Jak nauczyć dziecko chodzić?

Pierwsze kroki normalnie rozwijającego się dziecka są obserwowane przez szczęśliwych rodziców w wieku 9-18 miesięcy. A jeśli spojrzysz na te warunki początku chodzenia u dzieci, staje się jasne, że jest to bardzo indywidualna umiejętność. Więc nie ma jednego standardu dla wszystkich dzieci.

W praktyce wiele dzieci rozwija się zgodnie z normami opisanymi w literaturze pediatrycznej - najpierw uczą się czołgać, potem stać na nogach w łóżeczku, poruszać się, trzymać się boków kojca i mebli, a na końcu zrobić pierwsze krótkie kroki bez wsparcia. Ale jest też dużo dzieci, które pomijają etap pełzania i zaczynają chodzić niemal natychmiast po opanowaniu umiejętności siedzenia.

Większość dzieci podejmuje pierwsze samodzielne kroki w wieku 12-15 miesięcy. W tym przypadku są dzieci, które zaczynają chodzić w wieku 9 miesięcy, a są zupełnie zdrowe dzieci, które stawiają pierwsze kroki w ciągu 18 miesięcy i później.

Istnieje wiele czynników, które wpływają na wiek dziecka:

• Gdyby dziecko zaczęło stawiać pierwsze kroki i zachorowało, mogłoby to opóźnić jego próby samodzielnego chodzenia.
• Jeśli pierwszym próbom chodzenia towarzyszyły bolesne upadki, może to również wpływać na szybkość uczenia się chodzenia.
• Bardziej rozbawione i aktywne dzieci uczą się poruszać na dwóch nogach przed pierwszymi urodzinami. Wyrafinowane i spokojne maluchy zaczynają chodzić później - po roku.
• Jeśli dziecko jest duże, zwykle robi pierwsze kroki później niż chude dziecko, ponieważ fizycznie trudniej jest utrzymać ciało podczas chodzenia.
• Dzieci ze spokojnym temperamentem również uczą się chodzić później, ponieważ nie wahały się długo, by porzucić wypróbowaną metodę raczkowania.

Zobacz następny film, aby uzyskać więcej szczegółów.

Takie pytanie często zadają matki, których dzieci próbują chodzić wcześniej niż ich rówieśnicy. Zwróć uwagę, że ciało dziecka może wytrzymać znaczne obciążenia, jeśli etapy rozwoju dziecka pójdą same, tzn. Nikt nie popycha go do siedzenia lub chodzenia. U dzieci, które stawiają pierwsze kroki, nogi mogą zacząć się wyginać, ale wiek nie wpływa na ten problem.

Nawet jeśli twoje dziecko jest wesołym i wesołym orzeszkiem, a także aktywnie raczkuje, jeśli skończyło już 15 miesięcy, a on nie zaczął chodzić, powinieneś iść okrucieństwo, aby skonsultować się ze specjalistami.

Jeśli dziecko ma już 18 miesięcy, ale nigdy nie zaczął chodzić, zdecydowanie powinieneś pójść do ortopedy i neurologa.

Ćwiczenia:

1. Aby skonsolidować zdolność do samodzielnego stania Połóż dziecko twarzą do dołu na nogach i trzymając dziecko za biodra, kołysaj dziecko w tę iz powrotem. To zmusi go do stania na równych stopach. Możesz zacząć robić to od 9 miesiąca życia, ale jeśli dziecko nie spieszy się, aby wstać podczas kołysania, oznacza to, że nadal ma słabe mięśnie nóg i takie ćwiczenie powinno zostać odroczone na teraz.
2. Aby rozwinąć koordynację od 6 miesięcy możesz ćwiczyć fitball (niech piłka będzie średniej wielkości i nie do końca napompowana). Po odłożeniu dziecka na twarz fitball, mocno przytrzymaj dziecko za biodra i przechyl je w różnych kierunkach.
3. Kiedy dziecko nauczy się wstawać za pomocą rekwizytu, stymuluj konsolidację tej umiejętności za pomocą ulubionej zabawki. Przenieś zabawkę na podłogę (dziecko będzie się czołgać za nią) na krzesło, a następnie podnieś ją, aby okruchy chciały wspiąć się na zabawkę, ściskając krzesło.
4. Możesz „chodzić” z dzieckiem w wieku powyżej 9 miesięcy za pomocą dwóch pałeczek lub obręczy. Weź dwa kije o wysokości około 1,2 m, pozwól stałemu dziecku chwycić je i położyć ręce na dłoniach. Następnie powoli zacznij iść do przodu, przesuwając kije tak, jakby były nartami. Jeśli zdecydujesz się użyć obręczy, niech dziecko będzie w środku, a ty będziesz na zewnątrz. Zacznij przesuwać obręcz do przodu, do tyłu, w okręgu. Więc popchniesz okruchy do ruchu.
5. Jeśli dziecko już wie, jak poruszać się po pokoju, trzymając się za rękę, naucz go, aby przekroczył przeszkodę. Taką przeszkodą może być lina lub sznur na wysokości kolan okruchów. Ciągnąc linę między meblami, przynieś jej dziecko i zaproponuj, żebym się nadepnął.
6. Jeśli dziecko nauczyło się już wchodzić na nogi, gdy dorosły trzyma ręce (zwykle w wieku 9-10 miesięcy), niech dziecko trzyma się wózka lub wózka z zabawkami. Gdy tylko wózek zacznie się poruszać, dziecko sięgnie po niego i zacznie chodzić. Podeprzyj wózek tak, aby nie oddalał się od dziecka. Najlepsza opcja - spacerowicze na wózkach.

• Nie należy kłaść dziecka na nogach, jeśli jego ciało nie jest jeszcze gotowe do chodzenia.
• Ważne jest, aby wspierać ruch okruchów. Ćwicz z dzieckiem, zapisz go na basenie, ćwicz w domu z fitballem, zachęcaj do raczkowania.
• Podczas gdy dziecko uczy się chodzić wzdłuż wsparcia, zastanów się, gdzie będzie ono najbardziej bezpieczne. Pozwól dziecku „trenować” obok otomana, sofy lub innych trwałych mebli.
• Wskazane jest, aby nauczyć dziecko chodzić w domu bez butów i skarpet. Chodzenie boso stymuluje zakończenia nerwowe na stopach i sprzyja hartowanie.
• Idealnie, spacer dziecka nie powinien być celem, a jedynie środkiem. Wykorzystuj więc na przykład motywację i ciekawość dziecka, np. Oferuj okruchy, aby iść do matki, zabawki lub w innym celu. Ustaw cel w jednym lub dwóch krokach od dziecka.
• Nie powinieneś porównywać chodzenia swojego dziecka z innymi dziećmi. Jeśli rówieśnicy już chodzą, a jeszcze nie jesteście, nie zniechęcajcie się i nie bądźcie rozczarowani, ale chwalcie każdego za każdy, nawet mały sukces.
• Jeśli dom jest zbyt chłodny, aby chodzić boso, weź skarpetki na okruchy, w których podeszwa jest gumowana.
• Jeśli dziecko upadło, nie wpadaj w panikę i nie krzycz. Spróbuj uspokoić okruchy i spraw, by ten odcinek był dla niego niezbyt zauważalny.
• Trzymaj dziecko w wózku mniej podczas chodzenia. Pozwól dziecku na pierwsze urodziny przewieźć tylko na plac zabaw lub do parku. Zachęcaj dziecko do poruszania się i zabawy z dziećmi.
• Spraw, by dom był jak najbardziej bezpieczny dla okruchów. Ostre narożniki mebli, delikatne wazony na podłodze, otwieranie drzwi szafek z domowymi środkami czyszczącymi, gniazdek elektrycznych, śliskich dywanów, wiszących obrusów, delikatnych przedmiotów - kieruj uwagę na te drobiazgi.
• Nie podtrzymuj okruchów pach, ponieważ jest to obarczone zepsutą postawą i deformacją stóp. Możesz trzymać dziecko za rękę lub przedramię.

Starając się pomóc dzieciom nauczyć się iść szybciej, dorośli tworzą różne produkty edukacyjne. Użyteczność, bezużyteczność, a nawet szkoda takich rzeczy są często dyskutowane. Jednym z tych kontrowersyjnych urządzeń do nauki chodzenia są spacerowicze. Są to okrągły stół z siedziskiem i kołami. Wysokość siedzenia można często regulować. Kiedy dziecko siedzi w takim urządzeniu, może zsunąć się z nóg i poruszać się po pokoju.

O chodziku zawsze dużo się kłóć. Mają wielu zwolenników i wielu zagorzałych przeciwników. W rzeczywistości, jeśli unikasz kupowania niebezpiecznych tanich modeli, używasz ich w wieku określonym w instrukcji i przestrzegasz zasad bezpieczeństwa, spacerowicze nie przynoszą szkody.

Opinia dr Komarowskiego na temat korzystania z walkerów, patrz poniższy film.

Ważne punkty w używaniu walkera:

• Urządzenie nie jest odpowiednie dla dzieci, które jeszcze nie nauczyły się siedzieć.
• Chodzik dla dzieci nie powinien być pozostawiony bez opieki.
• Zbyt długi pobyt w tym urządzeniu powoduje obciążenie pleców dziecka.

Jednak jeśli chodzi o nieszkodliwych spacerowiczów, są one tak bezużyteczne (jeśli mówimy o umiejętnościach chodzenia). Dzieciak w takim urządzeniu nie chodzi w ogóle, ale zsuwa się z podłogi i toczy się dalej. Jednocześnie nie balansuje wcale, nie jest wyszkolony do koordynowania ruchów, a także jest całkowicie zabezpieczony przed upadkiem.

Oprócz chodzika, który pomaga rodzicom nauczyć dziecko chodzić, istnieją takie urządzenia:

1. Wózek inwalidzki lub chodzik. Dziecko trzyma ją za rękę i popycha wózek do przodu. Inne mobilne zabawki są również dobre - wózek, samochód, wózek i inne.
2. Wodze. Dzięki takiemu rozwiązaniu ramiączek dorosły zabezpiecza okruchy przed upadkiem podczas pierwszych prób samodzielnego chodzenia.

Słynny lekarz uważa spacerowiczów za przydatne tylko dla rodziców, ponieważ pozwalają matce na chwilę odpocząć w komunikacji z okruchami. Ale ponieważ spacerowicze nie przyspieszają przejścia dziecka na wyprostowany spacer, Komarowski w tym samym celu zaleca zakup kojca.

Chodzenie na palcach dziecka podczas nauki poruszania się na dwóch nogach jest absolutnie normalne. Wynika to z dobrego rozwoju mięśni łydek u dzieci odpowiedzialnych za ruch stóp w płaszczyźnie strzałkowej (od przodu do tyłu). To oni zapewniają dziecku wzrost na skarpetach podczas chodzenia.

Również palenie może być objawem problemów neurologicznych, ale nigdy nie jest to jedyna manifestacja. Jeśli więc dziecko nie ma żadnych innych niepożądanych objawów, nie warto się martwić o chodzenie na palcach.

Cechy pierwszych butów dla dziecka:

• wysoka twarda pięta;
• wygodny łącznik;
• elastyczna podeszwa;
• materiał naturalny;
• siła;
• lekkość

Jeśli chodzi o podbicie w pierwszych butach dziecka, opinie ortopedów były podzielone:

• Niektórzy lekarze uważają, że jest to konieczne, jako zapobieganie rozwojowi płaskostopia.
• Inni eksperci twierdzą, że podbicie osłabia muskulaturę stopy. Mechanicznie tworzy zakręt stopy, który powinien rozwinąć się u dziecka w naturalny sposób. Ci ortopedzi zalecają zbieranie dość luźnego obuwia do chodzenia, w którym wygina się podeszwa, a także przy każdej okazji, aby maluch mógł chodzić boso.

Najlepszym rozwiązaniem, jakie rozważamy, jest chodzenie po ulicy w butach z podparciem łukowym, aw domu - chodzenie boso.

Kiedy dziecko nauczy się chodzić, ważne jest, aby spojrzeć na swoje mieszkanie oczami dziecka i podjąć niezbędne środki ostrożności:

• Dziecko będzie teraz w stanie dotrzeć do tych przedmiotów, których wcześniej nie mógł zabrać, na przykład na filiżankę gorącej herbaty na stoliku do kawy;
• Usuń obrusy, zapnij sznury, ponieważ teraz okruchy wykorzystają je, aby się złapać.
• Usuń lekkie przedmioty, na których dziecko może się opierać, aby nie poruszyły się, gdy dziecko je złapie.
• Przydziel miejsce na „szkolenie”, w którym będzie chodził. Podłoga nie powinna być śliska. W niektórych przypadkach będziesz musiał dokonać zmiany w domu.

W procesie opanowywania chodzenia możliwe są następujące trudności:

1. Częste upadki. Przyczyną tego problemu jest słaby wzrok. Tak więc, jeśli okruchy często spadają, zaleca się spotkanie z okulistą.
2. Strach przed samotnym chodzeniem. Najczęściej jest to problem psychologiczny, wynikający z bolesnego upadku lub strachu. Nie karć dzieciaka i nie spiesz się z nim, i aprobuj jego działania i wsparcie.
3. Hipertonię mięśni nogi. Jego konsekwencją jest ciągłe chodzenie po skarpetkach. W przypadku zwiększonego tonu zazwyczaj przepisuje się gimnastykę i masaż.
4. Niewłaściwa pozycja stopy podczas chodzenia. Normalna pozycja to równoległe ułożenie stóp. Dzięki słabym więzadłom możliwe są odchylenia od normy - dziecko może „splątać się” (stopy są zwrócone ku sobie), chodzić na palcach ze stopą „zaśmieconą” na zewnątrz lub „wypełniać” stopę wewnątrz. W przypadku takiego odchylenia ważne jest, aby natychmiast udać się do ortopedy i rozpocząć korektę na czas.

Aby dowiedzieć się, jak nauczyć dziecko chodzić, zobacz program „Żyć zdrowo”.