Objawy i rodzaje upośledzenia umysłowego u dzieci

W dzisiejszym świecie nie można przecenić znaczenia inteligencji, aby osiągnąć sukces w większości sfer ludzkiej działalności, dlatego większość rodziców jest tak trudno usłyszeć, gdy słyszą diagnozę „upośledzenie umysłowe” skierowaną do ich dziecka.

Sytuacja nie jest jednak tak przygnębiająca - nawet takie dziecko jest w stanie osiągnąć akceptowalny poziom rozwoju i być niezależną osobą w dorosłym życiu, wystarczy tylko odpowiednio zbudować proces edukacyjny i edukacyjny.

Upośledzenie umysłowe, znane również jako oligofrenia, jest patologicznym opóźnieniem dziecka od rówieśników we wszystkich obszarach aktywności intelektualnej. Istnieje wiele oznak odróżniających zwykłe awarie z powodu niepokoju lub złego zachowania od upośledzenia umysłowego.

Naruszenia są już zauważalne nawet przez postrzeganie otaczającego świata. Zadania, które wydają się proste zwykłym ludziom, są prawdziwym wyzwaniem dla takiego dziecka. - na przykład dziecku trudno jest odróżnić podobne przedmioty (kompas i zegar, kot i wiewiórka), nie dostrzega obiektów, które są tylko częściowo widoczne, może nie rozumieć różnicy między światłem a cieniem, a nawet nie być w stanie odróżnić wyrazu twarzy innych ludzi.

Aktywność ruchowa nie jest wyróżniona łaską. - nie ma płynności ruchów, są ostre i kanciaste, brakuje im dokładności. To drugie oznacza, że ​​takie dziecko będzie miało specjalne potrzeby edukacyjne, przynajmniej na etapie kształcenia zawodowego, a jeśli choroba stanie się poważna, możliwe jest, że osoba z upośledzeniem umysłowym w ogóle nie może pracować.

Kiedy oligofrenia jest bardzo pamięć cierpi co nie zawsze pozwala na przeszkolenie w szkole kompleksowej - zarówno ze względu na globalne opóźnienie dziecka w badaniu dyscyplin, jak i z powodu niewłaściwej reakcji na takie wyniki ze strony kolegów z klasy.

Oligofrenia jest trudna do zapamiętania po raz pierwszy, ale nawet po wielokrotnych powtórzeniach jest zwykle bardzo szybko zapominana. Ogólnie rzecz biorąc, zasada alogiczna jest charakterystyczna dla pamięci takiego pacjenta - trudno jest pacjentowi pamiętać, że próbuje wbić się w głowę, ale może zapamiętać pewne oznaki zjawiska lub przedmiotu, jakby przypadkiem. Logika abstrakcyjna jest szczególnie trudna, ale dzięki zapamiętywaniu ruchów mechanicznych sytuacja jest nieco lepsza.

Oligofrenia jest również bardzo zauważalna. myśląc dokładniej, o jego znacznym opóźnieniu. Trudno jest dziecku dojść do własnych wniosków - w najlepszym razie pamięta tylko, że kiedyś powiedziano mu o tej sytuacji, ale nie jest zdolny do nowej myśli.

Jeśli różnica między badanymi dla dzieci cierpiących na upośledzenie umysłowe jest nadal stosunkowo oczywista, to zazwyczaj nie widzą wspólnych cech nawet w przypadku, gdy są one bardzo zauważalne; z tego powodu w szczególnościnie rozumieją znaczenia powiedzeń i innych podobnych wyrazów figuratywnych, ponieważ są brane ściśle dosłownie. Z tego samego powodu możesz zmusić takie dziecko, by nauczyło się lekcji na pamięć, ale nie będzie w stanie zastosować tej wiedzy w praktyce, ponieważ nie widzi w niej zdrowego rozsądku.

Tworzenie podstawowych działań edukacyjnych jest jeszcze bardziej skomplikowane. całkowity brak krytycznego myślenia - dziecko jest zawsze pewne siebie, trudno jest mu przekazać zarówno możliwość, że się myli, jak i specyficzną istotę błędu. Istnieje ogólna niekonsekwencja myślenia i jego funkcjonowania według stereotypowych schematów, jest on na ogół bardzo ograniczony i nie oznacza żadnego odpowiedniego planowania lub prognozowania.

Nic dziwnego, z tym wszystkim cierpi i przemawia. Jedynie co piąty oligofrenik nie cierpi na zaburzenia mowy, a wszyscy inni mają niewyraźną mowę, nieprawidłową wymowę słów i budowę zdań, ogólny nosa, czasami objawy te uzupełnia jąkanie.

Mowa osoby upośledzonej umysłowo charakteryzuje się monotonią, całkowitym brakiem ekspresji, koniecznymi przerwami i kpiną z emocji. Naukowcy doszli do wniosku, że takie problemy są w dużej mierze spowodowane słabą percepcją - dziecko słyszy innych, więc trudno mu nauczyć się mówić lepiej.

Intensywne badania mogą dać pozytywny wynik, ale z reguły nie prowadzą pacjenta do poziomu zdrowego, a niemożność normalnej komunikacji tylko pogarsza ogólny obraz niedorozwoju.

Zachowanie oligofreniczne jest niestabilne, to dla niego normalne wahania nastroju, a także nieodpowiednia reakcja na to, co się dzieje - postrzeganie poważnych zdarzeń jako drobnych problemów i odwrotnie. Wszelkie emocje są przerośnięte.

Ponieważ oligophreny jest zawsze pewien, że ma rację, tylko ci ludzie, którzy go chwalą, są dla niego mili, podczas gdy on nawet postrzega dobrze uzasadnioną i przyjazną krytykę jako ataki.

Oligofrenia może być wrodzona i nabyta we wczesnym dzieciństwie. Ponieważ choroba ta była badana przez ekspertów od bardzo dawna, udało się ustalić konkretne przyczyny rozwoju patologii.

Tylko wśród nich jest używanie alkoholu i narkotyków przez oboje rodziców, zwłaszcza matkę podczas ciąży. Spośród tych czynników, które znacznie zwiększają prawdopodobieństwo rozwoju oligofrenii po urodzeniu, niedożywienie jest najbardziej widoczne, niekorzystnie wpływając na powstawanie układu nerwowego i wyższą aktywność umysłową.

Inne typowe czynniki ryzyka obejmują:

• Stosowanie silnych leków, które hamują rozwój układu nerwowego, zarówno w czasie ciąży, jak iw dzieciństwie.
• Ciężkie choroby zakaźne w czasie ciąży - szkarlatyna, różyczka, grypa i tak dalej.
• Nieprawidłowy metabolizm w ciele matki.
• Urazy urodzenia mózgu.
• Przypadki oligofrenii w historii rodziny.
• Fenyloketonuria i inne patologie metabolizmu białek w organizmie nienarodzonego dziecka.
• Nadmierne zanieczyszczenie środowiska technogenami.

Im szybciej opóźnienie umysłowe znajdzie się u dziecka, tym lepiej dla niego, ponieważ wtedy eksperci będą mogli początkowo prawidłowo zbudować proces uczenia się i zmaksymalizować szanse dla normalnego przyszłego małego pacjenta. Jednak znaki ostrzegawcze mogą być zauważone znacznie szybciej przez tych, którzy zazwyczaj nie znają ich dobrze - rodziców.

Oczywiste jest, że każdy oligofrenik charakteryzuje się znacznie mniejszą inteligencją i niemożnością normalnego przystosowania się do społeczeństwa, jednak istnieją inne charakterystyczne markery:

• Regularne zachowanie bez motywacji. Oligofren, nawet dla siebie, nie zawsze potrafi wyjaśnić, dlaczego zachowuje się dziwnie. Uderzającym przykładem może być albo ostra zmiana nastroju, albo nieodpowiednio jasna (lub wyblakła) reakcja na to, co dzieje się wokół.
• Narażenie na zewnętrzną sugestię podczas formułowania opinii. Ponieważ myślenie oligofreniczne jest niedorozwinięte, nie jest on w stanie budować złożonych łańcuchów logicznych, a zatem praktycznie nie ma własnych wniosków ani wniosków, a co za tym idzie, nie ma też osobistej opinii. Wszystkie informacje, które otrzymał, były otrzymywane z zewnątrz, więc jest mało prawdopodobne, aby kłócił się z nowymi informacjami, nawet jeśli wydaje się to absurdalne dla zdrowej osoby. Jedyne, co takie dziecko jest absolutnie pewne, to to, że jest samo w sobie w każdej sytuacji.
• Nie można przewidzieć. Z powodu niemożności zbudowania nawet prostych łańcuchów logicznych, oligofrenik nie może przewidzieć działań innych nawet w najprostszych sytuacjach. Jest to dodatkowo wspierane przez fakt, że osoba upośledzona umysłowo nie wie, jak narysować analogie, dlatego nie używa nawet wcześniej nabytego doświadczenia, jeśli sytuacja wtedy i teraz różni się przynajmniej o coś.
• Wysoka impulsywność.
• Słaba znajomość języka. Nawet najprostsze umiejętności i zdolności wpajania chorego dziecka są bardzo trudne. Albo kategorycznie nie rozumie, co mu wyjaśnia, albo też szybko zapomina o tym, czego się nauczył, i na całym świecie.
• Brak możliwości adaptacji w zespole. Przyczyn tego zjawiska może być wiele, w tym te niezwiązane z oligofrenią, ale jeśli mówimy o dziecku ze zdiagnozowanym upośledzeniem umysłowym, jednym z głównych powodów jest to, że dziecko nigdy nie opanowało zespołu z powodu jego złej pamięci. Środowisko jest prawie codziennie ponownie obce mu, ponieważ trudno mu zapamiętać nawet minimalne informacje o swoich towarzyszach, począwszy od imion i zainteresowań. Oligofren nie wie, jak przewidzieć reakcję innych na swoje czyny, dlatego łatwo obraża potencjalnych przyjaciół, chociaż robi to nieświadomie. Ostre odrzucenie nawet usprawiedliwionej krytyki i problemów mowy tylko zwiększa przepaść, zwłaszcza, że ​​dzieci, z natury, są okrutne i mogą śmiać się z ekscentrycznego dzieciaka.
• Ciągłe ubijanie codziennej rutyny. Czynnik ten niekoniecznie wskazuje również na oligofrenię, jednak u dziecka z upośledzeniem umysłowym wynika to z faktu, że nie pamięta kolejności zadań i procedur, które muszą być wykonywane w ciągu dnia. Nie może zaplanować własnego dnia, więc zakłóca planowany harmonogram, jeśli nie jest przestrzegany.
• Niemożność skutecznego uczenia się. Dziecko ma gorsze oceny niż średnia w swojej klasie, nie może siedzieć przez długi czas w jednym miejscu, nie jest bardzo uważne i szybko się męczy.
• Złożone choroby powiązane, sprowokowane również przez zaburzenia układu nerwowego: bóle głowy, drgawki, tik nerwowy i paraliż.

Bez dokładnej diagnozy, w tym wzmianki o konkretnym etapie, nie można zorganizować właściwego leczenia. Diagnoza oligofrenii musi być traktowana bardzo odpowiedzialnie, ponieważ ta diagnoza jest dokonywana raz na całe życie i nigdy nie jest weryfikowana.Nawet jeśli dziecku uda się opracować prawidłowy model zachowania w społeczeństwie, nadal będzie on co najmniej trochę inny od pozostałych, więc lekarze uważają, że taka choroba jest nieuleczalna, tylko dobrze ukryta.

Podstawową diagnozę upośledzenia umysłowego przeprowadza się metodą obiektywnej oceny poziomu intelektualnego dziecka. W tym celu stosuje się standaryzowane testy do określenia stopnia rozwoju inteligencji w wyrażeniu liczbowym. Najczęściej test Wechslera stosuje się do tych celów, a wyniki dziecka z podejrzeniem oligofrenii porównuje się z wynikami innych zdrowych dzieci w jego wieku, na podstawie których można wyciągnąć pozytywne wnioski.

Jeśli dwie poprzednie metody zostały zaprojektowane dla tych dzieci, które osiągnęły już pewien świadomy wiek, istnieją takie metody diagnostyczne pozwalają określić oligofrenię u płodu na etapie ciąży. Ta praktyka jest zazwyczaj zalecana (ale nie obowiązkowa) dla kobiet w ciąży powyżej 35 roku życia, ponieważ udowodniono, że te matki są zazwyczaj bardziej narażone na problem oligofrenii u noworodka.

Zwykle eksperci analizują kosmki kosmówki, a także badają amniocentezę, ale są też inne sposoby - w szczególności zwykłe badanie USG lub badanie krwi matki na obecność alfa-fetoproteiny, a także badanie przesiewowe. Taka diagnoza nie zawsze gwarantuje stuprocentowy pozytywny wynik, ale może wskazywać na jej wysokie prawdopodobieństwo na etapie, gdy nie jest za późno na aborcję. W tym przypadku lekarze zazwyczaj zalecają przerwanie ciąży, a następnie ponowne zajście w ciążę, ale pod nadzorem specjalistów.

W zależności od skali upośledzenia umysłowego, oligofrenia jest podzielona na trzy główne stopnie, z których każdy ma swoje własne cechy. Właściwie „Upośledzenie umysłowe” jest tylko pojęciem uogólnionym, podczas gdy diagnoza jest zwykle dokonywana właśnie przez nazwę stopnia opóźnienia. Powinny być one rozważone bardziej szczegółowo.

Zacznijmy od łagodnego stopnia, który jako całość nadal pozwala na pełnoprawne życie osoby w społeczeństwie. U osób z upośledzeniem poziom IQ jest na poziomie 50-60, podczas gdy średni wskaźnik osoby zdrowej wynosi 90-110.

Z boku prawie niemożliwe jest zidentyfikowanie kretyna na pierwszy rzut oka, jest on bardzo podobny do zwykłego dziecka, ale cierpi na rozproszenie uwagi i niemożność skupienia uwagi, a jego pamięć jest osłabiona. W takim przypadku takiego dziecka można nauczyć czytać, pisać i liczyć, nawet bez stosowania specjalnych technik, jednak na ogół dziecko jest pozbawione ciekawości.

Wady rozwoju są zauważalne jeszcze przed szkołą - dziecko bawi się bardzo prymitywnie i mówi bardzo uproszczonymi zdaniami, nie używając słów, które nie są przydatne w życiu codziennym. Ciężko komunikując się z kretynem rówieśnikami, nie potrafią rozpoznać emocji innych ludzi i wycofać się w siebie, koncentrując się tylko na rodzicach. Niezależne podejmowanie decyzji i autoanaliza jest trudne.

Ten umiarkowany stopień upośledzenia umysłowego charakteryzuje się wzrostem objawów opisanych powyżej. Poziom IQ mieści się w przedziale 35-49 lat, dziecko może samodzielnie zająć się sobą, nauczyć się pisać, czytać i liczyć, ale nie jest już w stanie uzyskać pełnoprawnego wykształcenia i nie zaleca się, aby mieszkał w takiej oddzielnej rezydencji.

Takie dziecko nie będzie mogło studiować w zwykłej szkole i będzie w stanie pracować tylko tam, gdzie wymagane są niezwykle prymitywne powtarzające się ruchy, ponieważ ruchliwość imbecyli jest wyraźnie zahamowana.

Jest to głęboka forma upośledzenia umysłowego, która wymaga stałego nadzoru dorosłych, a nawet lepiej - specjalistów, dlatego zaleca się umieszczenie tych dzieci w specjalnej klinice.

IQ ogranicza się do skrajnie niskiego limitu - 34, a tutaj nawet najlepsi wyspecjalizowani nauczyciele podnoszą ręce - praktycznie nie ma nadziei na nauczenie takiego dziecka przynajmniej prymitywnych rzeczy. Taki dzieciak jest albo zadowolony, albo niezadowolony - nie ma żadnych innych emocji.

W mowie są chyba tylko pojedyncze słowa, które wskazują najbardziej podstawowe potrzeby, niezależny ruch jest również bardzo ograniczony. Idiotyzmowi towarzyszą inne wyraźne patologie, takie jak łamanie kształtu czaszki i szkieletu, paraliż i tak dalej.

Tylko w najcięższych postaciach upośledzenia umysłowego wymaga stałego pobytu w leczeniu szpitalnym, ale łagodniejsze stopnie zwykle zapewniają tylko okresowe przejście kursów stacjonarnych, a nawet wtedy, gdy występują zaostrzenia.

Aby pełniej ujawnić możliwości oligofrenicznego dziecka, stosuje się zarówno specjalne leki, jak i specjalne szkolenia - dostosowane podręczniki i ćwiczenia.

Z reguły leczenie farmakologiczne ma wyraźny charakter objawowy.

Same leki praktycznie nie dają pełnego efektu, dlatego potrzebna jest przemyślana i skoordynowana praca wielu specjalistów - logopedy, psychologa i nauczycieli specjalnych. Niestandardowe metody są używane do nauczania, na przykład, poprawczych gier dydaktycznych i specjalnych piktogramów.

Ważną funkcję pełnią ćwiczenia polegające na dalszym stymulowaniu rozwoju układu nerwowego i rozwijaniu umiejętności motorycznych. Zalecenia profesjonalistów często obejmują także większą uwagę na piękno - w szczególności, udowodnił pozytywny wpływ muzyki na oligofreniki, ponieważ popycha w kierunku aktywności umysłowej, prowokuje rozwój i przyczynia się do wzrostu zainteresowania otaczającym go światem.

Adaptacja społeczna jest niezwykle ważnym problemem, który rozwiązuje każda rodzina z oligofrenią dziecięcą, ponieważ jest ona zwykle postrzegana jako główny cel całego leczenia.

Oligofren nigdy nie będzie zdrową osobą, ale jego niezwykłość może nie być oczywista lub postrzegana przez innych jako nic dziwnego. Jeśli rodzicom i nauczycielom udało się osiągnąć taki wynik, można im pogratulować. Psycholodzy twierdzą, że przynajmniej w przypadku kretyna taki wynik jest możliwy.

Jednocześnie zadanie jest nieco skomplikowane przez fakt, że w rzeczywistości nie tylko dziecko, ale także jego rodzice muszą przejść specjalne szkolenie, aby wiedzieć, jak się prawidłowo zachowywać.

Niektórzy rodzice rozpaczają i wierzą, że osiągnięcie postępu jest niemożliwe, więc nie próbujcie nic robić. Inni wręcz przeciwnie, hipertroficznie próbują pomóc swojemu dziecku, co również nie jest do końca poprawne, ponieważ niemożliwe jest wychowanie normalnego dziecka, ukrywając przed nim jego oczywistą osobliwość, a także stale wskazując na niego.

Często rodzice obwiniają się za chorobę dziecka, co zwykle ma miejsce w sytuacjach, gdy ich wina jest w rzeczywistości pośrednia.To również nie jest wyjście, ponieważ rezultatem jest obwinianie siebie, które nie przynosi niczego dobrego, z wyjątkiem ogólnego niezadowolenia z życia i depresji.

Przy takim nastawieniu w większości przypadków przyzwoita adaptacja społeczna jest dość prawdopodobna.

Z należytą starannością rodzice mogą zminimalizować prawdopodobieństwo rozwoju upośledzenia umysłowego u dziecka jeszcze przed jego narodzeniem. Przede wszystkim konieczne jest zaplanowanie ciąży tylko wtedy, gdy oboje potencjalni rodzice są zdrowi.

Matkom surowo zabrania się używania alkoholu i narkotyków z grupy psychotropowej zarówno podczas ciąży, jak i przed ciążą.

Zbadanie ich razem w celu zidentyfikowania możliwych chorób przewlekłych, przeprowadzenia badań genowych będzie również całkowicie zbędne.

Dla ogólnej normalizacji wszystkich funkcji ciała, nawet specjalna dieta może być odpowiednia - zrównoważona na etapie przygotowania do ciąży i tak odżywcza, jak to możliwe, ale bez szkodliwych składników już w czasie ciąży.

Po narodzinach dziecka należy rozumieć, że chodzenie do lekarza może być profilaktyczne i niekoniecznie sprowokowane widoczną obecnością problemów zdrowotnych. Łatwiej jest zatrzymać każdą chorobę na etapie, kiedy nie ma jeszcze czasu na nabycie krytycznych form, więc nawet jeśli dziecko wydaje się być całkowicie zdrowe, musi być od czasu do czasu zabierane do lekarza, aby jeszcze raz potwierdzić swój doskonały stan zdrowia lub wykryć wszelkie podejrzane objawy na czas.

O cechach i leczeniu upośledzenia umysłowego, patrz poniższy film.