Co jeśli dziecko nie chce się uczyć? Przydatna rada od psychologa

Większość rodziców może z całą pewnością powiedzieć, dlaczego ich dzieci nie chcą chodzić do szkoły. Wielu z nich ogląda obraz, ponieważ ich dziecko jest po prostu leniwe i siedzi cały dzień tableti uczęszcza tylko do szkoły, aby porozmawiać z kolegami i grać w gry. Rodzice są przerażeni, nie wiedząc, co robić dalej. W rzeczywistości rozwiązanie problemu jest dość proste: powinni dowiedzieć się, dlaczego ich dziecko nie chce się uczyć.

Czasami matka niepotrzebnie dba o dziecko, kontroluje jego kroki, działania i słowa na wszystkich etapach rozwoju. Kiedy dziecko dorasta, wchodzi w pierwszą klasę i zaczyna się uczyć, matka ponownie ingeruje w proces uczenia się, zbiera teczkę, czasami robi dla niego lekcje. W ten sposób po prostu hamuje jego niezależność i uniemożliwia im stanie się uczniem. W takich sytuacjach dziecko jest pozbawione prawa do głosowania, ponieważ wszyscy rodzice decydują za niego. W tej sytuacji pragnienie myślenia i działania jest całkowicie stracone.

Niekorzystna sytuacja w środowisku rodzinnym przyczynia się jedynie do izolacji i lęku, co zmniejsza motywację do nauki i spowalnia jego aktywność umysłową.

Skąd bierze się taki brak akceptacji dziecka? Faktem jest, że rodzice często projektują wszystkie swoje pragnienia i oczekiwania na dzieci. To jest najczęstszy błąd. Ustalając wysokie cele i prośby dla dziecka, nie zauważają, że nie jest to dla niego interesujące. I nie otrzymawszy pozytywnego rezultatu, okazują, że są rozczarowani dzieckiem, którego nie mogli, nie spełnili nadziei. A może się to zdarzyć nie tylko w szkole, ale nawet wcześniej - w przedszkolu.

Takie dziecko odczuwa niepokój, brak zaufania do swojej siły, poczucie winy, często powtarza: „Zawiodę,„ jestem zły ”. Ponadto, jeśli dziecko ma defekty w wyglądzie lub mowie, oczywiście będzie nieśmiały, aby odpowiedzieć na lekcje.

Ze względu na specyfikę układu nerwowego, takie dzieci są przytłoczone energią, co uniemożliwia skuteczne uczenie się informacji. W klasie przeszkadzają innym dzieciom, wstają podczas lekcji, wiją się, co naturalnie wpływa nie tylko na naukę i postawę nauczyciela.

Na wyniki szkoły w klasach podstawowych wpływa zależność dziecka od gier i spacerów z przyjaciółmi, u starszych dzieci dzieci zależą od komputera i tabletu, a nastolatki są uzależnione od złych nawyków. Wszystko to utrudnia naukę, a zadaniem rodziców jest zwracanie na to uwagi w odpowiednim czasie.

O tych dzieciach często mówi się „dzieci - indygo”. Dzieje się tak, gdy dziecko posiada unikalne zdolności od urodzenia, a rodzice marzą o ich sukcesie. Takie dzieci są bardzo mądre, nie przez lata, zazwyczaj czytają dużo książek, otrzymują informacje z różnych źródeł. Wcześnie zacznij mówić, czytać i pisać. Dlatego, wchodząc do szkoły, mogą spokojnie powiedzieć, że nie są zainteresowani, ponieważ wiedzą wszystko. Stąd niechęć do nauki, pokonuje lenistwo.

Szkoły edukacyjne przestrzegają tego lub tego programu w procesie uczenia się. Jest przydatny i interesujący dla dzieci lub odwrotnie nudny i rustykalny. Każdy przedmiot w szkole ma swojego nauczyciela.

Niezwykle trudno jest znaleźć taką szkołę, aby cała kadra nauczycielska była kreatywna i kreatywna. Aby pomóc dziecku w nauce, musisz wziąć pod uwagę jego zainteresowania. Jeśli dziecko ma pojęcie o tym, czym chce się stać lub co zrobi, będzie motywacja, cel i pragnienie uczenia się.

Dzieci, które mają różne choroby, po pierwsze często tęsknią za szkołą z powodu swoich dolegliwości, a po drugie czasami lubią udawać takie ataki, skarżąc się na złe samopoczucie lub ból głowy. Żałujcie ich i pomagajcie, a nauczyciel idzie na ustępstwa. Tutaj, dziecko ma pytanie, dlaczego się uczyć, ponieważ i tak umieści dobrą ocenę.

Proces skutecznej motywacji do nauki nadal zależy od rodzaju układu nerwowego u dziecka.

Wszyscy pamiętamy, że od urodzenia dziecko jest zdominowane przez jeden z 4 rodzajów temperamentu:

1. Melancholijny
2. Sanguine.
3. Flegmatyczny.
4. Choleric.

Ale dzieci z silnym układem nerwowym mogą pracować wydajnie, uczyć się i wytrzymywać obciążenie psychiczne do sześciu lekcji dziennie. Wracając do domu, natychmiast siadają na lekcje. Najłatwiej jest im połączyć naukę i uczęszczać na dodatkowe sekcje, w przeciwieństwie do innych dzieci.

Eksperci uważają, że pierwszorzędni najczęściej mają następujące obawy i doświadczenia:

1. Będę miał gniewnego nauczyciela.
2. Nie mogę się zaprzyjaźnić.
3. Jak trudno zrobić lekcje.

• Kiedy rozstajesz się z dzieckiem, przytul dziecko i powiedz, że przyjdziesz po niego.
• Umieść zdjęcie tam, gdzie jesteś razem, w teczce, to da mu pewność siebie i przypomni.
• Pozwól mu zabrać ze sobą dowolną zabawkę do szkoły, czasami dzieci mogą bawić się z nimi podczas przerw.
• Przedstaw dziecko z wyprzedzeniem w szkole. Podejdź do nauczyciela razem, niech uśmiechnie się z uśmiechem i weź go za rękę.
• Przeczytaj książkę „Forest School” M. Panfilov. Znajdziesz w nim wiele opowieści i opowieści o zasadach i akcesoriach szkolnych.Wczuwając się w bajeczne postacie, żyjąc z nimi trudności w nauce i strachu, dzieci szybko dostosowują się do szkoły. Każda opowieść ma własne gry i ćwiczenia do różnych sytuacji życiowych, które można wykonać w domu.

• Zagraj w grę First Grader. Niech spróbuje zebrać w swoim portfolio wszystkie niezbędne przedmioty szkolne i wyjaśnić, dlaczego są one potrzebne w szkole.
• Zaproponuj różne ćwiczenia na rzecz rozwoju umiejętności motorycznych i koordynacji „Wzory”; „Graficzne dyktanda”; „Skończ zwierzę”.
• Jeśli uważasz, że twoje dziecko nie jest wystarczająco przygotowane do szkoły, odwiedź psychologa, przeprowadzi diagnozę procesów psychicznych, po czym będzie prowadził zajęcia edukacyjne i psychicznie przygotowuje się do szkoły.
• Ćwicz, jak będzie chodził do szkoły, zbierz teczkę, w której będą wieszać ubrania. To nauczy dziecko niezależności.
• Wykorzystaj w swoich grach i osiągnięciach korzyści motywacyjne Kalendarz sukcesu „Tydzień dziecięcy” I. Podolyak.

• Graj jako nauczyciel, poproś go o wykonanie zadania, a następnie sprawdzi to czerwonym pisakiem, co może zmniejszyć lęk przed ocenami. Nie zapomnij omówić wszystkich błędów.
• Obiecaj, że nie ukarasz cię za niektóre stopnie, ale najpierw uporządkujesz błędy i nauczysz go, jak osiągnąć dobry wynik.
• Po pierwszym dniu nauki udaj się z całą rodziną do parku, do kina. Pokaż, że ważne jest dla ciebie, że już dorósł i poszedł do szkoły! Baw się dobrze, zaproś przyjaciół!

Psychologowie uważają, że dzieci w wieku 9-12 lat nie chcą się uczyć z powodu konfliktów z nauczycielami.

• Porozmawiaj i dowiedz się, co martwi dziecko i czy ten niepokój jest związany ze szkołą.
• Odwiedź nauczyciela, pozwól mu wyjaśnić powody niepowodzenia w nauce i pomóż w podjęciu dalszych działań.
• Czasami negatywne zachowanie dziecka może być bezpośrednio związane z atmosferą w domu. W końcu wiadomo, że dzieci są lustrem rodziny. Staraj się nie rozwiązywać konfliktów w obecności dziecka.
• Dzieci powinny zawsze mieć pewność, że otrzymają wsparcie od Ciebie w każdej sytuacji.
• Przypomnij im o ciekawych sprawach z życia szkolnego, zobacz albumy ze zdjęciami.
• Chwal dziecko za pilność i nagrodę.
• Wykonaj następujące ćwiczenia „Mój portret w świetle słonecznym”. Pozwól dziecku narysować słońce pośrodku siebie, a na krawędziach wpisz wszystkie pozytywne cechy i zalety. To da mu pewność siebie, pokaże, że może być więcej promieni.

• Zagraj w grę „King (Queen) School”. Dziecko musi sobie wyobrazić, że szkoła jest jego królestwem i tylko on może tutaj ustanowić własne prawa i nakazy.
• Uważaj na wszystkie doświadczenia dzieci, naucz się ich słuchać i rozumieć, przyjmuj pozytywne nastawienie.
• Pozwól sobie na podjęcie decyzji, wybierz ubrania do noszenia i co robić, pozwól im nauczyć się być odpowiedzialnym za swoje działania.
• Jeśli skarży się na nauczyciela, odwiedź szkołę i zadaj to pytanie i powiedz dziecku, że nie będziesz zwracać uwagi na ocenę na ten temat.

Dzieci w klasach ukończenia szkoły są najczęściej konfrontowane w szkole z agresją i brakiem zrozumienia ze strony rówieśników.

W wielu przypadkach dzieci już wiedzą, co chcą robić i kim będą. Prawie wszyscy rodzice zapraszają nauczycieli na dodatkowe zajęcia i uczęszczają na niezbędne kursy, dlatego wszystkie bezużyteczne lekcje stają się dla nich nudne.

W tym wieku jest wiele hobby dla różnych sportów, zainteresowanie muzyką i tańcem jest tym, co naprawdę lubią, a szkoła jest już małym hobby.

Jeśli widzisz, że twoje dziecko nie ma ochoty na naukę, ciągle o czymś myśli i marzy, wyjdź, zapytaj go, dowiedz się, co mieszka i interesuje.

Nastolatki skorzystają na ćwiczeniach samostanowienia „Moja historia życia”, „Zrób plan na przyszłość”, „Dwadzieścia pragnień”, „Moje osiągnięcia”.

W każdym wieku możesz wyjaśnić dziecku, dlaczego się uczy, ponieważ wiedza szkolna pomoże mu osiągnąć sukces w życiu iw przyszłości. Co najważniejsze, pamiętaj, że to nie twoje dziecko chodzi do szkoły. Pozwól mu spróbować roli ucznia. Przecież wciąż nie jest możliwe poznanie całej wiedzy na świecie, niech twoje dzieci będą nie tylko rozwijane, ale także szczęśliwe! Wszystkiego najlepszego!

Jak nauczyć dziecko nauki, zobacz następny film.

Często bajkowa terapia i wieloterapia są często bardzo skuteczne.