Zespół acetonemiczny u dzieci

Zapach acetonu z ust dziecka i sporadyczne wymioty to powód, by skonsultować się z lekarzem. Jest możliwe, że przypadek w zespole acetonowym wymaga obowiązkowego indywidualnego podejścia.

Zespół acetonemiczny u dzieci nie jest uważany za osobną chorobę, jest to zespół objawów związanych z gromadzeniem się ciał ketonowych w osoczu krwi dziecka. W medycynie zespół ma inne nazwy, na przykład kwasicę ketonową bez cukrzycy lub wymioty acetonowe.

Określony stan patologiczny występuje głównie u dzieci dlatego uważany jest za typowy stan patologiczny dzieciństwa. Czasami nie ma racjonalnego wytłumaczenia dla takich ataków wymiotów, zespół uważa się za idiopatyczny lub pierwotny. Dzieje się tak u około 5% dzieci w wieku poniżej 12 lat. W tym przypadku dziewczęta są bardziej podatne na naruszenie niż chłopcy.

Jeśli podstawą kompleksu objawowego jest specyficzna choroba, zespół nazywa się wtórnym. O ile jest to powszechne, lekarzom na całym świecie trudno jest odpowiedzieć - takie statystyki po prostu nie istnieją.

Ciała ketonowe gromadzące się w osoczu krwi u dzieci to aceton, kwas b-hydroksymasłowy, kwas acetooctowy. Jeśli zespół jest niezależnym idiopatycznym kompleksem objawów, zwykle kryzysy acetonemiczne rozwijają się z dużymi okresami czasu między posiłkami (na pusty żołądek).

Wtórny zespół acetonemiczny rozwija się na tle nieskompensowanej cukrzycy, w przypadkach chorób tarczycy, urazów głowy, obecności guzów mózgu, po poważnych zatruciejeśli wystąpił toksyczny wpływ na wątrobę, z ciężkim zatruciem zakaźnym, białaczką.

Mówiąc o zespole wymiotów acetonemicznych, należy to rozumieć nadal dotyczy idiopatycznej acetonemii, a nie wtórnej. Jeśli nagromadzenie ciał ketonowych jest związane z główną chorobą, wówczas opis zespołu jako oddzielnego zespołu objawów nie ma sensu - choroba jest wykrywana i leczona jako konkretna choroba powinna być leczona. Porozmawiamy o stanie kiedy dziecko jest ogólnie zdrowe, ale czasami rodzice zauważają zapach acetonu z jego ust, a także ataki wymiotów, których nie można wyjaśnić.

Ciała ketonowe mogą gromadzić się w osoczu krwi dziecka, które otrzymuje mało węglowodanów z pożywieniem. Przyczyną może być również nadmierne spożycie tłuszczu. W wątrobie dzieci wytwarzanych jest mniej enzymów, które biorą udział w metabolicznych procesach utleniania. Ponadto, ze względu na naturalne czynniki wieku, wszystkie dzieci obniżyły intensywność procesu rozszczepiania i produkcji ciał ketonowych.

Istnieje kilka teorii na temat pochodzenia dziecięcego zespołu acetonicznego. Według jednej wersji wymioty zaczynają się w wyniku tego, że stężenie glukozy w krwi dziecka spada, jeśli jest głodny, a organizm zaczyna tworzyć zapasowe źródła energii - są to ciała ketonowe. Jednak wiele z nich powoduje zatrucie i podrażnienie przewodu pokarmowego. Stąd i przejawy wymiotów.

Zgodnie z inną wersją stężenie glukozy w organizmie dziecka może spaść szybciej niż poziom ciał ketonowych i dlatego występuje ta nierównowaga.

Jednak wszyscy badacze zgadzają się, że głód lub choroba zakaźna w ostrej fazie jest zwykle mechanizmem początkowym.Nagromadzenie stresu, niestabilność psychiczna, długi pobyt w otwartym świetle słonecznym, głód i przejadanie się, nadmierne spożywanie białka i tłuszczu pod nieobecność odpowiedniej ilości pożywienia węglowodanowego może spowodować atak wymiotów acetonowych.

W większym stopniu, zgodnie z obserwacjami pediatrów, dzieci z wysoką pobudliwością w organizacji układu nerwowego są podatne na ten zespół; Objawem zespołu jest kryzys acetonemiczny - stan patologiczny, który pojawił się spontanicznie i nagle lub po pojawieniu się „prekursorów” (niektóre dzieci doświadczają osłabienia przed wymiotami, odmawiają jedzenia, skarżą się na bóle głowy).

Co więcej, niebezpieczne nie są nawet same wymioty, ale fakt, że objawy zatrucia i odwodnienia rosną bardzo intensywnie. - maluch staje się nieelastyczną skórą, suchymi błonami śluzowymi, płacze bez łez, skóra staje się blada. W ciężkim kryzysie możliwy jest rozwój zespołu drgawkowego.

Temperatura ciała wzrasta do 37,5–38,5 stopni. Dziecko skarży się na ból brzucha, może zaparcia lub luźne stolce jako zaburzenie towarzyszące. Najczęściej pierwsze objawy zespołu acetonemicznego objawiające się w ciągu 2-3 lat mogą pogorszyć się w wieku 6-7 lat i całkowicie zaniknąć, zanim dziecko osiągnie wiek 12 lat.

Acetonemia odróżnia się od wszelkich innych wymiotów charakterystycznym zapachem z ust dziecka - niektórzy porównują ją do zgniłych jabłek, niektórzy porównują to z oparami. Ten zapach acetonu może pojawić się nawet na etapie „przedpremierowym”, to znaczy przed początkiem wymiotów. Pachnie nie tylko z ust, ale także z moczu. Czasami zapach jest złapany tylko w bezpośrednim sąsiedztwie dziecka, a czasem nawet w odległości kilku metrów.

Błędem będzie uciekanie się do popularnych i nietradycyjnych środków. Lepiej zacząć od wizyty u pediatry, który dowie się dokładnie, czy patologia jest pierwotna, czy wtórna. Dziecko otrzyma testy laboratoryjne. W tym stanie patologicznym badania krwi zwykle charakteryzują się leukocytozą, zwiększoną liczbą neutrofili i zwiększoną szybkością sedymentacji erytrocytów. Ciała ketonowe znajdują się w moczu.

Bardzo ważne jest, aby odwiedzić lekarza z dzieckiem, ponieważ objawy te są bardzo podobne do zapalenia wyrostka robaczkowego, zapalenia otrzewnej, zapalenia opon mózgowych, zapalenia mózgu, guzów mózgu, zatrucia, a nawet infekcji jelitowej. Tylko wykwalifikowany personel medyczny może odróżnić jednego od drugiego.

Leczenie zespołu acetonemicznego powinno być skomplikowane, a głównym zadaniem jest prawidłowe wyjście z kryzysów i zapobieganie powtarzającym się atakom. Jeśli dziecko jest małe, odwodnienie może być dla niego śmiertelne. Dlatego pożądane jest hospitalizowanie dzieci w szpitalu dziecięcym, gdzie pracownicy medyczni nie pozwolą na odwodnienie. Dieta dla zespołu acetonemicznego wymaga raczej sztywnego ograniczenia w diecie tłuszczów, ale zaleca się spożywanie węglowodanów, które są szybko wchłaniane bez obciążenia (ze zbóż, zbóż). Menu powinno być wyposażone w specjalny tryb picia - musisz pić często i stopniowo.

Niektóre ciała ketonowe, które dostały się do jelita, można zneutralizować za pomocą lewatywy sodowej (do jego przygotowania stosuje się roztwór wodorowęglanu sodu). W przypadku wymiotów acetonowych dziecko jest zalecane do nawadniania doustnego (uzupełnianie równowagi wodno-solnej). Aby to zrobić, użyj „Regidron”, „Humana Electrolyte”, a także alkaliczna woda mineralna lub roztwór soli w domu według metody dr Komarovsky'ego.

Dziecko może otrzymać na przykład leki przeciwwymiotne „TSerukal”, leki przeciwskurczowe, ziołowe środki uspokajające. Przy odpowiednim podejściu, mającym na celu wyeliminowanie odwodnienia, objawy kryzysu nie idą w nic przez 2-4 dni.

Dziecko powinno być regularnie pokazywane lokalnemu pediatrze. Ostrożnie należy przestrzegać diety, nie powinno być obfitości tłustych potraw, pierwszeństwo powinny mieć produkty mleczne, warzywa i owoce. Szczególną uwagę należy zwrócić na zapobieganie sezonowym i nieżytowym chorobom. Ważne jest, aby nie przeciążać psychiki dziecka, monitorować jego emocjonalnego i psychicznego samopoczucia. Utwardzanie i pływanie są pomocne. Ważne jest, aby zapewnić dziecku wystarczającą ilość snu.

Czasami lekarze uznają za konieczne przepisanie przebiegu kuracji witaminami, preparatami enzymatycznymi, masażem. Apteki są dostępne szybkie testy do oznaczania ciał acetonowych i ketonowych, z ich pomocą rodzice mogą niezależnie monitorować stan dziecka, przeprowadzając domowe badania moczu.

Gdy zespół acetonemiczny zostanie wykryty i potwierdzony u dziecka, musi być zarejestrowany przez endokrynologa dziecięcego. Dziecko zostanie usunięte z rejestru, jeśli nie wystąpią powtarzające się kryzysy przez 3 lata, a coroczne badania nie wykazały żadnych odchyleń w analizach.

Więcej na temat syndromu mówi dr Komarowski w następnym wideo.