Zakażenie paciorkowcami u dzieci

Zakażenia bakteryjne u dzieci są często powodowane przez różne drobnoustroje flory bakteryjnej. Jednym z najczęstszych członków tej rodziny jest paciorkowiec. Co powinieneś wiedzieć o problemach związanych z zakażeniem paciorkowcami, o których rodzice powiedzą w tym artykule.

Jednym z przedstawicieli rodzin cocci są paciorkowce. Jest to dość obszerna forma, która obejmuje wielu najbardziej różnorodnych przedstawicieli. Te mikroorganizmy są zdolne do wywoływania chorób zakaźnych zarówno u noworodków, jak i starszych dzieci.

Częstość występowania zakażeń paciorkowcami w populacji pediatrycznej jest dość wysoka. Te mikroorganizmy są dość dobrze zachowane w niekorzystnych warunkach środowiskowych. Ta cecha wynika z ich struktury komórkowej. Będąc w środowisku zewnętrznym, zachowują swoją żywotność, nawet bez formowania torebek.

Efekt nasłonecznienia, niektórych środków dezynfekujących, a także leków przeciwbakteryjnych ma szkodliwy wpływ na te drobnoustroje.

Niektóre rodzaje paciorkowców są przedstawiciele zdrowej mikroflory ludzkiego ciała. Takie mikroorganizmy są również nazywane oportunistycznymi. Rozwój choroby w tym przypadku prowadzi do ich aktywnej reprodukcji ze spadkiem odporności w wyniku ekspozycji na różne czynniki.

Częstość występowania zakażeń paciorkowcami wśród dzieci jest dość wysoka. W krajach o umiarkowanym klimacie kontynentalnym zakażenia wywołane przez różne rodzaje paciorkowców występują u dziesięciu na stu dzieci.

Wykrywanie tych mikroorganizmów u ludzi może odbywać się w różnych narządach. Żyją na skórze, błonach śluzowych jamy ustnej, w przewodzie pokarmowym, a także na wyściółce nabłonkowej dróg oddechowych. Na przykład dr Komarovsky wierzy w to Te mikroorganizmy są ważnym składnikiem normalnej mikroflory ciała dziecka.

Badania naukowe, których celem jest zbadanie właściwości morfofunkcjonalnych i mechanizmu aktywnego działania drobnoustrojów na organizm ludzki, zostały już przeprowadzone od końca XIX wieku. Obecnie naukowcy odkryli ponad dwadzieścia różnych rodzajów paciorkowcówktóre istnieją w środowisku zewnętrznym.

Paciorkowce występują w różnych grupach i typach. Podział ten odbywa się z uwzględnieniem specyfiki ich struktury morfologicznej. Najczęstszymi przedstawicielami tej klasy drobnoustrojów, które przyczyniają się do rozwoju patologii zakaźnych u dzieci są Streptococcus grupa A. Dostając się do osłabionego ciała dzieci, mikroby te są w stanie powodować różne uszkodzenia narządów wewnętrznych.

Streptococcus group b prowadzą również do rozwoju różnych chorób zakaźnych u niemowląt. Dość często mikroorganizmy te prowadzą do rozwoju posocznicy bakteryjnej lub zapalenia płuc.

Patogenne paciorkowce mają niebezpieczną właściwość - zdolność do wywierania szkodliwego wpływu na czerwone krwinki (czerwone krwinki). W zależności od wagi tej cechy wszystkie mikroorganizmy są podzielone na kilka głównych grup:

• Alfa hemolityczna. Przyczynić się do częściowej śmierci czerwonych krwinek - hemolizy.
• Beta-hemolizujący. Prowadzi głównie do całkowitej lub masowej śmierci czerwonych krwinek w krwiobiegu.
• Hemolityczna Gamma. Miej minimum szkodliwych skutków dla czerwonych krwinek. Praktycznie nie prowadzą do rozwoju hemolizy.

Wiele paciorkowców reprezentuje prawidłową florę przewodu pokarmowego. Jednym z tych mikroorganizmów jest Streptococcus viridans. Te warunkowo patogenne drobnoustroje są również dość powszechne w drogach moczowych i oskrzelowych.

Naukowcy to odkryli Te mikroorganizmy występują w dużych ilościach u dziewcząt w okolicy narządów płciowych. Silny spadek odporności, który przyczynia się do zmiany normalnej biocenozy, może prowadzić do rozwoju choroby.

Zielone paciorkowce są szeroko reprezentowane w jamie ustnej. Ta klasa mikroorganizmów obejmuje wielu różnych przedstawicieli. Mitoza paciorkowca często staje się sprawcą próchnicy i innych chorób zapalnych zębów.

Te mikroorganizmy mieć zdolność do szybkiego rozmnażania się i wystarczająco czuć się dobrze w tkance zębowej kości, przyczyniając się do rozwoju ostrego lub przewlekłego zapalenia.

Streptococcus pyogenes może powodować dość dużą różnorodność różnych patologii bakteryjnych, którym towarzyszy zakłócenie pracy większości narządów wewnętrznych. Częstość występowania tych mikroorganizmów w populacji jest bardzo wysoka.

Infekcja paciorkowcami może być różna. Najczęstszym sposobem zakażenia jest autoinfekcja.

W tym przypadku występuje nadmierny wzrost i rozmnażanie istniejących kolonii oportunistycznych. Dzieje się tak z reguły w wyniku wpływu różnych czynników przyczynowych prowadzących do osłabienia odporności lokalnej. Najczęstszą przyczyną u dzieci jest ciężka hipotermia.

W ciężkich przypadkach mikroorganizmy mogą dostać się do różnych narządów wewnętrznych, co prowadzi do ogólnoustrojowego rozprzestrzeniania się procesu zapalnego. Inne sytuacje prowadzą również do rozwoju infekcji własnej:

• Ekstrakcja zęba lub nieprawidłowo wykonana terapia pulpitami;
• Konsekwencje usunięcia migdałków i przyrostów gruczołowych;
• Przeprowadzono cewnikowanie pęcherza moczowego w celach terapeutycznych lub diagnostycznych;
• Powikłania bakteryjnego zapalenia gardła i chorób zatok przynosowych.

W niektórych przypadkach dziecko może zostać zainfekowane z zewnątrz. Dzieje się tak w wyniku kontaktu z chorą osobą lub nosicielem infekcji. Ten wariant zakażenia jest możliwy głównie u ciężko osłabionych dzieci. Z reguły są to dzieci z ciężkimi chorobami współistniejącymi narządów wewnętrznych, rozwijającymi się nowotworami, wyraźnymi stanami niedoboru odporności, a także skomplikowanymi chorobami układu hormonalnego.

Niektóre rodzaje paciorkowców są doskonałe na błonach śluzowych górnych dróg oddechowych drogą powietrzną. Te małe bakterie znajdują się w ślinie chorego lub nosiciela zakażenia w dużych ilościach.W tym przypadku można zarazić się rozmawiając lub będąc w pobliżu chorego kichającego i kaszlącego dziecka. Wskaźnik zakażenia w tym przypadku jest dość wysoki.

Naruszenie higieny osobistej przyczynia się do tak zwanych „rodzinnych” ognisk infekcji. Najczęstszą metodą zakażenia w tym przypadku jest używanie wspólnych ręczników, szczoteczek do zębów lub ściereczek. Rodzice powinni zawsze pamiętać, że dziecko powinno mieć własne rzeczy osobiste, które w żadnym wypadku nie mogą być używane przez dorosłych.

Flora paciorkowców jest dobrze zachowana i rasy w różnych produktach spożywczych. Fermentowane produkty mleczne, mięso drobiowe, różne kompoty i napoje owocowe są najbardziej ulubionymi pożywkami dla mikroorganizmów.

Naruszenie zasad przechowywania takich produktów i wykorzystanie ich wygasłego okresu przechowywania wywołuje zakażenie u dziecka z ogromną liczbą patogenów. W tym przypadku z reguły u dziecka pojawiają się różne formy uszkodzeń organów przewodu pokarmowego.

Możliwe jest również zakażenie płodu różnymi grupami paciorkowców. Należy zauważyć, że zdarza się to dość rzadko. W tym przypadku Streptococcus Group B staje się częstszym źródłem infekcji.

W Stanach Zjednoczonych, w przypadku wykrycia drobnoustrojów, nawet w 36 tygodniu ciąży u kobiet w ciąży, są one odpowiednio traktowane. W naszym kraju ta praktyka nie ma zastosowania.

W krajach europejskich wszystkie ciężarne kobiety w czasie ciąży muszą być testowane i rozmazane z pochwy, aby określić chorobotwórczą florę paciorkowców.

Ogromna różnorodność przedstawicieli flory paciorkowcowej przyczynia się do rozwoju wielu różnych objawów klinicznych u niemowląt. Stopień ich dotkliwości może być różny i zależy od wielu powodów.

Zwykle ciężki przebieg patologii zakaźnych występuje u noworodków i niemowląt w pierwszych miesiącach życia. Ta funkcja wynika z faktu, że układ odpornościowy niemowląt nie działa tak skutecznie, jak dorośli.

Okres inkubacji dla zakażeń paciorkowcami jest bardzo zróżnicowany. W niektórych przypadkach pierwsze objawy niepożądane pojawiają się w ciągu kilku godzin po wejściu dużej liczby patogenów do ciała dziecka. W innych sytuacjach choroba rozwija się dopiero po 3-4 dniach.

Bardzo często występuje zakażenie paciorkowcami u dzieci. liczne uszkodzenia dróg oddechowych.

Ciężkie zaczerwienienie jamy ustnej i jaskrawe zaczerwienienie łuków podniebiennych wskazują na obecność bakteryjnego zapalenia gardła. Stanowi temu towarzyszy również pojawienie się bólu w gardle podczas połykania. Ogólne samopoczucie dziecka jest znacznie osłabione. Zmniejsza się apetyt dziecka i zakłóca sen.

Paciorkowcowy nieżyt nosa - Jedna z najczęstszych patologii dziecięcych. Ten stan patologiczny charakteryzuje się rozwojem przeziębienia u dziecka z dużą ilością wydzieliny. Oddychanie nosa jest znacznie upośledzone. Katar jest zwykle 7-14 dni. Brak przepisanego leczenia zwykle prowadzi do rozprzestrzeniania się zakaźnego procesu od nosa do pobliskich narządów.

Ostry zapalenie migdałków, rozwiniętemu w wyniku aktywnej reprodukcji flory paciorkowcowej, towarzyszy pojawienie się całego kompleksu objawów niepożądanych u dziecka.Chore dziecko w gardle na zapalonych migdałkach wydaje się zielonkawe lub szare. W przypadku próby usunięcia go szpatułką może wystąpić zwiększone krwawienie.

Ostre paciorkowcowe zapalenie migdałków lub zapalenie migdałków zwykle towarzyszy mu wysoka gorączka u dziecka i ciężkie objawy zatrucia.

Objawy skórne występują również dość często. po zakażeniu różnymi rodzajami paciorkowców. Zapalenie paciorkowcowe skóry objawia się pojawieniem się różnych wysypek na skórze, które wyglądają jak jaskrawoczerwone plamy lub pęcherze na skórze, wypełnione wewnątrz surową lub krwawą zawartością. W niektórych przypadkach na twarzy, szyi pojawiają się wysypki skórne.

Liszajec - Jest to dość powszechna forma choroby, która może być spowodowana różnymi chorobotwórczymi rodzajami flory paciorkowcowej. Ta patologia charakteryzuje się pojawieniem się na skórze różnych ropnych wysypek.

Często prowadzi do rozwoju tej choroby jednoczesne zakażenie paciorkowcami i gronkowcami. Sprawcami tej choroby w większości przypadków są przedstawiciele pyogennej grupy flory paciorkowcowej.

Choroby zapalne ucha środkowego objawiają się zwykle pojawieniem się objawów zapalenia ucha u dziecka. Tej patologii towarzyszy umiarkowany spadek słuchu, pojawienie się „trzaskania” lub „szelestu” podczas rozmowy w uszach chorego dziecka.

Temperatura ciała w ciężkim paciorkowcowym zapaleniu ucha środkowego zwykle wzrasta do 38-39 stopni. Dziecko czuje się źle, ma trudności z zasypianiem i czas odpoczynku nocnego.

W niektórych przypadkach paciorkowce wchodzą do różnych węzłów chłonnych, przyczyniając się do rozwoju w nich ciężkiego stanu zapalnego. Ostatecznie przyczynia się to do rozwoju limfadenopatii.

Różne grupy węzłów chłonnych mogą być zaangażowane w proces zapalny. Znacznie zwiększają rozmiar, stają się dostępne do badania dotykowego. Skóra na dotkniętych chorobą węzłach chłonnych zwykle staje się czerwona i gorąca w dotyku.

Zapalne patologie układu moczowego i narządów płciowych są dość często powodowane przez zakażenie patogennymi paciorkowcami. Bardziej podatne na te patologie dziewczęta. Wyjaśnia to fakt, że dzieci mają dość małą cewkę moczową, a także bliskość zewnętrznych narządów płciowych do dróg moczowych.

Wyraźny spadek odporności miejscowej przyczynia się również do wzrostu warunkowo patogennych kolonii paciorkowców, które są przedstawicielami lokalnej flory.

Ginekolodzy dziecięcy uważają, że przytłaczająca przyczyna prowadząca do rozwoju zapalenia jelit i innych patologii narządów płciowych u dziewcząt to wyraźna dysbakterioza pochwy. Takie patologie objawiają się, co do zasady, nagle rozwiniętym świądem, który może być całkiem nie do zniesienia.

U dziewcząt może wystąpić zaburzenie oddawania moczu, skurcze lub bolesność podczas oddawania moczu. W osadzie moczowym występuje duża liczba leukocytów, aw niektórych przypadkach mogą pojawić się czerwone krwinki.

Pediatrzy uważają, że nie ma potrzeby „przeprowadzania” leczenia testów, ale trzeba kierować się początkowym samopoczuciem dziecka. Jeśli dziecko ma niekorzystne objawy chorób zakaźnych, w tym przypadku przepisuje się mu kompleksową terapię mającą na celu wyeliminowanie wszystkich klinicznych objawów choroby.

Aby określić stopień odchyleń dostępnych za pomocą różnych testów laboratoryjnych. Pomagają określić granice normy, a także ustalić patologię.

Paciorkowce można wykryć w różnych płynach biologicznych i materiałach: we krwi, w moczu, w rozmazie z gardła i nosogardzieli, kału. Dokładność badania w wielu przypadkach zależy od tego, jak dobrze zebrano materiał.

Przy zmianach paciorkowcowych dróg moczowych i nerek u niemowląt bardzo łatwo jest zidentyfikować czynniki zakaźne w moczu.

Istnieją metody szybkiej diagnozy. Są one używane do szybkiego ustalenia przyczyny choroby zakaźnej. Te testy laboratoryjne pozwalają uzyskać wynik po upływie ½ godziny.

Badanie to w żadnym wypadku nie powinno mieć decydującego znaczenia dla ustalenia diagnozy. Wynik pozytywny może wskazywać tylko przewoźnika. Istnieją również fałszywie dodatnie testy, które wymagają dokładnego monitorowania.

Stężenie przeciwciał białkowych na florę paciorkowcową z zapaleniem kłębuszków nerkowych zwykle zwiększa się kilkakrotnie i utrzymuje się przez prawie cały okres choroby. Substancje te są określane przez przeprowadzenie specyficznej reakcji neutralizacji.

Diagnoza jest przeprowadzana przez lekarzy różnych specjalności. Paciorkowcowe zapalenie ucha środkowego i zapalenie nosogardzieli wykonywane są przez otolaryngologów dziecięcych. Zakaźne patologie przewodu pokarmowego są leczone przez gastroenterologów. Wysypki skórne należą do kompetencji dermatologów. Diagnostyka i leczenie ropnych ropnych miejscowych prowadzone są przez chirurgów dziecięcych lub ropnych.

Zakażenie paciorkowcami nie jest nieszkodliwe. Diagnoza, przeprowadzona nie w całości lub w niewłaściwy sposób, prowadzi do powstania szeregu niebezpiecznych powikłań i długotrwałych skutków choroby u chorego dziecka. Z reguły przebieg tych patologii jest dość trudny. W większości przypadków leczenie odbywa się tylko w szpitalu.

Ta patologia charakteryzuje się rozwojem silnego ropienia w płucach. Ta choroba jest dość trudna. Temperatura ciała chorego dziecka wzrasta do 39-40 stopni. Dziecko nie może w pełni oddychać, z czasem okruchy pojawiają się objawy niewydolności oddechowej.

Warunkiem septycznym jest masowe rozprzestrzenianie się drobnoustrojów w całym ciele. Brak leczenia tego stanu prowadzi do śmierci. Leczenie odbywa się tylko w warunkach oddziału intensywnej terapii i resuscytacji.

W celu wyeliminowania niekorzystnych objawów choroby podaje się dziecku duże stężenia leków przeciwbakteryjnych i roztworów fizjologicznych, niezbędnych do poprawy mikrokrążenia ważnych narządów wewnętrznych.

Zapalenie opon mózgowych jest poważnym powikłaniem zakażenia paciorkowcami. Ta patologia występuje z uszkodzeniem mózgu. Charakteryzuje się rozprzestrzenianiem ropy między oponami.

Występuje paciorkowcowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych wraz z rozwojem różnych ciężkich objawy. Należą do nich: silny rozdzierający ból głowy, silne osłabienie, gorączka do 39-40 stopni, całkowita utrata apetytu. Do leczenia tego stanu konieczna jest masowa antybiotykoterapia.

Niektóre rodzaje paciorkowców grupy A powodują ostre zapalenie migdałków, które w niekorzystnym przebiegu mogą przekształcić się w niebezpieczne choroby reumatologiczne. Te stany patologiczne są groźne przez rozwój wad serca, które objawiają się tworzeniem się u dziecka objawów niewydolności serca.

Leczenie zakażenia paciorkowcami przeprowadza się z uwzględnieniem głównej lokalizacji procesu zapalnego. Podstawą leczenia jest przepisywanie leków przeciwbakteryjnych.Te środki są przypisane do kursu wymiany.

Przez 3-4 dni od pierwszego podania antybiotyku wymagane jest laboratoryjne monitorowanie skuteczności przepisanej terapii. W tym celu wykonuje się pełną morfologię krwi. Leukocyty i ESR powinny się zmniejszyć w tym teście laboratoryjnym.

Czas trwania leczenia przeciwbakteryjnego zależy od ciężkości patologii zakaźnej. Średnio terapię patologii paciorkowcowych prowadzi się przez 10-14 dni. W niektórych przypadkach czas trwania leczenia może być dłuższy.

Częstotliwość przyjmowania leków, a także dawkowanie przepisanego antybiotyku, wykonuje lekarz prowadzący, biorąc pod uwagę wiek i masę chorego dziecka. Niszczący wpływ na paciorkowce mają preparaty penicylinowe.

Jeśli podczas pierwszej kontroli skuteczności leku przeciwbakteryjnego nie wywarł on pozytywnego wpływu, zostaje on anulowany i zastąpiony innym.

Mają także niszczący wpływ na różne paciorkowce cefalosporyny. Wywierają one wpływ zarówno na rosnące kolonie, jak i na istniejące. Zazwyczaj środki te są przepisywane pozajelitowo. Nadmierna dawka i dzienna dawka mogą prowadzić do zwiększonych działań niepożądanych.

Leczenie objawowe odgrywa również ważną rolę w leczeniu zakażeń paciorkowcowych. Różne leki przeciwzapalne są stosowane w celu zmniejszenia objawów zatrucia.

Pomaga normalizować przyjmowanie leków przeciwgorączkowych o wysokiej temperaturze ciała. Najczęściej w praktyce dziecięcej wykorzystywane są fundusze oparte na paracetamolu i ibuprofenie.

Immunostymulująca terapia interferonem ma drugorzędne znaczenie i jest stosowana do łącznego zakażenia paciorkowcami i różnymi wirusami.

Przestrzeganie zasad higieny osobistej jest konieczne, aby chronić organizm przed różnymi chorobami zakaźnymi.

Podczas masowych wybuchów infekcji paciorkowcowych w instytucjach edukacyjnych można wprowadzić nadzwyczajny środek zapobiegawczy - kwarantanna.

Rodzinne przypadki infekcji pomogą tylko zapobiec staranne wdrażanie wszystkich zasad higieny. Używanie cudzych ręczników, a także środków higieny osobistej nie może.

Identyfikacja nosicieli niektórych form zakażenia paciorkowcowego wymaga obowiązkowego medycznego monitorowania stanu zdrowia niemowląt. Wszystkie umiarkowane dzieci uczęszczające do instytucji edukacyjnych muszą koniecznie spędzić ostry okres choroby w domu.

W tym czasie nie powinieneś chodzić do szkoły lub przedszkola, ponieważ takie wizyty mogą prowadzić do masowych wybuchów zakaźnych patologii.

Zobacz następny film na temat chorób wywoływanych przez paciorkowce.