Dlaczego dziecko kłamie i co robić? Skuteczna rada psychologa

Wszyscy rodzice starają się pielęgnować uczciwość u swoich dzieci. Ta jakość znajduje się na liście standardowych wartości ludzkich. A jaka jest niespodzianka rodziców, kiedy mała mumia, ledwo nauczona mówić, zaczyna kłamać? Logika dorosłych natychmiast przedstawia nam nieprzyjemne perspektywy: zaczęło się małe kłamstwo, potem wielkie kłamstwo, potem patologiczne, co wyrośnie z tej osoby?

Mądrzy i poważni dorośli, nie dramatyzujmy sytuacji! Kłamstwa dla dzieci są wołaniem o pomoc. Twoje dziecko potrzebuje twojego wsparcia. Ponadto kłamstwo dziecka zawsze, we wszystkich przypadkach bez wyjątku, ma pozytywny zamiar. Rozumiem, że brzmi to trochę dziwnie, ale spróbuję ci to udowodnić.

Zacznę od nas dorosłych. Powiedz mi, kto z nas nie kłamie? Według statystyk, które zostały opracowane przez szeroko zakrojone badania socjologiczne, wszyscy ci sami znani brytyjscy naukowcy, ludzie przez przeciętne życie oszukują się co najmniej 88 tysięcy razy! Osoba dorosła oszukuje zatem około 4 razy dziennie. To jest średnia wartość, niektórzy robią to częściej.

Mężczyźni są bardziej podatni na oszustwo - „wieszają makaron na uszach” więcej niż 5 razy dziennie, kobiety - 3-4 razy. Milczenie prawdy i tajemnic (z których każdy ma samochód i małą ciężarówkę) to także formy kłamstwa.

Okazuje się, że ludzkość jest beznadziejna? Nie Kłamstwo to mechanizm ochronny, który pomaga każdemu z nas dostosować się do społeczeństwa. Co więcej, kłamstwo jest wygodne nie tylko dla tych, którzy kłamią, ale często dla tych, którym powiedziano kłamstwo.

Jaki rodzaj nieprawdy można uznać za nieszkodliwy i co będzie musiało walczyć?

Znany amerykański ekspert w dziedzinie psychologii emocji, Paul Ekman dzieli się na kilka typów:

1. Kłam uzasadnione. Środek konieczny w pewnych okolicznościach.
2. Kłamstwo jest „białe”. Oszukiwanie na dobre. Ma na celu rozładowanie napiętej sytuacji lub dać komuś pozytywne emocje.
3. Oszustwo Samoobsługowe kłamstwo dla osobistych korzyści.
4. Popisuje się Jest to przesada w poczuciu własnej wartości, możliwości, statusu społecznego.

Więc jaki jest pozytywny zamiar w kłamstwie? Uzasadnione kłamstwa są gdzieś blisko i instynkt samozachowawczy. To jest ochrona. „Białe” kłamstwa mają na celu uczynienie kogoś przyjemnym, to jest pozytywna intencja. Pozytywne i pragnienie otrzymania pieniędzy, bogactwa, miłości, szacunku dla innych. Dlatego dorośli i dzieci kłamią. Stąd głupotą jest potępianie kłamstwa, ponieważ osoba chciała tego najlepszego! Ale w żadnym wypadku nie można lekceważyć kłamstw dzieci, w przeciwnym razie przyzwoita osoba nie wyrośnie z dziecka.

• Nałóż na niego nadmierne wymagania. A im wyższy jest pasek oczekiwań rodziców, tym częściej i cnotliwie dziecko kłamie, aby nie zawieść idealizujących rodziców swoimi prawdziwymi działaniami.
• Dziecko ma kryzys zaufania w związku z krewnymi. Jest to najczęstsza przyczyna dziecięcego oszustwa.Zwykle nie jest pojedyncza i można ją prześledzić we wszystkich przypadkach, gdy dziecko mówi kłamstwo.
• Dziecko jest wychowywane w nadmiernej ciężkości. A dzieciak ciągle kłamie, żeby uniknąć kolejnej kary za coś.
• Dziecko bardzo kocha swoich rodziców. Tak, bez względu na to, jak dziwnie to może brzmieć, delikatne uczucie czasami popycha dziecko na ścieżkę nieprawdy. Jeśli przyznasz, że „jego figle wkrótce zabiorą cię do grobu” lub złapiesz serce na widok połamanych naczyń, pomalowanych tapet i kleju rozlanych na dywanie, dzieciak szybko zapamięta i ukryje prawdę i opowie opowieści, aby zachować zdrowie i duszę równowaga

W tym młodym wieku wszystkie okruchy są ślicznymi marzycielami. Dzieci dopiero uczą się tworzyć mentalne obrazy i często dają to, co wymyślone jako prawdziwe. Okruch może z entuzjazmem powiedzieć ci, jak rano widział latającego kota lub różowego słonia. Nie przeszkadzaj śniącemu. Nie zatrzymujcie jego bajek na winorośli. Przecież to w tym wieku możesz zabić młodszego geniusza.

Pomóż mu zrealizować fantazje. Zaproponuj malowanie latającego kota lub różowego słonia i udawaj, że wierzysz w ich istnienie.

W tym wieku niemowlęta nie są jeszcze w stanie odróżnić rzeczywistości od fałszu. Szczerze wierzą w twoje kłamstwa i już zaczynają praktykować swoje własne. Najczęściej dzieje się tak z facetami, którzy spotykają się z dezaprobatą lub naganą ze strony dorosłych. Kłamią, ponieważ boją się utraty miłości. Na przykład dzieciak pyta, czy usunął zabawki, pewnie mówi, że je usunął.

Pomimo faktu, że niedźwiedzie i samochody nadal pogrążają się w artystycznym nieładzie, okruchy nie chcą denerwować matki, która czeka na pomoc w jego sprzątaniu. Porozmawiaj ze swoim dzieckiem z ufnością. Nawiąż kontakt. Spróbuj zachowywać się życzliwie. Obiecaj, że go nie ukarasz, jeśli powie prawdę.

W tym wieku występują znaczące zmiany u dziecka. Chłopcy i dziewczęta chodzą do szkoły, a teraz potrzebują przestrzeni osobistej - miejsca, pokoju, kąta, gdzie mogą być mistrzami. Jeśli nie, dziecko leży, chowając się za nim, jak tarcza. Pomóż Czadowi zorganizować taką przestrzeń. Naturalnie w granicach rozsądku.

Wyjaśnij również, że niezależność, która się w nim pojawiła, wcale nie jest permisywnością. Najprawdopodobniej potomstwo będzie wielokrotnie „próbować sił”, w tym przy pomocy kłamstw.

W tym wieku pragnienie dziecka, by zadowolić innych za wszelką cenę, jest bardzo zauważalne. Na razie najważniejsza jest dla niego opinia rodziców, więc na mamę i tatę spoczywa kłamstwo, którego celem jest ukrycie swoich błędów i nieszczęść przed bliskimi. Więc uczniowie ukrywają przed krewnymi fakt otrzymania złej oceny.

Porozmawiaj z dzieckiem, on już jest w stanie zrozumieć, że kłamstwo jest tymczasowym zbawieniem, a wszystko, co tajne, staje się widoczne. Nie przypisuj mu winy, nie próbuj uporządkować związku.

Rosnące dziecko często zaczyna kłamać, aby zyskać bardziej ważne społecznie miejsce wśród rówieśników. Rozumie już różnicę między prawdą a nieprawdą. Ale jak inspiruje opowiada historie! Słyszysz tak wiele!

Dzieci w tym wieku zazwyczaj wymyślają historie dla kolegów o wspaniałej i prestiżowej pracy swoich rodziców, luksusowe warunki życia, chłopcy chwalą się nieistniejącymi „fajnymi” zabawkami i gadżetami oraz osobistą znajomością gwiazd filmowych lub sportowych. Co robić Tak, w zasadzie nic.

Przyczyną kłamstw dzieci w tym wieku zazwyczaj jest zaniedbany kryzys zaufania rodziny. A także może być konsekwencją ścisłej edukacji. Obniż pasek wymagań, zastanów się, dlaczego dziecko ci nie ufa. Nie jest za późno, aby poprawić sytuację - niezależnie lub przy wsparciu specjalisty.

Jeśli kłamstwo nie wygra teraz, będzie trudniejsze, ponieważ nastolatek wymaga pewnej niezależności i spróbuje go zdobyć za wszelką cenę, nawet jeśli nie jest to prawdą. Nie ciągnij i nie zapisuj całej rodziny na konsultację z psychologiem lub psychoterapeutą.

Twój nastolatek wyznaczył już granice osobiste. Teraz uporczywie je rozszerzy. Jeśli rodzice próbują siłą wniknąć w przestrzeń syna lub córki, spotkają się z niegrzecznością, agresja i kłamać.

Pamiętaj: w swoim życiu osobistym dziecko w tym wieku może cię tylko zaprosić. Jeśli tego nie zrobi, dostosuj poziom zaufania do swojej rodziny. Nie obwiniaj dziecka w żaden sposób. Rozwija się w ścisłej zgodności z prawami natury. A kłamstwo to jego mechanizm obronny.

Po 12 latach nastolatki zwykle kłamią i coraz trudniej jest dorosłym rozpoznać oszustwo. Dodaje się powody, dla których to robią.

Z tym pytaniem rodzice często zwracają się do pedagogów, nauczycieli, psychologów, szukając prawdy w ogromie Internetu. Jednocześnie często otrzymują „szkodliwe” porady, które mogą tylko pogorszyć sytuację. Jedną z tych wskazówek jest zastosowanie kary fizycznej.

Kłamstwa dla dzieci - nie chodzi o argumentowanie o korzyściach i niebezpieczeństwach związanych z chłostą. Trzeba po prostu wziąć za pewnik, że dziecko do kłamstwa nie może biczować. Będzie to wojna z „wiatrakami”. Bez kary wie doskonale, co robi źle. Dlatego nastolatki tak często rozwijają depresję w tle kłamstw. Boją się podwójnej kary - za zły czyn i za kłamstwo, które jest ukryte zniesmaczone. Jednocześnie obawiają się ekspozycji. To wielki stres.

Skuteczne metody odstawienia dziecka od kilku kłamstw:

• Wyszukaj z powodów. Z tym musisz zacząć w każdym przypadku.
• Pokonywanie kryzysu zaufania. Rozmowa z dzieckiem lub poważna rozmowa (bez krzyków i zniewag) - z nastolatkiem.
• Świetnym sposobem na zmniejszenie przepływu kłamstw może być propozycja zawarcia pisemnej umowy. Zobowiązujesz się kupić dziecku coś, o czym marzył. W odpowiedzi zobowiązuje się powiedzieć prawdę i tylko prawdę. W przypadku kłamstwa umowa zostaje anulowana. Rozwiąż podpisany papier.
• Przestańcie kłamać dziecku jako ogromny problem. Jeśli nie ma charakteru chronicznego, nie szkodzi innym, to w zasadzie nie ma w tym nic strasznego. Pamiętaj, ile razy dziennie dorosły kłamie według statystyk ...

• Nie jest konieczne natychmiast, gdy tylko odkryje się kłamstwa dzieci, aby zacząć myśleć o planie skutecznej kary dla nieszczęśnika. Zacznij od siebie. Zobacz, jak często kłamiesz dziecku, może pomoże to zrozumieć, co jest źródłem problemu.
• Nie ma jednej recepty na zwalczanie kłamstw dzieci. Ile dzieci - tyle powodów do kłamstwa. A to oznacza, że ​​istnieje tyle sposobów na wyeliminowanie oszustwa.
• Jeśli nastolatek kłamie, metody władzy są na ogół bezużyteczne i mogą prowadzić do pogorszenia relacji. Jeden z moich przyjaciół jej syna - „skłamał” lata z 12 „leczonymi” paskiem. Myślisz, że przestałeś oszukiwać? Jednak tak. W wieku 14 lat nie tylko komponuje „jak oddycha”, ale także kradnie pieniądze matka dla potrzeb osobistych. Aby zapobiec takiej luce w związku, staraj się porozumiewać z nastolatkiem w zaufaniu.
• Specjalistyczna pomoc jest wymagana, jeśli dziecko, które osiągnęło wiek 10 lat, zbyt często iz jakiegokolwiek powodu. Może to wskazywać na pogarszanie się stanu psychicznego, rozwój osobisty, aw niektórych przypadkach obecność chorób neurologicznych i psychiatrycznych.
• Jeśli twój mały kłamca ma od 3 do 5 lat, często okazuj nieprawdę żartem. Śmiejcie się z niej razem.
• Po podjęciu decyzji, pamiętaj, że lepiej porozmawiać z dzieckiem na temat niebezpieczeństw kłamstwa. Nie twórz hałaśliwej sceny. Nie rób tego z nieznajomymi. Czasami lepiej jest, gdy jedno z rodziców rozmawia z dzieckiem, któremu bardziej ufa. W nieobecności innego. Inteligentnie opowiadaj, co może kłamać, jak nieprzyjemne jest komunikowanie się z kłamcą i jakie konsekwencje mogą wystąpić. Nie krępuj się podawać przykłady z osobistych doświadczeń, gdy kłamstwo odwróciło się dla ciebie w wyjątkowo niewygodnej i nieprzyjemnej sytuacji. Skup się na swoich uczuciach w momencie ekspozycji. Każdy ma takie przykłady z życia. Ja, ty, pierwsze osoby w kraju, masz gwiazdy z ekranów telewizyjnych. Jeśli mówisz, że nigdy nie kłamałeś, kłamiesz teraz.
• Dorośli powinni kontrolować swoje uczucia i emocje. Dzieci czują się bardzo dobrze, gdy ich kłamstwa „trafiają w sedno”. Nie pozwól kłamstwom przełamać twojego związku.

W następnym filmie psycholog, pozytywny psychoterapeuta Spiridon Hovhannisyan opowiada, dlaczego dziecko kłamie i jak od niego odrzucić.

Sprawdź inne filmy.

O tym, jakie powody prowadzą do tego, że dziecko dorasta „patologiczny kłamca”, mówi następujący psycholog wideo Veronica Stepanova.