Objawy i leczenie świnki u dzieci

Świnka odnosi się do kategorii takich chorób dziecięcych, w których dziecko koniecznie potrzebuje pomocy. I nie chodzi o to, że sama choroba jest niebezpieczna. Największym zagrożeniem są jego komplikacje. O tym, jak i dlaczego świnka się rozwija i co robić, powiemy w tym materiale.

Świnka popularnie nazywana po prostu świnią. Jeszcze wcześniej choroba ta, znana od niepamiętnych czasów, nazywana była glinianą kobietą. Obie nazwy w pełni odzwierciedlają obraz kliniczny tego, co się dzieje. Z tą ostrą chorobą zakaźną dotknięte są zauszne gruczoły ślinowe. W rezultacie owal twarzy jest wygładzony, staje się okrągły, jak u prosiąt.

Czasami rozciąga się nie tylko na obszar gruczołów ślinowych za uszami, ale także na gruczoły płciowe, a także na inne narządy, które składają się z tkanki gruczołowej, na przykład trzustki. Wpływa na to również układ nerwowy.

Noworodki ze świnką praktycznie nie chorują, ponieważ choroba nie występuje u niemowląt. Zakażenia podatne na dzieci od 3 lat. Maksymalny wiek grupy ryzyka wynosi 15 lat. Nie oznacza to, że dorosły nie może dostać świnki od dziecka. Może, ale to prawdopodobieństwo jest małe.

Kilkadziesiąt lat temu, a nawet teraz (przez stare wspomnienia), wiele matek chłopców bardzo boi się tej dolegliwości, ponieważ zapalenie przyusznic, jeśli wpływa na gonady dziecka, może prowadzić do bezpłodności. Taki wynik był naprawdę dość powszechny pół wieku temu. Teraz, ze względu na ogólne szczepienia, przypadki świnki są mniej powszechnei przebieg choroby stał się nieco łatwiejszy.

Chłopcy mają kilka razy częściej świnkę niż dziewczęta. Po przeniesieniu świnka rozwija trwającą przez całe życie odporność dziecka. Istnieją jednak również przypadki ponownego zakażenia, jeśli z jakiegoś powodu uporczywa odporność nie pojawiła się po raz pierwszy. Wśród „recydywistów” dominują również chłopcy.

Wcześniej choroba była nazywana epidemicznym zapaleniem ślinianki przyusznej. Taka nazwa w medycznych książkach referencyjnych jest zachowana do dziś, ale nie można jej uznać za całkowicie wiarygodną. To zasługa na ponowne szczepienie. Epidemie tej choroby nie zdarzały się od kilku dziesięcioleci i dlatego przymiotnik „epidemia” jest stopniowo wypierany. Kiedy prosiaczek zostaje znaleziony u dziecka, lekarz zapisuje teraz jedno słowo w dokumentacji medycznej - zapalenie przyusznic.

Wirus wywołujący tę nieprzyjemną chorobę należy do rodzaju rubulwirusów i na tej podstawie jest najbliższym „rodzimym” wirusem grypy rzekomej 2 i 4 u ludzi i kilku odmian paragrypy u małp i świń. Trudno nazwać paramyksowirusa silnym i stabilnym, ponieważ pomimo całej jego przebiegłości szybko zapada się w środowisku zewnętrznym. Umiera, jak większość jego „krewnych”, po podgrzaniu, gdy jest wystawiony na działanie promieni słonecznych i sztucznych promieni ultrafioletowych, bojąc się kontaktu z formaliną i rozpuszczalnikami.

Ale w zimnie wirus świnki czuje się świetnie.

To właśnie ta cecha determinuje sezonowość choroby - świnia najczęściej choruje zimą. Wirus jest przenoszony przez kropelki unoszące się w powietrzu, niektóre źródła medyczne wskazują na możliwość zakażenia przez kontakt.

Okres inkubacji od momentu zakażenia i do momentu wystąpienia pierwszych objawów od 9-11 do 21-23 dni. Najczęściej - dwa tygodnie. W tym czasie paramyksowirusowi „udaje się” na błonach śluzowych jamy ustnej, przenika do krwi, powoduje, że krwinki czerwone „sklejają się” i dostają się do gruczołów, ponieważ tkanka gruczołowa jest ulubionym i najkorzystniejszym środowiskiem do jej replikacji.

W początkowej fazie po zakażeniu choroba nie objawia się, ponieważ wirus, czynnik sprawczy choroby, potrzebuje czasu, aby zinfiltrować i zacząć działać wewnątrz ciała dziecka. Na jeden lub dwa dni przed pojawieniem się pierwszych jasnych oznak świnki dziecko może odczuwać lekki dyskomfort - ból głowy, uczucie bezprzyczynowego zmęczenia, lekkie bóle mięśni, dreszcze i problemy z apetytem.

Gdy tylko wirus dostanie się do gruczołów ślinowych, pierwsze objawy pojawiają się w ciągu kilku godzin. Najpierw wzrasta ciepło i zaczyna się poważne zatrucie. Około dzień później, gruczoły uszne powiększają się (symetrycznie po jednej lub obu stronach). Procesowi temu towarzyszą suche usta, ból podczas próby żucia lub mówienia.

Często dzieci, zwłaszcza małe, które nie rozumieją dokładnie, gdzie boli, zaczynają narzekać na „bolące ucho”. Ból naprawdę promieniuje na uszy, więc dzieci nie są tak daleko od prawdy. W przeciwieństwie do bólu, szum w uszach może być dość wyraźny. Jest to związane z zewnętrznym naciskiem gruczołów obrzękowych na narządy słuchu.

Zazwyczaj staje się obrzęk kilka godzin wcześniej niż drugi. Twarz dziecka wygląda okrągła, nienaturalna. Co więcej, jest zaokrąglony, jeśli gruczoły podjęzykowe i podżuchwowe mają stan zapalny za nausznikami.

W dotyku obrzęk jest luźny, zmiękczony, kruchy. Kolor skóry dziecka się nie zmienia. W tym nieco „rozdętym” stanie dziecko może przebywać 7-10 dni. Wtedy choroba maleje.

Po 2 tygodniach może rozpocząć się „druga fala”, którą lekarze oceniają jako powikłanie świnki. Podobnie wpływa na jądra u chłopców i jajników u dziewcząt. „Strajk” na układ rozrodczy jest najczęściej podejmowany przez chłopców. Przypadki porażki gruczołów płciowych u płci pięknej są raczej wyjątkiem niż regułą.

Rzadziej wirus może dotrzeć do gruczołu krokowego u chłopców i gruczołu sutkowego u dziewcząt. Drugiemu przyjściu świnki, podobnie jak pierwsze, towarzyszy wysoka gorączka i pogorszenie ogólnego stanu. Zaatakowane jądra powiększają się. Zmiany jajnikowe nie mogą być określone wizualnie, ale USG przyjdzie na ratunek. Ponadto dziewczyna może zacząć narzekać na dręczący ból w podbrzuszu w prawo lub w lewo, a także z obu stron w tym samym czasie. Stan trwa do 7-8 dni.

Ze strony układu nerwowego podczas „drugiej fali” mogą również wystąpić objawy wskazujące na powikłania świnki. Najczęściej występuje surowiczo zapalenie opon mózgowych. Zgadywanie, że coś takiego może przytrafić się dziecku, jest możliwe poprzez podniesienie temperatury do 40,0 stopni i więcej, a także przez częste bolesne wymioty. Dziecko nie może dosięgnąć brody do mostka, prawie nie poradzi sobie z prostym zadaniem - zgiąć i zgiąć kolana. Jeśli podczas powrotu choroby dziecko zaczęło narzekać na ból brzucha, z tyłu na tle ciepła, to warto zbadać stan jego trzustki - Prawdopodobnie wirus ją uderzył.

Bolesność gruczołów ślinowych jest najlepiej definiowana przeze mnie w dwóch punktach - przed płatkiem ucha i za nim. Są to klasyczne oznaki świnki, jednak w praktyce wszystko może być bardzo zróżnicowane, ponieważ świnka ma różne stopnie, różne typy i odpowiednio różne objawy.

Epidemia świnki lub, jak to się nazywa, wirusowa świnka, w której wirus ma wpływ na gruczoły, nazywana jest specyficzną. Najczęściej występuje prawie zawsze przy charakterystycznych jasnych objawach. Niespecyficzna świnia jest bezobjawowa lub ma łagodne objawy. Czasami utrudnia to diagnozowanie, zwłaszcza jeśli pierwsze objawy były niespecyficzne, „druga fala” ataku wirusa w tym przypadku jest postrzegana niespodziewanie, co jest obarczone komplikacjami.

Świnka jest zaraźliwa, zawsze jest wywoływana przez wirusa. Nie zaraźliwe niebezpieczeństwo dla innych nie. Porażka gruczołów ślinowych z banalną przyusznicą może być spowodowana urazem ślinianek przyusznych, hipotermią. Takie zapalenie ślinianki nazywane jest również nie-epidemią.

Ślinianka może przepływać w trzech formach:

• łagodne (objawy nie są wyraźne lub łagodne - temperatura wynosi 37,0-37,7 stopni bez wyraźnego zatrucia);
• średnie (objawy są umiarkowane - temperatura dochodzi do 39,8 stopni, gruczoły są znacznie powiększone);
• ciężkie (objawy są wyraźne, stan dziecka jest ciężki - temperatura powyżej 40,0 stopni z długotrwałą obecnością, ciężkie zatrucie, zmniejszenie ciśnienia krwi, anoreksja).

Świnka jest zwykle ostra. Ale w niektórych przypadkach występuje także przewlekłe schorzenie, które od czasu do czasu staje się stanem zapalnym w śliniankach ślinowych. Przewlekłe zapalenie przyusznic zwykle odnosi się do niezakaźnego. Wulgarny (zapalenie ślinianek) występuje tylko na tle porażki gruczołów ślinowych. Skomplikowana choroba to choroba, w której inne gruczoły są również dotknięte chorobą, a także układ nerwowy dziecka.

W konfrontacji z paramyksowirusem choroba nie zaczyna się u każdego dziecka. Głównym powodem, który wpływa na to, czy dziecko ma świnkę, czy nie, jest jej stan odpornościowy.

Po szczepieniu dziecko może również zachorować, ale w tym przypadku świnka będzie mu znacznie łatwiejsza, a prawdopodobieństwo poważnych powikłań będzie minimalne. W liczbach wygląda to tak:

• Wśród dzieci, których rodzice odmówili szczepienia, częstość występowania przy pierwszym kontakcie z paramyksowirusem wynosi 97–98%.
• Powikłania świnki rozwijają się u 60-70% nieszczepionych dzieci. Co trzeci chłopiec po zapaleniu gruczołów płciowych pozostaje bezowocny. U 10% nieszczepionych dzieci głuchota rozwija się w wyniku świnki.

Wiele zależy od sezonowości, ponieważ pod koniec zimy i wczesną wiosną u dzieci z reguły pogarsza się stan odporności, co stanowi największą liczbę zidentyfikowanych czynników świnki. Zagrożone są dzieci, które:

• często cierpią na przeziębienia i infekcje wirusowe;
• niedawno ukończył długi kurs leczenia antybiotykami;
• niedawno otrzymał terapię hormonalną;
• mają choroby przewlekłe, takie jak na przykład cukrzyca;
• nie dość i niedożywione, mają niedobory witamin i mikroelementów.

Reżim epidemiczny odgrywa ważną rolę w zakażaniu dziecka ze ślinotokiem. Jeśli dziecko uczęszcza do przedszkola lub uczęszcza do szkoły, szanse na zarażenie są naturalnie wyższe. Główna trudność polega na tym, że zainfekowane dziecko staje się zaraźliwe na kilka dni przed pojawieniem się pierwszych objawów. Ani on, ani jego rodzice nie są jeszcze świadomi tej choroby, a otaczające dzieci są już aktywnie zakażone podczas wspólnych gier i badań. Dlatego do czasu pierwszych oznak zakażenia może być kilkadziesiąt osób.

W przebiegu choroby zapalenie przyusznic jest niebezpieczne z powikłaniami, takimi jak drgawki gorączkowe, które mogą rozwinąć się z powodu wysokiej gorączki, a także odwodnienia, zwłaszcza u małych dzieci. W późniejszych etapach niebezpieczeństwo świnki leży w możliwym uszkodzeniu innych gruczołów ciała.

Po zapaleniu jąder (zapalenie jąder u chłopców), które ustępuje po 7-10 dniach, może wystąpić całkowity lub częściowy zanik jąder, co prowadzi do pogorszenia jakości nasienia i późniejszej niepłodności męskiej. Dorastający chłopcy mają szansę na rozwój zapalenia gruczołu krokowego, ponieważ wirus może wpływać na gruczoł krokowy. U małych dzieci zapalenie gruczołu krokowego nie rozwija się.

Konsekwencje dla dziewcząt są znacznie rzadsze, ponieważ paramyksowirus rzadziej infekuje jajniki. Prawdopodobieństwo niepłodności u chłopców po cierpieniu świnki szacuje się, według różnych źródeł, na 10-30%. Dziewczęta, które miały świnkę, mogą mieć dzieci w 97% przypadków. Tylko 3% płci pięknej, która cierpiała na zapalenie gonad, traci funkcje rozrodcze.

Niebezpieczne powikłania zapalenia przyusznic obejmują zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym - zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu. Zapalenie opon mózgowych jest trzy razy częstsze u chłopców niż u dziewcząt. Czasami uszkodzenia układu nerwowego kończą się faktem, że niektóre grupy nerwów tracą swoją funkcję, więc rozwija się głuchota (w 1-5% przypadków świnki), utrata wzroku i ślepota (1-3% przypadków świnki). Wraz z porażką trzustki często rozwija się cukrzyca. Trzustka cierpi w około 65% przypadków skomplikowanej świnki. Cukrzyca rozwija się u 2-5% dzieci.

Po zapaleniu przyusznic stawy mogą ulec zapaleniu (zapalenie stawów), a powikłanie to występuje u około 3-5% dzieci, a u dziewcząt - znacznie częściej niż u chłopców. Rokowanie w takim zapaleniu stawów jest dość korzystne, ponieważ zapalenie stopniowo zanika, 2-3 miesiące po wyzdrowieniu ze świnki.

Ponadto, co jest niebezpieczne dla świnki, zobacz poniższy film.

Typowa świnia nie powoduje trudności w diagnozie, a lekarz już przy pierwszym spojrzeniu na małego pacjenta wie, z czym ma do czynienia. Znacznie bardziej skomplikowana jest sytuacja z nietypowym zapaleniem ślinianki przyusznej - gdy temperatura jest niewielka lub nie ma jej wcale, gdy wewnątrzuszne gruczoły ślinowe nie są powiększone. W takim przypadku lekarz będzie w stanie zidentyfikować świnkę tylko na podstawie badań laboratoryjnych.

Najbardziej kompletny obraz uzyskuje się metodą ELISA, w której określa się przeciwciała wytwarzane przez organizm dziecka przeciwko paramyksowirusowi, który przeniknął do organizmu. Będzie można je znaleźć, nawet jeśli wirus uderzy tylko w trzustkę lub tylko gruczoły płciowe i nie będzie żadnych widocznych objawów.

W ostrej fazie choroby, przeciwciała IgM zostaną znalezione, kiedy odzyskają, są zastąpione przez inne przeciwciała - IgG, które pozostają z dzieckiem na całe życie, są określane podczas każdej analizy i wskazują, że dziecko cierpiało na świnkę i jest odporne na chorobę. Możliwe jest określenie obecności wirusa nie tylko we krwi, ale także w płukaniu gardła, a także w sekrecie ślinianki przyusznej. Cząstki wirusa są wykrywane w płynie mózgowo-rdzeniowym iw moczu.

Ponieważ wirus zawiera substancję, która może powodować alergia, dziecko może wydać test alergii podskórnej. Jeśli paramyksowirus krąży w jego ciele, próbka będzie dodatnia po ujemnej.Ale jeśli w pierwszych dniach wystąpienia choroby próbka wykaże pozytywny wynik, oznacza to, że dziecko już cierpiało na świnkę, a teraz występuje choroba wtórna.

Dodatkowa diagnostyka nie jest wymagana, nawet ukryte formy choroby i wątpliwe przypadki diagnostyczne są rozwiązywane i wykrywane w wyniku badania krwi lub zaczerwienienia nosogardzieli. Aby uzyskać dokładną diagnozę, lekarz z pewnością dowie się, do której szkoły chodzi dziecko, do którego przedszkola uczęszcza, aby zapytać ciała kontrolujące higienę, czy w tych instytucjach wystąpiły ostatnio ogniska świnki.

Śliniankę można leczyć w domu. To prawda, pod warunkiem, że dziecko ma łagodną lub umiarkowaną postać choroby, tylko gruczoły uszne są powiększone i nie ma wysokiej gorączki (powyżej 40,0 stopni) i wyczerpującego zatrucia. Dziecko z ciężkim ślinianką przyuszną, objawami zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego (zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych) z powiększonymi i zapalonymi gruczołami płciowymi i ciężkim zatruciem jest hospitalizowane.

Ponieważ takie powikłanie jak zapalenie jąder (zapalenie gruczołów nasiennych) jest najbardziej niebezpieczne dla starszych chłopców, wszystkim nastolatkom od 12. roku życia zdecydowanie zaleca się leczenie szpitalne pod nadzorem lekarzy. Wszyscy inni chłopcy zdecydowanie potrzebują ścisły odpoczynek w łóżku, ponieważ jego zgodność zmniejsza prawdopodobieństwo zapalenia jąder o 3-4 razy.

Odpoczynek w łóżku pokazywany jest wszystkim dzieciom, niezależnie od płci. Do tego dodaj specjalne jedzenie. Niezależnie od tego, czy trzustka jest dotknięta, dziecko powinno otrzymać ciepłe, starte półpłynne jedzenie, tłuczone ziemniaki i płynne płatki zbożowe. Przy silnym zapaleniu i wzroście gruczołów ślinowych zamka bardzo trudno jest dziecku przeżuć, dlatego nie ma potrzeby dawania czegokolwiek, co wymaga żucia, aby zmniejszyć mechaniczne obciążenie szczęki.

Preferuje się parę i potrawy duszone, przeciery owocowe, produkty mleczne. Zabronione wszystkie smażone, wędzone, solone i marynowane, a także soki i surowe warzywa, tłuste potrawy, ciastka. Po jedzeniu należy płukać gardłem słaby roztwór furatsiliny.

Dziecko nie powinno mieć kontaktu ze zdrowymi dziećmi, ponieważ jest zakaźne przez cały ostry okres. Będzie mógł chodzić na spacery dopiero po uzyskaniu zgody lekarza - zazwyczaj 14 dni po wystąpieniu choroby. Warunkiem powrotu do zwykłej codziennej rutyny i spacerów jest brak temperatury, zatrucie i brak powikłań.

Zapalone gruczoły ślinowe można ogrzać suchym ciepłem. Do tego celu nadaje się elektryczna podkładka grzejna, wełniany szalik lub szalik, podgrzana sól.

Ponieważ zapalenie przyusznic jest chorobą wirusową, nie wymaga specjalnego leczenia. Leki są potrzebne tylko do stosowania objawowego. Poza dietą, leżeniem w łóżku i suchym ciepłem, leki przeciwgorączkowe są przepisywane gruczołom dotkniętym chorobą dziecka (gdy temperatura wzrasta powyżej 38,5 stopni). Najbardziej preferowane produkty zawierające paracetamol - Paracetamol, Nurofen, Panadol. Dobrze pomaga lekowi niesteroidowemu „Ibuprofen”.

Jeśli temperatura jest trudna do skorygowania, leki nie trwają długo, a ciepło znowu wzrasta, można łączyć Paracetamol z Ibuprofenem, podając je jeden po drugim. Po pierwsze, jeden lek, a po kilku godzinach - inny. Daj dziecku temperaturę „Asipirin” nie może. Kwas acetylosalicylowy może powodować zagrażający życiu zespół Ray'a u dzieci, który wpływa na wątrobę i mózg. Aby usunąć opuchliznę z zapaleniem przyusznic, można oczywiście stosować leki przeciwhistaminowe za zgodą lekarza. „Suprastin”, „Tavegil», «Loratadyna» w dawce wiekowej pomoże złagodzić stan dziecka, ponieważ eliminują uczulenie wywołane przez wirusa.

Podczas leczenia dziecko z pewnością będzie musiało zapewnić obfity schemat picia. Temperatura cieczy nie powinna być wysoka, najlepiej absorpcja cieczy, która w swojej temperaturze jest równa temperaturze ciała dziecka. Leki przeciwwirusowe w większości z zapaleniem przyusznic nie mają żadnego wpływu i nie wpływają w żaden sposób na szybkość powrotu do zdrowia. To samo można powiedzieć o popularnych preparatach homeopatycznych o określonym działaniu przeciwwirusowym.

Leki przeciwdrobnoustrojowe nie wpływają na wirusa, który spowodował chorobę, ale znacząco osłabiają układ odpornościowy, a tym samym zwiększają prawdopodobieństwo powikłań dziesiątki razy.

Leki przeciwwirusowe, głównie dożylne, w warunkach szpitalnych mogą być stosowane wyłącznie w leczeniu dzieci z ciężką świnką i powikłaniami ośrodkowego układu nerwowego - z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych lub zapaleniem opon mózgowych. Będą to interferony rekombinowane i leukocytarne. Leki nootropowe mogą być przepisywane wraz z nimi («Pantogam», «Nootropil»). Poprawiają dopływ krwi do mózgu, minimalizując w ten sposób skutki zmiany.

Wraz z porażką gruczołów płciowych u dzieci, oprócz leków przeciwgorączkowych i przeciwhistaminowych, można przepisać dożylne iniekcje kroplowe glukozy z askorbiną i hemodezą, a także podawanie hormonu glikokortykosteroidowego. «Prednizolon». Chłopcy na jądrach tworzą specjalny bandaż, który utrzymuje mosznę w stanie podwyższonym. Przez 2-3 dni zimne płyny (na bazie wody) nakłada się na jądra, a następnie przydatne będzie suche ciepło (na przykład szalik z wełny lub sucha wata).

Kiedy przepisuje się zapalenie trzustki, lek łagodzący skurcze mięśni gładkich, „No-shpu”, „Papaverin”. Normalizacja pracy organizmu pozwala na stosowanie specjalnych leków stymulujących enzymy - „Contric”, „Aniprol”. Większość tych leków jest bardzo trudna do podania dziecku w domu, wymagają podawania dożylnego wraz z roztworem glukozy, dlatego leczenie hospitalizowane jest zalecane dla chorego dziecka z powikłaniami w postaci zapalenia trzustki.

W pierwszych dniach można umieścić miejsce na trzustce zimno, w ciągu dwóch lub trzech dni można zrobić kompresy rozgrzewające na sucho.

To może tylko zranić małego pacjenta. Wszystkim dzieciom pokazano kompleksy witamin, które są odpowiednie dla wieku i zawierają nie tylko podstawowe witaminy, ale także minerały, ponieważ przyjmując leki przeciwhistaminowe, organizm może stracić wapń.

Chirurdzy muszą interweniować w leczeniu zapalenia przyusznic tylko w wyjątkowych przypadkach. Dotyczy to zapalenia gruczołów płciowych u chłopców i dziewcząt, które nie podlega leczeniu. Chłopcy wykonują nacięcie w tunice jąder, dziewczyny z silnym zapaleniem jajników mogą poddać się interwencji laparoskopowej. Zwykle nie jest to konieczne i jest bardziej miarą rozpaczy niż istniejąca praktyka medyczna dla zapalenia ślinianki przyusznej.

Wszystkie dzieci po śwince powinny być obserwowane w klinice w miejscu zamieszkania w ciągu miesiąca. Faceci, którzy cierpieli na komplikacje z centralnego układu nerwowego, przez 2 lata są w przychodni z neurologiem i specjalistą chorób zakaźnych.Dzieci po porażce gruczołów płciowych obserwuje się u urologa i endokrynologa co najmniej 2-3 lata. Po zapaleniu trzustki dziecka gastroenterolog powinien obserwować go przez co najmniej rok.

Świnka nie jest uważana za śmiertelną chorobę, jej śmiertelność jest bardzo niska. Ale komplikacje i długotrwałe skutki świnki są dość niebezpieczne, dlatego dzieci są szczepione przeciwko śwince. Niestety wciąż są rodzice, którzy odmawiają szczepień z pewnych powodów osobistych. Należy zauważyć, że uzasadnione medycznie przyczyny szkody, takie jak szczepienie, nie istnieją obecnie.

Jeśli w tym momencie dziecko jest chore, nie można go zaszczepić, pediatra może opóźnić wprowadzenie szczepionki do półtora roku. Drugie szczepienie przysługuje dziecku w wieku 6 lat, pod warunkiem, że do tego wieku nie miał świnki.

Do szczepienia używa się żywej szczepionki, która zawiera osłabione, ale bardzo realne cząstki wirusów. Szczepionka jest produkowana w Rosji. Inokulować podskórnie.

Ten sam lek podaje się dziecku poza planem, jeśli miał kontakt z osobą, która ma ślinotok. Ważne jest wprowadzenie szczepionki. nie później niż 72 godziny po kontakcie. Jeśli dziecko zostało wcześniej zaszczepione, nie ma potrzeby podawania w trybie pilnym leku zawierającego żywe paramyksowirusy. Najczęściej w Rosji dzieci szczepione są preparatem trójskładnikowym produkcji belgijskiej lub amerykańskiej, który jednocześnie chroni je przed odrą i różyczka.

Faceci z patologicznie osłabioną odpornością - z zakażeniem HIV, z gruźlicą, z pewnymi dolegliwościami onkologicznymi, otrzymują medyczne odwrócenie uwagi od szczepień. Dla każdego z nich decyzja o szczepieniu przeciwko śliniance jest podejmowana indywidualnie, w tym celu należy wybrać czas, w którym stan dziecka jest mniej więcej stabilny. Szczepienie jest przeciwwskazane u dzieci z chorobami układu krwiotwórczego.

Szczepienie zostanie odrzucone, jeśli dziecko jest chore, ma gorączkę, zęby wybuchają, zaburzenia trawienia, biegunkę lub zaparcia. Jest to tymczasowy zakaz, który zostanie zniesiony natychmiast po tym, jak dziecko stanie się lepsze.

Ostrożnie lekarz udzieli zgody na szczepienie dziecka uczulonego na białko kurze. Większość szczepionek przeciw śwince jest produkowanych na jej podstawie, infekując zarodki kurcząt wirusem. Wielu rodziców błędnie wierzy, że taka alergia u dziecka jest podstawą zdecydowanego przypadku medycznego. Tak nie jest. Szczepionka zatwierdzona nawet na alergiePo szczepieniu lekarz będzie obserwował stan lekarza szczególnie dokładnie przez godzinę lub dwie, aby w przypadku wystąpienia reakcji alergicznej dziecko szybko otrzymało leki przeciwhistaminowe.

W tym przypadku ryzyko zakażenia jest mniejsze niż ryzyko poważnych powikłań po podaniu leku. Szczepienia nie są oficjalnie uznawane za reaktywne, ale w praktyce lekarze zauważają, że po nim możliwe jest złe samopoczucie, gorączka, zaczerwienienie gardła. Niektóre dzieci zaczynają źle się czuć tylko tydzień po szczepieniu. W takim przypadku dziecko musi zostać pokazane pediatrze.

Zaszczepione dziecko może dostać świnkę. Ale prawdopodobieństwo to jest znacznie niższe niż gdyby dziecko nie zostało zaszczepione. Choroba w przypadku choroby po szczepieniu zwykle występuje w łagodnej postaci bez powikłań, a czasem bez charakterystycznych objawów. Zdarza się, że osoba przypadkowo odkrywa, że ​​ma we krwi przeciwciała, że ​​zachorował na świnkę.

Epidemia świnki jest chorobą, której nie można uratować tylko przez przestrzeganie zasad higieny i prawidłowe odżywianie.Najbardziej niezawodną profilaktyką specyficzną jest szczepienie. Cała reszta to właściwe środki kwarantanny, które są podejmowane w przypadku choroby kogoś ze środowiska dziecka.

Pacjent jest izolowany przez 10-12 dni. W tym czasie kwarantanna przez 21 dni jest ogłaszana w przedszkolu lub szkole. Pomieszczenia, naczynia, zabawki są traktowane ze szczególną ostrożnością, ponieważ paramyksowirusy giną w kontakcie ze środkami dezynfekującymi.

Wszystkie dzieci, które nie były wcześniej zaszczepione przeciwko śwince, jak również dzieci, które nie zostały w pełni zaszczepione (jedna szczepionka z dwóch została wykonana), są pilnie szczepione, jeśli nie minęły więcej niż trzy dni od kontaktu z tym samym wiekiem pacjenta. Od rodziców dla zapobiegania może zrobić wszystko, aby wzmocnić odporność dziecka. To właściwy sposób życia, twardnienie, pełna i zrównoważona dieta, aktywność fizyczna dla dziecka.