcja kliniczna jest często rejestrowana u dzieci w wieku od 8 do 13 lat.

Ostremu zapaleniu pęcherzyka żółciowego towarzyszy wzrost poziomu lizolecytyny we krwi. Dzięki funkcjonalnej blokadzie pęcherzyka żółciowego jego zawartość wzrasta wielokrotnie. Ten stan kliniczny przyczynia się do wyraźnego uszkodzenia błony śluzowej narządu objętego stanem zapalnym. Takie zaburzenia powodują najsilniejsze aseptyczne zapalenie u chorego dziecka.

W przebiegu ostrego zapalenia pęcherzyka żółciowego w uszkodzonym narządzie dopływ krwi jest zaburzony w wyniku ciężkiego nadciśnienia żółciowego. Przedłużona zastój krwi przyczynia się do wzrostu wielkości pęcherzyka żółciowego, co prowadzi do pojawienia się specyficznych objawów choroby u dziecka.

Przewlekłej postaci choroby towarzyszy przemienność kilku okresów remisji i zaostrzeń. Ten wariant choroby może być ropny i nieżytowy. Pojawienie się ropy jest najbardziej niekorzystnym objawem. Aby wyeliminować objawy ropnego zapalenia pęcherzyka żółciowego, wymagane są leki antybiotykowe, a także bardziej intensywne leczenie.

Niekorzystny przebieg przewlekłego ropnego zapalenia wewnętrznej ściany pęcherzyka żółciowego może prowadzić do pojawienia się różnych ropni. W tej sytuacji klinicznej ropa powstająca w ognisku pierwotnym może rozprzestrzeniać się na sąsiednie narządy wewnętrzne.

Nasilenie objawów niepożądanych może być różne. Dzieci w starszym wieku mogą cierpieć na zaostrzenie przewlekłego zapalenia pęcherzyka żółciowego o wiele trudniej. Wzrost objawów zwykle występuje w ciągu pierwszych kilku godzin od początku ostrego okresu choroby.

Najczęstszym objawem klinicznym tej choroby jest pojawienie się silnej goryczy w ustach. Zazwyczaj ten objaw wzrasta lub pojawia się po jedzeniu tłustych i smażonych potraw. Język chorego dziecka jest zwykle pokryty białym lub żółtawym nalotem. Małe dzieci narzekają na brak lub utratę apetytu.

Wymioty lub nudności są również dość częstymi objawami, które występują podczas zaostrzenia zapalenia pęcherzyka żółciowego. Dzieci mają złamane krzesło. Dość często ten objaw kliniczny objawia się uporczywym zaparciem, które występuje z powodu niewystarczającego przepływu żółci, niezbędnego do prawidłowego trawienia.

Niektóre dzieci czują tylko ciężkość w prawym nadbrzuszu. Intensywność zespołu bólowego wzrasta po błędzie w diecie i nadużywaniu tłustej żywności. W niektórych przypadkach ból może rozprzestrzeniać się od prawej hipochondrium do ramienia jednostronnego i pod łopatką.

Czas trwania zespołu bólowego może być inny. Średnio waha się od 5-15 minut do kilku godzin. Chore dzieci zauważają związek między pojawieniem się bólu a używaniem tłustych i smażonych potraw. Charakter zespołu bólowego to zwykle ból, ciągnięcie.

Podczas ostrego okresu choroby ból dziecka zwiększa się w prawym nadbrzuszu. Ten objaw wzrasta wraz z ciśnieniem w tym obszarze. W niektórych przypadkach napięcie ściany brzucha wzrasta w brzuchu. Ten patologiczny stres występuje jako objaw ochronnej reakcji na ciężkie zapalenie.

Ukryta forma choroby przez długi czas nie objawia się. Pierwsze objawy choroby mogą rozwinąć się zaledwie kilka lat po wystąpieniu choroby. Ciągłe błędy w diecie przyczyniają się tylko do aktywnego postępu choroby. Przed wystąpieniem bólu u dziecka nudności i uczucie ciężkości w prawym nadbrzuszu są wyraźnie gorsze.

W okresie dojrzewania chore dziecko również wykazuje towarzyszące objawy uszkodzenia wątroby. Z reguły te objawy kliniczne wydają się żółknąć na skórze.

Pobieranie historii odgrywa ważną rolę w ustalaniu prawidłowej diagnozy. Aby wyjaśnić stopień uszkodzenia narządów wewnętrznych, konieczne jest badanie kliniczne z obowiązkowym palpacją projekcji woreczka żółciowego. Podczas takiego badania lekarz może ustalić konkretne objawy, które występują, gdy narząd jest uszkodzony.

W okresie ostrej choroby badania laboratoryjne są bardzo pouczające. Pomagają lekarzom określić nasilenie zaburzeń czynnościowych.

Konieczne jest również przeprowadzenie badań instrumentalnych w celu ustalenia diagnozy. Aby ustalić diagnozę, lekarze zalecają badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej. Pogrubienie wewnętrznej ściany pęcherzyka żółciowego i oznaki zastoju żółci w nim wskazują, że dziecko ma objawy zapalenia pęcherzyka żółciowego.

W leczeniu ostrego okresu choroby stosuje się różne leki. Schemat takiego leczenia określa lekarz prowadzący. Zarówno pediatrzy, jak i gastroenterolodzy pediatryczni mogą leczyć ostre lub przewlekłe zapalenie pęcherzyka żółciowego.Aby zidentyfikować tę chorobę u dzieci, przeprowadza się obowiązkowe badania lekarskie, pozwalające na wystarczającą kontrolę nad rozwojem choroby.

Najważniejszą rolę odgrywa żywienie medyczne w leczeniu zapalenia pęcherzyka żółciowego. W diecie chorych dzieci wszystkie tłuste i smażone potrawy są ograniczone. Wielonienasycone cząsteczki tłuszczowe są stosowane jako tłuszcze. Z reguły są one zawarte w nierafinowanych olejach roślinnych, a także w czerwonych rybach.

Dziecko cierpiące na zapalenie pęcherzyka żółciowego powinno jeść co najmniej 5-6 razy dziennie w małych porcjach. Ilość jedzenia nie powinna przekraczać normy wieku. Należy również ściśle przestrzegać codziennych kalorii. Podstawą diety powinny być wysokiej jakości pokarmy białkowe i kasza zbożowa. Żywność należy uzupełniać owocami i warzywami, które zawierają wystarczającą ilość błonnika roślinnego.

Ostry okres choroby, lekarze zalecają spędzać w łóżku. Zgodność z leżeniem w łóżku zapobiegnie rozwojowi niebezpiecznych komplikacji w przyszłości. Wyeliminowanie objawów niepożądanych w bakteryjnych postaciach ropnych zapalenia pęcherzyka żółciowego jest możliwe tylko za pomocą leków przeciwbakteryjnych.

.

Jeśli przyczyną zaostrzenia zapalenia pęcherzyka żółciowego jest zakażenie glejakiem, wówczas w tym przypadku przepisywane są określone leki na bazie aminochinolu i furazolidonu. Dawki wiekowe tych funduszy wybiera lekarz prowadzący. Aby wyeliminować niepożądane objawy, wymagane jest zastosowanie kursu.

Leczenie objawowe obejmuje powołanie leków żółciopędnych. Mogą być reprezentowane zarówno przez leki ziołowe, jak i farmaceutyczne. Dla niemowląt nadają się buliony z owsa, mącznicy lekarskiej, jedwabiu kukurydzianego. Różnorodne procedury fizjoterapeutyczne mogą naprawić pozytywny efekt.

Aby uzyskać więcej informacji na temat zapalenia pęcherzyka żółciowego, dowiedz się od dr Komarovsky'ego, patrząc na poniższy film.