Co zrobić, jeśli dziecko kradnie pieniądze od rodziców: porady od psychologa

Temat kradzieży jest istotny w wielu rodzinach. Nawet najbardziej wykształcone dzieci kradną. Ten problem jest mało zbadany, fakt kradzieży można zidentyfikować w dobrze prosperującej rodzinie.

Uczucia rodziców: szok, zażenowanie i wstyd - to pierwsza reakcja. Często problem jest uciszony, ukryty. Dziecko jest wyrzucane, prorokowana jest przestępcza przyszłość, a nawet podlega karze fizycznej. W rzeczywistości w większości przypadków nie wszystko jest tak przerażające. To zależy od reakcji starszych członków rodziny, że zależy to bezpośrednio od tego, czy akcja się powtórzy, czy nie, czy zostanie to utrwalone w umyśle małej osoby.

W ciągu trzech lat dziecko zaczyna oddzielać swoje „ja” od rodziców. Rozwija się samoświadomość, zrozumienie „moje jest kimś innym”.

Zachowania aspołeczne często występują u odpowiedzialnych dzieci o słabej woli, które nie są wpajane wartościom, nie wyjaśniają różnicy między nimi a innymi. Nie zapominajcie, że pierwszymi nauczycielami są rodzice, a dopiero potem społeczeństwo.

Jeśli syn dostał się do złego towarzystwa, aby udowodnić swoją władzę, jest zdolny do wielu. Jeśli w domu nie ma interesu w jego hobby i problemach, a on zostaje odrzucony, dziecko poszukuje komfortu na ulicy.

• Wyrzuty sumienia są wielkie, ale pragnienie obcego jest o wiele silniejsze.
• Niezadowolenie - psychologiczne i / lub materialne. (Być może jego pomysły dotyczące potrzeb różnią się od twoich).
• Niewystarczające zrozumienie moralności i siły woli.

• Jeśli przyjazne i szczere dzieciaki nagle coś ukradną, szczególnie potrzebują pomocy. Dzięki rozmowie rodzice powinni wyeliminować korzyści materialne i zemstę. Zwykły scenariusz: dziecko nie może wyjaśnić dlaczego. Krewni są zdenerwowani, że sprawca oszukuje. Czekają, a nawet żądają pokuty. Ale im bardziej agresywne metody, tym grubsza ściana, a im dalej jesteś od prawdy. Często problem kradzieży pojawia się najpierw w bardzo młodym wieku. Wtedy winni są karani, bez wyjaśnienia istoty, dlaczego tak się stało. W ciągu 13-14 lat sytuacja pogłębia się dzięki nowej sile.

• Zemsta. Rzeczy znikają od kolegów, którym zazdrości. Takie „trofea” ukrywają się, bez korzyści materialnych. Z pomocą nielegalnych działań uczeń zwiększa swoje znaczenie na własne oczy. Oczywiście nie jest popularny w szkole. Jeśli rozpoznasz swoje dziecko w tym akapicie - chwal go. Za wszystko, za każdy dobry uczynek, ogromnie chwalcie, brakuje tego.Ustal relację zaufania. Nie ustawiaj materialnego znaku za osiągnięcie, żadnych pieniędzy za znaki. Twojemu dziecku brakuje emocjonalnej bliskości i samodzielności, a nie pieniędzy.
• Edukacja moralna. Sprawca nie myśli, jak bardzo inni są zdenerwowani, nie martwi się o możliwe konsekwencje. Dzieje się tak, gdy mały człowiek nie został wyjaśniony, że wziął bez pytania i właściciel byłby bardzo zdenerwowany. Warto przeczytać, a następnie omówić opowieści i historie tematyczne. Jest to szczególnie skuteczne w ciągu 6-7 lat.

A jeśli nie zostaniesz złapany, nie obwiniaj, a nawet gdy złapiesz się za rękę, kontroluj swoją mowę. Opłaty, szczególnie bezpodstawne, mogą wywnioskować kompleks niższości, czasami za to jedno zdarzenie wystarczy. Niezastąpiona szkoda zostanie wyrządzona jego osobie. Pozwól dziecku wiedzieć, że może wszystko naprawić, zachowa swoje zaufanie do siebie.

Po tym, jak oczekuje się kontynuacji niewłaściwego zachowania, w każdym akcie dochodzi do kradzieży, domaga się ona nowych przestępstw. Niezrozumienie i odrzucenie przez gospodarstwa domowe prowadzi do goryczy. Przypisanie rzeczy staje się już nie tylko zemstą, ale także sposobem zaspokojenia potrzeb materialnych.

Pamiętaj, że dzieci w wieku 5-7 lat nie są przestępcami, nie świadomie kradną - po prostu biorą. Dziecko myśli, że ma prawo do wszystkiego, do czego może dotrzeć. Wszystko na tym świecie jest „moje”, dopóki domownik nie pokaże granic tego, co jest dozwolone. Dzieci, którym nie powiedziano, co jest właściwe, nie czują się winne, ale otrzymują ulgę od posiadania tego, czego chcą.

Dla ciebie jest to znak, że uczeń czuje się pozbawiony, niekochany, a relacje z rodzicami są słabe. Miłość i uznanie - to podstawowa potrzeba każdej osoby. Ich brak pociągnie za sobą poważne problemy z adaptacją w społeczeństwie. Pragnienie bycia popularnym jest znacznie silniejsze niż strach przed karą. W wieku 6-7 lat chłopcy i dziewczęta uzależniają się od relacji rówieśniczych. Na przykład syn może zdobyć przychylność przyjaciół, kupując im słodycze i kradnąc pieniądze. W takim przypadku naucz go, jak być przyjaciółmi, pomyśl, jak możesz zainteresować kolegów.

W wieku 8, 9 i 10 lat kradzież pojawia się z powodu niewystarczająco rozwiniętej siły woli. Po prostu nie może się oprzeć, choć wstyd za działania. Za 8 lat już ponosisz odpowiedzialność za siebie, dzieci stają się bardziej niezależne. Pragnienie dołączenia do zespołu, bycia w grupie rówieśniczej jest bardzo silne. Wydaje im się, że są pozbawieni, jeśli koledzy z klasy mają coś, czego nie mają. Następnie kradzieże pojawiają się z powodu potrzeby bycia „jak wszyscy inni” lub konkurowania z towarzyszami. W tym przypadku dziecko może ukraść nie tylko w domu, ale także w sklepach.

Wskazówki dla rodziców:

• Rozwijaj niezależność w swoim dziecku, pozwól dziecku wyznaczyć sobie cele i nauczyć się je osiągać.
• Daj więcej wolności, pozwól mu robić to, co już może.
• Omów budżet rodzinny. Przyjdź na przykład na kompromis, zrezygnuj z czegoś, aby zaoszczędzić na rzecz potrzebną dziecku.
• Zaoferuj mu własne zarobki. Na przykład dostarczaj gazety lub reklamy, pomagaj kilka godzin w domu i uzyskaj za to dodatkowe pieniądze.

W okresie dojrzewania kradzież wśród dzieci najbardziej. Wszakże w tym okresie życia czeka na nich wiele zmian fizycznych, społecznych i psychologicznych.W tym wieku presja rówieśników jest dodawana do powyższych powodów (być może nawet przymusu).

Ogólnie rzecz biorąc, sytuacja z nastolatkiem jest znacznie poważniejsza niż z dziećmi. Nie jest możliwe, aby chronić go przed „złym” kręgiem społecznym, a perswazja może prowadzić do przeciwnego rezultatu, po prostu nie będzie cię słuchał.

Jako pomoc profilaktyczna:

• Poufna rozmowa - dziel się swoimi doświadczeniami, omów problemy.
• Bezpośrednia aktywność w zainteresowaniach - sport, rysunek, fotografia. Spotka w klasie ludzi o podobnych poglądach, poczuje się szczęśliwy, zajęty i sprawny.
• Róbcie innym tak, jak chcecie, aby wam to robili - to złota zasada dla każdej osoby. Będzie uczyć empatii i myśleć o uczuciach innych.
• Oczywiście w każdym wieku muszą obowiązywać obowiązki siłą. Możesz być odpowiedzialny za podlewanie kwiatów lub chodzenie do sklepu. Ty decydujesz, ale stopniowo będzie on podejmował coraz większą odpowiedzialność.

• Strach przed karą i współczuciem za poświęcenie wielu ludzi zniechęca do nielegalnych działań. Najważniejszą lekcją moralną dla naszych dzieci jest rodzina. To zachowanie krewnych, twój własny przykład matki i ojca, uczy, jak ustalać priorytety.
• Nie pozwólcie woli gniewu - W ten sposób pozbawiasz swoje dziecko pewności siebie, aw przyszłości pozbawiasz go normalnych relacji z ludźmi.
• Bicie, kara fizyczna, a nawet grożenie przekazaniem policji - zatwardzi, złości dzieci, będą żyli w pełnej pewności, że są złośliwi.
• Podzielcie się odpowiedzialnością, pokażcie, że jego czyn niepokoi was, ale jednocześnie jasno powiedzcie, że nie odejdziecie na lodzie. Najlepszym lekarstwem jest rozmowa od serca do serca, dyskusja o twoich uczuciach.
• Przejdź na sam dół, znajdź prawdziwe przyczyny tego, co się dzieje. Za incydentem może być poważny problem.
• Nie zamawiaj, szukaj drogi wyjścia. Oczywiście skradziony musi zostać zwrócony. Ale syn może liczyć na twoje wsparcie. Przynieś rzecz razem, w skrajnych przypadkach, zamknij ją niezauważoną przez właściciela.
• Pokusa. Nie trzymaj pieniędzy w widocznych miejscach. Naucz, jak prawidłowo zarządzać własnymi funduszami.
• Chwała za uczciwość. Dziecko przyniosło zagubioną zabawkę - poszukaj właściciela. Powiedz nam, jak szczęśliwe będzie dziecko, gdy wróci. Wyjaśnij, że taka reakcja, jakiej się spodziewałeś, nie może być żadna inna.

Kłamstwo - To znak kryzysu zaufania między ukochanymi okruchami a rodzicami. Musisz zrozumieć, która z potrzeb próbuje zaspokoić dziecko kłamstwem. Może to być rozwinięta wyobraźnia, brak uwagi lub strach przed karą, obawa, że ​​rodzice przestaną kochać.

Poniższe działania pomogą:

• Rozwiąż wewnętrzny konflikt, pomóż poprawić sytuację. Zostań sojusznikiem i naucz się rozwiązywać pojawiające się problemy.
• Nie próbuj całkowicie kontrolować dziecka. Całkowita kontrola spowoduje chęć cofnięcia się, protestu i jeszcze większego kłamstwa.
• Oddzielna rzeczywistość i fikcja. Zaproponuj, aby razem skomponować bajkę, jeśli twoje dziecko ma brutalną fantazję. Upewnij się, że rozumie różnicę między rzeczywistością a bajką.
• Pokaż wszystko według przykładu. Nie dawaj pustych obietnic, nie daj się zwieść. Jesteś przykładem dla swoich dzieci, jeśli to jest pozytywne.
• Nie naciskaj na nastolatka, rozszerzaj jego osobiste granice. Podkreśl „kredyt” zaufania. Niech poczuje się niezależny.
• Kradzież i kłamstwo są różnymi skutkami podobnych problemów pod wieloma względami. Często towarzyszą sobie nawzajem. W każdym razie ten jeden i drugi jest poważnym sygnałem dla rodziców. Nie pozwólcie, aby sytuacja się zmieniła: ty i twoje dzieci macie prawo być szczęśliwymi, samowystarczalnymi ludźmi.

Porady psychologiczne dla rodziców, gdy dziecko kradnie pieniądze od rodziców, patrz poniższy film.